bir şizofrenin aforizmaları 1x

Aslında iyi biriydim.
Sonra canımı yaktılar, duygularımı kaybettim..
herkes yaşlanır, bense eskiyorum.
kendimden hergün uzaklaşıyorum.
ve gün geçtikçe hissizleşiyorum..

Ne kadar hızlı koşarsan koş kendini geride bırakamazsın.
Unutmak istediklerin hep yetişir.

Oysa her gece balkona çıkan kadın intihar etmeyi düşünürdü. Aşağıda, ağacın dibinde serenat yapan adam, kendisi için çıktığını sanardı.

Bir kadının eğer sol göğsünün altında darbe yaptıysanız, o kadının yaşayacağı devrimlerin tek sorumlusu sizsiniz demektir.
Ve unutmayın; darbe esnasında ilk olarak iktidar değişir..

Hadi gökyüzü, saçımıza bir yıldız düşür. Esme rüzgâr, kalbim kırık. Dolma içime çatlaklarımdan, sevgilim üşür...

Yaşamak; üçüncü sınıf pavyon şairlerinin sınıfı belirsiz kadınlara yazdığı şiirler gibi iğreti duruyor üzerimde.

Bazen ruhlar feryat eder ve kimse duymaz.
Herkesin kulakları sağır olmuştur yüksek desibelli
“yaşam mücadelesi senfonisi”ni dinlerken.

Gerçek hayat çok rahatsız ediciydi çünkü. Alice'in vatanı harikalar diyarıydı. Tavşan deliğinden içeri giremeyecek kadar kan kaybetmiştim. Ama bir gün bir büyücü çıkıp dokundurmuştu sihirli çubuğu hayatıma. Fırçasını paletindeki her renge batırıp yeni baştan çizmişti hayatımı. Rengârenk. Kanım artık kırmızıydı. Rengini saçlarından alıyordu.

-peki her şeyin bambaşka olmasını ister miydin? bir kadınının, bir işinin, çocuklarının, evinin olmasını ister miydin?
-ben isterdim de onlar beni ister miydi?
-senin gibi bir babam olsaydı, onu öldürürdüm.
-tamam işte, benimde bu yüzden bir çocuğum yok.

insanların birbirlerine aşıkken gündelik hayatlarına devam etmelerini anlayamıyordum.
Böylesi bir hareket bana ihanet gibi geliyordu. Kötü sahnelenmiş bir piyes gibi!
Sanki bir insana değil de, bir koltuğa aşık olunuyormuş gibi!
Ben gece gündüz hissettiklerimi, kızı, birlikte neler yapabileceğimizi, ona neler anlatabileceğimi düşünürdüm.

Her uykusuzun kendine ait teorilerle dolu bir evreni vardır. içinde hiçbir misafir bulundurmayan bir evren! Yaşarken ölmeyi, ölerek yaşamayı sadece uykusuzlar bilir. Gözlerinin altında biriken her küçük torba gördükleri hayallerle doludur.

ya sıktır gıt ananı sıkeyım sıktır gıt bu sozlukten

ruhsal sağlığı iyi olan hayatı toz pembe yaşayan huur çocukları gibtir olup gitsin bu başlıktan. yazmaya devam et kardeşim.

Ömrün, saçların kadar uzun ve güzel olsun ” dedi giderken adam. Ve kadın, o günden sonra bir daha hiç uzatmadı saçlarını.

“Hiç kimseden hiçbir şey saklamıyorum. Aslında bilinen ama hep saklı tutulan şeyleri insanların yüzüne vuruyorum. Bu yüzden ebeveynler benden nefret ediyor. Ben onların unutmaya çalıştıkları korkularıyım.”
-Marilyn Manson

42 çeşit huur vardır;
en tehlikesizi para karşılığı ciks yapandır.

ön sevişme önemlidir.
ipi bile iğneden geçirmeden önce yalıyoruz.

Duygu ile mantığın bağlarını kopartıp paramparça olduklarını izledim o gece.
Mantığıma sapladığım her darbe duygu boşluğumun daha çok büyümesine ve onunla birlikte hafiflememe yardım etti.
Evden çıkarken kapıyı kapattığım andaki sesi bu hafiflikle açıklayabiliyorum sadece.
Arabaya atlayıp en uzak yolu seçmemin sebebini ise sadece 2-3 şarkı daha fazla dinlemek istemiş olabileceğime bağlıyorum.
Şarkılardan medet uman bir hayat, kendiyle ne kadar çok baş başa kalırsa kalsın sadece daha çok içselleştiriyor yalnızlığını; daha çabuk kabul ettiriyor, daha kolay kayıyor kelimeler boğazdan sözlere eşlik eden notalarla.
Şarkılar kuramadığım her cümlenin dışavurumu gibi gözükse de benim dışımda olup biten her şeyin içimde oluşturduğu kocaman gölge oyunları…

valla bilader ben ölmeyi denedim ve öldüm cehennemden yazıyorum. zebanileri başına musallat ettim. züt deliğini gibmeye gelcekler geceleyin.