bir şizofrenin aforizmaları 1x

rezerve

değerlenir buralar

Eskiden derdim ki;
insanın başına gelebilecek en kötü şey, bir gün yapayalnız kalmasıdır...

Öğrendim ki;
Hayatta insanın başına gelebilecek en kötü şey, yapayalnız hissetmesine neden olan insanlarla yaşamasıdır!

Eskiden oturduğun o mahalle var ya, orayı özlersin,
Çocukluğunu özlersin,
Senden gidenleri özlersin,
Ölen yakınlarını özlersin,
Artık işime yaramaz.! deyip çöpe attığın yada birine verdiğin oyuncaklarını özlersin,
Geride bıraktığın insanları özlersin...
En kötüsü ne biliyor musun ?
Özlediklerinin hiç biri geri gelmez.
Sadece özlersin.!

tüm şeyler gibi sex için midir..? yaşlı bir kızılderili ne kadar yanılabilir?...

bazen yanılabilir.
bazen susar.
bazen konuşmak ister.
bazen dinlemek ister.
bazen yanlız kalmak ister.
bazen arkadaş ister.
bazen gitmek ister.
gider bazen.
bazen gidemez.
bazen hiç gidememekten korkar.
bazıları sonsuz neşeye dolar.
bazıları sonsuz geceye.
bazen ölürsün.
bazen ölemezsin.
bazen bütün koşullar uygunken bile ölemezsin.
bazen kendinden uzaklaşmak ister insan.
bazen gidersin sırf dönebilmek için.
bazen ağlarsın bayağı.
bazen ağlayamıyorsun bayağı bayağı.
bazen içiyorsun, bazen çok ama çok içmek istiyorsun da.. bazen sen zaten içmeye gidiyorsun.
bazen acıbadem’den bir taksiye biniyorsun, kadıköy diyorsun.
bazen yüzüne bile bakmıyor.
bazen bir kadın geliyor oturuyor karşına.. ve ağlıyor.
kadınlar hep ağlıyor.
bazen bir kadın sana "en çok korktuğum şey bir kadının göz yaşıdır." diyor kendi adına.

eğer çok sevdiysem diyor. eğer çok sevdiysem..
oysa bilmiyor ki, sevmekte bir an'a ait.
herşeyin başı su.
felsefenin de.

polisler hiçbir zaman insan olmadı ve insan oldukları gün artık polis olmayacaklar.

çoğu insan nasıl yaşanacağını,
ancak ölme vakti geldiğinde öğrenir, çok yazık.
çoğu insan ömrünün en güzel yıllarını, bir apartman dairesinin odasında,
televizyon seyrederek geçirir.
çoğu insan yirmi yaşında ölür ve ciksen yaşında da gömülür.

"bence okullarda uyuşturucu dersi olmalı, ırkçılık hakkında ders olmalı,
polis vahşeti hakkında ders olmalı,
neden insanların aç kaldığı hakkında dersler olmalı ama yok onun yerine beden eğitimi var,
hadi voleybol oynamayı öğrenelim... "

bugün, evet sadece bugün 30 bin çocuk açlıktan ölecek.
yarın diğer bir 30 bin.
bu ilginç değil;
ancak futbol ilginç…

bugün 20-50 milyon arası yetişkin adam çocuklarla ciks yapmaya yeltenecek.
bu ilginç değil.
kirli hava, kirli su, berbat edilmiş çevre de ilginç değil.
ancak saç bakımı ilginç, ayakkabı ilginç, 3 bin dolarlık saat ilginç.

halimi sormayın artık..
iyiyim diyorum ya, iyiyim işte..
yada anlayın işte, anlatacak söz yokki söyleyim..
nasıl görmek istiyorsanız öyleyim..
sadece susuyorum, konuştukça ağırlaşan kelimelerim var..
bakmayın tebessümlerime..
susmalara hapsettim gözyaşlarımı..
yalanlarla avunup, içimi kandırma telaşındayım sadece..
ama artık kendimle olan kavgalarım, yoruyor beni arasıra..
bende artık ne acımak, nede acıtmak için hiçbirşey söylemiyorum..
gülüyorum geçiyorum, içimdeki fırtınalar dinsin diye..
kimsenin bilmediği ve anlamaya çalışmadığı suskunluğumu,
içimdeki cümlelere vurarak,
yeni bir ben, yaratma telaşındayım.

kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar?
beni kim kurtaracaktı?
“kurtuluş” dedim “ankara'da bir mahalle.” fazlası değil.
belki bir de bob marley'in en iyi şarkısı. daha fazla düşünmeye gerek yok.
adı her yerde, kendisi yok. kurtulmaya gelmiyoruz bu dünyaya.
daha da saplanmak için buradayız. dibine kadar. onun için çürüyor bedenlerimiz ölünce.
mısırlılar uğraşmış efendileri kurtulsun diye. ama nafile.
çaresi yok. kurtuluşu beklemek yararsız.
gelmez çünkü. kontenjan dolmuş.
biz daha çok kötülüğün sınırını zorluyoruz. mucizeler bitti.
doğmak yeterince mucizevi. başka bir tane daha beklemek aptalca.
ölmek de ikincisi. bunların arasında da bir şey yok. kimse beklemesin...

kendimi haklı görüyor değilim; ama kendimi savunuyor da değilim.
hele yargılamayı hiç beceremiyorum, kendimi de dünyayı da.
dünya ne ise oydu; ben de ne isem o oldum.
uyuşamadık. hepsi bu.

senin ağzını yüzünü giberim çocuk şimdi bırak şu emo tavırlarını git bi elini yüzünü yıka bidahada tumblra girme.

Deli misin birader ?

-niye bu kadar sıkıyorsun kendini?
yeni tanıştığın birine her şeyini anlatmaz mısın?
ben karşıma çıkan ilk insana, bütün hayatımı anlatabilirim.

- neden?

- nedeni yok. yani bence yok. doktora sorarsan, manik döneminde olduğu için der ama palavra. ben her zaman böyleyim. bizi samimiyetin hastalık olduğuna inandırmaya çalışıyorlar. inanınca, herkes gibi olunca, aptallaşınca iyileşiyoruz.

marla “neyi?” diyor.
yattık mı?
“ne!”
yani hiç ciks yaptık mı?
“tanrım!”
yani?
“yani mi?” diyor.
hiç ciks yaptık mı?
“sen acayip taktan bir herifsin!”
ciks yaptık mı?
“seni öldürebilirim.”
ne yani, bu evet mi demek, hayır mı?
“bunun olacağını biliyordum” diyor marla. “çok kaypaksın. beni seviyorsun. sonra görmezden geliyorsun.”

bir gün, o sigaranın dumanını öylesine üfleyeceğim ki pencereden,
yerle bir olacak rutubetli duvar,
bizim evden deniz görünecek...

hayatımız boyunca her gün ve her saat , değişen ve değişmeyen benliklerimizi değişen ve değişmeyen şartlara ayak uydurmaya çalışırız; aslında yaşam bir uyum sağlama sürecinden başka bir şey değildir.
bu süreçte küçük bir hata yaparsak budala,
göze batacak bir hata yaparsak deliyizdir;
bu süreci bir süreliğin ertelersek uyur,
çabalamaktan bütünüyle vazgeçersek ölürüz...

kusursuz öleceğim, yaşamımın aksine...

uzakta, bi dağ evinde belki; hayli sarhoş, yorgunluktan halsiz düşene kadar bi kadınla sevişip ardından damarlarıma basacağım zehri. ruhumu uyuşturup sonsuzluğun gölgesinde eriteceğim kemiklerimi...
kaçınız..
kaçınız benden, durmayın. bakmayın arkanıza..
bu sizin sonunuz; benim başlangıcım olacak..

ne diyon lan deişik

saat geceyarısını çoktan geçti.
masada boş şişeler,
oda duman.
çarşafın altında bir fahişe kemiriyor
anılarımı.
çocukluğum, gençliğim siliniyor,
yeni bir dudak izi kazınıyor tenime.
sevdiğim kızlar geçiyor gözümün
önünden,
adları yok, gözleri yok.
masanın üstünde bir kadeh şarap,
kadın rahminden az önce süzülmüş gibi,
çarşafın altında bir fahişe;
inlemeleri boğuyor geceyi.
nefesim yetmiyor,
bir sigara yakıyorum.
sokak köpekleri bile terk ediyor
mahalleyi, insanlik çoktan göçmüş hanemden.
son bir tanrı kalmış;
o da atıyor kendini çatıdan aşağı,
intihar ediyor.
masanın üstünde bir parça esrar,
kolunda jilet izleriyle; çarşafın altında bir fahişe.
nefesi ruhumu yakıyor.
diliyle deşiyor tenimi,
geçmişimi siliyor.
gelecek yeni avuntulara gebeyken;
zihnime tecavüz ediyor iniltiler.
masanın üstünde eski bir plak,
ağlıyor halimize.
çarşaf...
şarap...
masa..
fahişe..