*
arabayı park edip hem ablama bakmak hem de aysel'i almak için indim arabadan.
kapının önünce fırfırlı bi ayakkabı duruyordu.
ablam böyle bir ayakkabı giymeyeceğine göre aysel'in yerini bulmuştum.
kapıyı çaldım.
kapıyı aysel'in açmasını beklerken ablam açtı.
bana selam vermeden içeriye doğru
-eylül sen mi haber verdin ömer'e. dedi
ablamın arkasında heyecanla kapıya gelen eylül belirdi.
beni görünce gülüverdi lan beyler.
ben de güldüm her zamanki gibi.
-geçsene. dedi ablam.
orda eylül'ün korkusundan "aysel'e bakmaya gelmiştim, burda mı" diyemeyeceğim için mecburen girdim içeri.
ablamla eylül kahvaltı yapmışlar üzerine çay içiyorlardı.
-kahvaltı yaptın mı ömer. dedi ablam
-yaptım abla. dedim aysel'in beklediğini düşünerek ısrar etmesinler diye.
-çay? diye sordu eylül.
ona da "yok" dedim.
henüz içeri gireli 2-3 dk olmuştu ki
-neyse müşteriye gidiyordum sizi bi görmeye geldim, ben gideyim. dedim
eylül ile ablam birbirlerine baktılar.
söylediğim şey gerçek olmasına rağmen o an birden yalan gibi gelmişti, farkındaydım.
-madem müşteriye gidiyorsun buraya niye geldin. dedi ablam haklı olarak
eylül de başını sallıyor ablamı destekliyor anında kız dayanışması yapıyorlardı.
ablam ve eylül'ün böyle anlaşması hoşuma gitmişti aslında ama o an artık kalkmam lazımdı.
-ne biliyim, sizi kırmiyim diye girdim işte. derken ayağa kalkmış kapıya doğru yönelmiştim.
"nerde lan bu kız diye söylenerek" çıktım evden.
çaresiz tekrar aysel'in evine sürdüm arabayı bir daha bakmak için.
sokağa girdiğimde bahçe kapısının önünde bekleyen aysel'i gördüm.
beni görür görmez kaşları çatılmıştı.
ta sokağın başından görebiliyordum sinirli olduğunu.
yanına gelince durdum.
"yine arkaya biner" diye düşünsem de bu sefer yanıma oturmuştu.
"demek ki çok da kızmamış" dedim kendi kendime.
-kornaya bastın kaçtın herhalde. dedi
-sana da merhaba aysel. dedim
-merhaba da nereye gittin dedi
-geldim, korna çaldım, bekledim ama çıkmadın, camdan da bakmadın, sonra ablamdasındır diye düşünerek ablamın evine gittim sana bakmaya. dedim
-perdeden bakmadım çünkü duştaydım. dedi
-beni çağırıp duşa mı girdin. dedim
-her zaman yarım saatte anca geldiğin için, ne biliyim bu sefer erken geleceğini. dedi
söylediklerinde yerden göğe kadar haklıydı.
aysel'in bana yürüdüğünü bildiğim için genelde söylene söylene ve geç giderdim.
bazen 2. yi aramasını beklediğim zamanlar bile olurdu.
utanmıştım lan beyler.
ses tonu ve kullandığı kelimeler ne eskisi kadar samimi ne de son seferki kadar soğuktu.
son olaylardan sonra aysel'den bana eskisi gibi davranmasını bekleyemez ve istemezdim de zaten.
böyle iyiydik aslında.
o söylemeden ben sordum
-kafeye di mi. dedim
-ha yok, alışverişe çıkıyorum. dedi
-önce şu iş mevzusunu bi halletseydin. dedim
-cuma günü gidicem, öyke konuştuk. dedi
-peki hadi bakalım, hayırlısı olsun. dedim
-bakıcaz artık. dedi
alışverişi hep fethiye caddesindeki dükkanlardan yaptığı için nereye diye sormadan direk fethiye caddesine sürdüm arabayı.
bankaların oraya gelince durdum.
aysel'den çekindiğim için genelde ben bi şey demeden o taksimetreye bakar, yazan miktarı hep 10 katına tamamlar öyle verir, ben de küsüratı atar ekgib alırdım hep.
taksimetre 13 lira yazmıştı.
her zamanki gibi 20 lira verdi ama ben her zamanki gibi 10'unu alıp 10'unu geri veremedim cebimde hiç para yoktu amk, nasıl verecektim.
para üstü zaten beklemeden indi aysel arabadan.
ilk defa böyle bi şey yapmış, çok utanmıştım.
ama yine mecburdum amk.

*
müşteri kese kese yandan yandan dönüyordum durağa.
dolmuş duraklarını geçince az ilerde 2 tane kız el etti.
durdum.
içten içe durağa dönmeden müşteri bulduğum için seviniyordum.
dikkatli bakmamıştım ama ikisi de hani şu kokoş denilen süslü tiplerdendi.
ikisinin de üstünde tüylü tüylü leopar desenli yeleklerden vardı.
desenleri farklıydı ama aynı takun lacivertiydi işte.
-yahya kaptan'a lütfen. dedi biri.
-tabi efendim. dedim
onlara bakmıyor ve onları dinlemiyordum ama kendi aralarındaki konuşmalardan birinin adının ceyda diğerinin de meral olduğunu istemeden olsa da öğrendim.
yol boyunca konuştular.
hiç susmadılar.
ellerindeki poşetlerden ve yaptıkları konuşmalardan alışverişten döndükleri belli oluyordu.
derken kızlardan biri muhtemelen diğerinin poşetlerden çıkarttığı bir şeye iteliyordu.
"keşke bunu almasaydın, sen zaten şişmansın bu iyice şişman gösterdi, markasına baksana zaten basit bi şey" falan tarzında şeyler söylüyor acımadan gömüyordu.
diğer kız ise aldığı şeyi ölümüne savunuyordu.
bir türlü ikna edemediler birbirlerini.
yaklaşık 15 dk sürdü saçma sapan tartışmaları.
daha sonra kızlardan biri deminden beri hakkında kavga ettikleri blüzü ön koltukların arasından sokarak bana gösterdi.
-şöför bey sizce bu nasıl. dedi
omuz kısmında parıl parıl pullar olan ön tarafında da garip garip desenler olan pembe bi blüzdü.
"bi saattir bunun hakkında mı konuşuyorsunuz, aklınızı gibeyim sizin" demeyi çok istersem de
-güzel. dedim sadece.
-peki üstümde nasıl duruyor. diyerek blüzü üzerine tuttu.
dikiz aynasından göz ucuyla baktım.
-güzel duruyor. dedim
ben arabaya binerlerken giyim tarzlarından dolayı ikisini de aynı yaşlarda sansam da dikiz aynasından baktığımda farketmiştim ki aralarından biri 20'li diğeri de 40'lı yaşlardaydı.
deminden beri "meralcim meralcim" diyen kız benim blüzün güzel olduğunu onaylamamdan sonra.
-offf anne ya bana mı güveniyorsun bu şöföre mi. dedi
durduk yere olan yine bana olmuştu amk.
dikiz aynasından istemsizce kıza baktım hafif sinirli bir şekilde kısa bir süre.
kız söylediği laftan utanarak kafasını öne eğdi.
-özür dileriz şöför BEY. dedi anne hanım "bey"i vurgulayıp kızını daha da utandırarak.
kız şimarıktı ama tarzları aynı olmasına rağmen annesi karakterli bir insandı.
-estafurullah. dedim
derken yahya kaptan'a girmiştik.
ilk öğretim okulunun karşısındaki binanın önünde durduk.
taksimetrenin yazdığı parayı aldıktan sonra.
önden kız ardından annesi iniyordu ki
-pardon, numaranızı alabilir miyim, ben taksi çok kullanıyorum da bundan sonra alışverişlere bu zevkli taksiciyle gitmek isterim. dedi hafiften arsızlaşarak.
bir ara "acaba" diye düşünsem de "müşteri müşteridir amk" diyerek
-ömer derseniz beni gönderirler. diyerek durağın kartını uzattım.
-peki iyi günler. diyerek kapattı kapıyı.
ben tekrar sallana sallana durağa dönüyordum ki telsizden rüstem abinin sesini duydum.
sırf rüstem abi istiyor diye arabalara taktığımız bu telsizi telefonum olmadığı için kullanan tek kişi bendim.
genelde de telsizin diğer ucunda rüstem abi olurdu zaten
-ömer. diye seslendi.
telsizi elime alıp
-efendim abi. dedim
-şu senin kız aradı durağı ömer, ablanların evinde seni bekliyormuş, yalnız acilmiş. dedi
bu sefer eylül'den bahsettiği belliydi.
"allahım nolur ablama bişey olmuş olmasın" diyerek bastım gaza...