borcumu ödemek için kum torbalığı yaptım

planım şuydu :

herkesi örgütleyip parçalar halinde istiklalin eğlence mekanlarının olduğu yerlere dağılacaktık. küçük küçük kavgalar yaratıp insanları huzursuz hissettirmek yerine gerçek huzurla tanıştıracaktık herkesi.

herkes o kavgalara imrenerek bakacaktı. hepsine öfkelerini kusma şansı verecektik.

zaten cumartesi gecesi istiklal caddesinde daha doğrusu bar sokaklarında tipler aynıdır.ben daha çok cool kesimi hedefliyordum.1000 liraya çalışıp aptal gibi gözükmeyi moda haline getirmiş gerizekalıları hedefliyordum. hipsterları çirkin ama mini etekli kızları kaldırımda oturup bira içmeyi özgürlük sanan malların dövüşmesini istiyordum.

az önce " its raining man ! halelluja its raining maan " diye bağırarak eğlenen kızların yüzünü karıncalaştırmak istiyordum.

pratiğe geçersek işleyişimiz şuydu :

örgütlediğim insanlar gruplar halinde dolaşacaklardı ve küçük kavgalar çıkarıp insanların dikkatini çekeceklerdi. polisin karışmayacağı çabuk halledilecek kavgalar.bir iki kişi de her şeyden habersiz insanların içinden normal birisiymiş gibi çıkıp kavgaya girecekti. kısa boylular zayıflar şişmanlar yani kavga edemez denen herkes.

fakat kimse kavga etmek istemez. kavga edenler planlı bir şekilde nevizadenin aşağısına geleceklerdi. irish pub ın ve adını hatırlamadığım bir kulubun önüne geleceklerdi çeşitli yerlerden ve ben hepsini orada bekliyor olacaktım.

pekekent sağolsun silah da ayarladı adam da.benim çevremi silahlı elemanlar sarmıştı fakat kimse farkında değildi. silahlar beldeydi henüz...

yavaş yavaş geliyorlardı insanlar her sokaktan fışkıran bu kavga ede ede gelen insanlara yannan görmüş yeni gelin gibi bakıyorlardı. silahlı adamlar planladığım gibi etrafımda görünmez bir çember oluşturdu. kavga eden insanlar nevizadeye taştı. kalkıp ayırmaya çalışan herkesi tuttukları gibi yanıma getirdiler. çemberin içine.

tüm ayırmaya çalışanları kollarından tutup bana bakmalarını sağladım. onlara bir şey yapmayacaktım. sadece kavga etmeyi engellemenin sadece öfkeyi ertelediğini söylecektim onlara.

çemberin içinde bizimkilerden iki kişiyi aldım yaklaşık 15 kişi kollarından tutulmuş izliyorlardı. elime megafonu alıp bağırdım.

" sen karışma ! "

der demez eylemim bir pandomim gösterisine dönüştü.iki kişi ortada kavga ediyor ve kimse ayırmaya çalışmıyordu.

" şiddeti sanat haline getirdik. şiddetten utanıyoruz şiddeti erteliyoruz.

devlet dairelerinde yüzümüze bakmadan kimliğimizi isteyenleri öldürmek istiyoruz.
öğrenci işlerindeki jöleli binin bizi giblememesine katlanamasak da sizli bizli konuşuyoruz.
okullarda uygulamalı öğrendiğimiz tek şey şiddet.

utanıyorsunuz.

sevgilinize tokat atamıyorsunuz. siparişinizi geciktiren garsonun ağzına sıçmak istiyorsunuz ama yine " pardon iki çay istemiştik biz " diyorsun pardon ? ne kadar gerçeksin.

şiddet ölümden sonra tek gerçektir. ölüm bir şiddet yansımasıdır.

"

polis arabalarının sesini duyuyordum.

"yapmacıksınız. sizi 10 dk bekleten arkadaşnızın anasına küfrediyorsunuz ama gelince "abi nerde kaldın" diyorsunuz sitemkar bir sesle. dövüşemezsiniz.şiddet aciz insanların işidir diye kendinizi kandırıyorsunuz.

kadın cinayetlerini sosyal ağlarda eleştiriyorsunuz. idam gelmeli deyip idam edilebileceğinizi düşünmüyorsunuz. sokakta bir kadının tokat yediğini gördüğünüzde imrenerek izliyorsunuz.

sahtesiniz.

kavgayı ayırmaya çalışırken bile gövde gösterisi yapıyorsunuz. samimi değilsiniz."

gibi şeyler söyleyip bağırıyordum. kimse kavga etmiyordu. tüm silahlı adamlar silahlarını yumruk yapıp gökyüzüne doğrultuyorlardı. kimse bir şey diyemiyordu. polisleri herhangi birini rehin almakla tehdit ediyorduk.

en sonunda hepinizin dıbına koyayım diyerek noktaladım konuşmamı. çember daraldı ve kırıldı. polis arabalarına bindik.

amacımız soruldu hiç dedik. eğlenmek için çıkmıştık. taksim bizden şikayetçi değildi sadece yüzleri kızarmıştı.

pekekent sağolsun. beyoğlundaki polislerle içli dışlı.ben de şiddet üzerine tez hazırladığımı ve insanların tepkilerini ölçmek istediğimi belirttim.

toplumun huzurunu bozduğumuz için fazla bir şey görmeden atlattık o geceyi. herkes evine döndü. hala müzik sesi geliyordu o caddeden.

ama ben bembeyaz suratları görmüş ve rahatlamıştım.

telefonumu tekrardan kapattım.