borcumu ödemek için kum torbalığı yaptım

ulan boşuna mı yazıyoruz be kardeşim.

okuyan yoksa bırakıyorum beyler burada. zaten az bişey kaldı amk.

iyi biri çıktı.

neyse o kitapta çok iyi eleştirirler iki yüzlüleri.ben de iki yüzlülük yapıyordum ister istemez.ama eleman da önemsenecek biri değildi.o hiç tepki vermeden gard alan adamı sormuştum taks salonundakilere. onun işi o dediler. diğer taksör bilmem ne dövüşlerine hazırlanıyormuş. adamlar canları sıkıldıkça evde at koşturur gibi evin salonuna ring kuruyormuş amk. birsürü şey...

zaten dayak yemekten çekinmem.o an aklıma fikir düştü. dedim ulan sonuçta bu kadar insan var. hepsi bir şeylere sinirleniyor. sinirini çıkaracak yer arıyor. gelsinler benden çıkarsınlar.ben de paramı çıkartıyım.

iç organlarımı gibiyim zerre umrumda değil. benim amacım okulu sağ salim bitirip bi işe girip çalışmak. topluma uyum sağlamak. asosyal olmamak

çünkü 2 sene boyunca mal gibi tek başına yaşadım.son yaz anladım hayatın kime güzel olduğunu.

planımı yaptım.

dinleyen belirtsin amk.

planım şuydu :

tüm istanbul öfkeliydi ben etten kemikten bi duvardım. onlar gelip hınclarını benden çıkaracaktı. evde küçük küçük ilanlar yaptım. yeni bi hat aldım.

" damsız mekana alınmadın mı ? badigardın anasını gibmek mi istiyorsun ? beni ara. canlı kum torbası."
10 tane yapıp asmalı mescite salıyordum amk.

"hayatın boyunca çirkin kalacağının farkında mısın ? hıncını benden çıkar. beni ara. canlı kum torbası"

varoş semtlere salıyordum.

" patronun huur çocuğunun teki mi ? kendini mal gibi mi hissediyorsun. patronunun resmini bul bana gel hıncını benden çıkar. beni ara canlı kum torbası."

plazaların yoğunlukta olduğu yerlere salıyordum.

@53 muhasebe kardeşim.

her ilanı dağıttığım zaman ilanı bıraktığım yerin etrafında oluyordum. böylece bulanları görebiliyordum. yırtıp atanları taşak geçenleri ... bende her yol vardı.

ilk arayan kişiyi açmadım nedense. açamadım zütüm yemedi. sonra aynı numara üst üste arayınca dayanamadım açtım.

ne işsin lan sen diyen birisi çıktı. yavaş yavaş asmalımescitte dolaşıyordum. çünkü ilk oraya atmıştım çeşitli ilanları.

arayan kişiyi lafa tutuyordum. zaten meyilliydi binler. ciddiyetimi sorguluyorlardı gerçek mi taşak mı ayırt etmeye çalışıyorlardı.

en sonunda gördüm elemanı.23 24 yaşlarında 2 eleman vardı. tipik abazan amk. kapıdan çevrilmiş girecek mekan bulamamış. dalga peşinde.

fiyatı belirlememiştim amk hiç düşünmedim. adama anlattım teker teker. dedim istediğin gibi döv kılım kıpırdamaz. para mevzusuna geldik. dedim ya düşünmedim amk. saatine 100 lira çektim. yine taşak geçtiler.

durdum anlattım çocukları izleye izleye. dedim sen beni 1 saat döveceksin.ben 3 gün kendime gelene kadar sokağa adım atamayacak hale gelicem. lavuğa özgüven geldi. kapadı telefonu arkadaşıyla konuştu. sonra tekrar aradı.

ilk işimi bulmuştum.

olm bi cevap verin lan. okuyorsanız yazın bişeyler sorun amk. zaten 7 30 da çıkıcam amk.

beyler 7 30 da çıkıcam.8 30 da mesai başlıyor. akşam da yalan olmasın dışarda takılırım. gece tamamlarım hikayeyi.az bir şey kaldı aslında.

gerisi yediğim dayaklar... ama insanların hepsini özenle anlatıcam. çocuğu down sendromlu olan adamı karısı genç yaşta yatalak olan adamı...

dayak yiyip gelip beni arayan muallakleri. pgibopatları...

o dışarıda kalabalık diye çekinmeden gezdiğiniz sokaklardaki tüm kravatlı efendi görünümlü dalyarakları anlatıcam.

zaten dinleyici az.en olmadı alayınıza pmlerim amk.

--spoiler--

--spoiler--

evet beyler devam ediyorum. yarım saat içinde hepsini yazacağım. okuyanlar belirtsinler yeter.

elemanlar herhalde hiç bir mekana girememişler. belli zaten amcık amcık dolaşıyorlar. kafalarını açmış oldum hiç değilse. ciddi olduğumu anladıklarında nasıl bir cesaret geldiyse muallaklere " tamam lan " dediler.kim bilir hangi badigarda sinir oldular hangi hatun onlara tak gibi hissettirdi hangi ciks bin küçümseyerek güldü bu muallaklere.

neyse ilk olayımda iki kişi birden girişecekti bana.250 lira ya anlaştık. kolay mı lan.siz hiç iç organlarınızın kan topladığını hissettiniz mi ? ben hissettim.

ama şunu da söyleyeyim insanların çoğu yumruk atmayı bile bilmiyor. adam gibi iki üç kere dayak yemişimdir. boşa gidiyor vurdukları sinirlerini alamadıkça daha da hırslanıp saldırıyorlar. hoşuma gidiyor. çünkü ben dayak yedikçe onlar ağlıyor.ben havladıkça onlar kendilerini ısırıyorlar.

neyse dağıtmayayım konuyu çocuklarla taksim bakırköy dolmuşlarının önünde buluştuk.yer mekan belirlemedik. taksim yeterince kalabalık ve karanlıktı. girdik bi kuytuya açtım kollarımı en geniş olduğu alan kadar. gelin lan dıbına koyduklarım dedim. gelin cüssesini gibtiklerim. hiç bi zaman sizi küçümseyen badigard gibi stereoide bandırılmış kaslarınız olmayacak.

huur çocuğusunuz benim gözümde.ben yaralarımı bir pekekentin yüzüğü gibi taşıyorum. yaralarımı sevgilim parlatıyor. sizin yumruklarınızı soymak için kaburgalarımı sıklaştırıyorum gelin lan.

saçma sapan bi dayak yedim. çocuklar hafif alkolun kafa açmasıyla birlikte birisi kollarımı tutup diğerinin rahat dövmesini sağlamaya çalışıyordu. halbuki zerre kolum oynamıyordu. güzel bi bira göbeğim var. onlar tekmeledikçe bira göbeğim süzülüyordu.

velhasıl kelam ilk işim rahattı. çocuklar öfkelerini daha doğrusu öfke sandıkları aciziyetlerini boşaltmayı bilmiyorlardı.

aradan 2 gün geçti. kimse aramadı sormadı.o arada o 250 liranın da dıbına koymuş bulundum. pantolonuydu deri ceketiydi... bünyem alaaddinin sihirli lambası gibiydi. dayak yedikçe yumruklarla çarpıştıkça hem özgüvenim artıyor hem tanrıtanımaz bir tanrı oluyor ve hem de paranın dıbına koyuyordum.

bir kaç yeri gezdim. hastanelere ilanlar bıraktım."ölmek bir çözüm gibi görünüyorsa beni ara. canlı kum torbası"

"makinaya bağlı mı yaşıyor ? beyin ölümü gerçekleşti mi ? mucizelere mi inanıyorsun ? beni ara. canlı kum torbası"

"refakatçi rolüne kendini çok mu kaptırdın ? o kadın kalktığında hala seni dayanacak bir duvar ağlayacak bir omuz olarak görecek ve hiç senin olmayacak mı ? o zaman beni ara bahtsız bin. canlı kum torbası."

hastane bahçesinden çıkmış sinir ve ruh hastalıkları hastanesine doğru yürümeye karar vermişken telefonum çaldı.kim bilir hangi öfke krizi... sesinden yaşlı olduğunu anladım.ya da her gün 5 paket maltepe içiyordu adam.her neyse

adam fazla konuşmadı. nedir kardeşim bu saçmalık gibisinden bir şeyler dedi. hafif kafa açtı. insanlarla alay etmekten utanmıyor musun dedi.

ben de kendisinin ne kadar utanç verici bir durumda olduğunu sordum. anlamadı.anlayamazdı da zaten. baba olmanın getirdiği sorumlulukları taşımak zorundaydı.o herşeye rağmen oğlunu seven bir babaydı. oğlu down sendromlu bir çocuk olsa da.

yalan olmasın 15 dakika konuştum adamla. adamın ömrü oğluna nasıl zarar vermeden seveceğini düşünmekle geçmiş. anlayabiliyorum.zor bir durum.

çaresizlik insanı vahşi kılan en gerçek materyallerden biridir. çaresi kalmayan vahşi hayvanlar bile ölüme dişlerini göstererek giderler.

adamın bunaldığı belliydi. özel olduğu için diyaloglara pek girmeyeyim.ama genelde oğlundan bahsetti.

ben de yaptığım işten bahsettim. dedim ki

eğer karına ve çocuğuna üzüntünü sinirini nefretini sevgini belli etmemeye çalışıyorsan ve başaramıyorsan bul beni. karına " neden " diyemiyorsun di mi ? ama her gün allaha " neden ben " diyerek yalvarıyorsun küfür ediyorsun.ama yine de allahtan başka güvenebileceğin kimsen yok.

ama öfkeni yatıştıracak biri var.o da benim.

adamı ikna ettim. acısı zerre gibimde değildi. para bulup insanlara olan bağlılığımı ve mecburiyetimi yıkmak zorundaydım. kimseye üç kuruş için eyvallah etmemenin en büyük erdem olduğunu öğrendim.

erdemler bize fayda sağlamazsa sadece hipotez olarak kalırlar.

adam ölüden farksızdı. sararmış bıyıkları çökmüş göz torbaları. içim geçti dıbına koyim. içim sızladı.ama para da lazım. hastane bahçesinin en ıssız taraflarından birine gittik. ağızlarımızı bantladık.

ben her darbe yediğim zaman haliyle doğal seleksiyon olarak bir ses çıkartıyorum.ama adamın haykırışını ağlayışını " ne yaptım ulan ben " " o sabinin suçu günahı ne " deyişlerini daha önceden tahmin ettim.15 dakikalık telefon konuşmasından sonra bızırını bantla desem yine bantlardı.

okuyanlar yazsın lan. sırf sizin için duruyorum şu sözlükte. yoksa kalkıp yatıcam amk iki gündür uykusuzum.

adam öylesine yıkılmış ki yumruk atmaya mecali yok. yumrukları yumruktan çok ağıt yakan bi kadının göğüs kafesine yaptığı baskıya benziyor. adama " yüzüme vurma " diyemedim.o da vurmadı fazla yüzüme. daha çok üstüme gelip iki üç yumruk atıp tekmeleyip savurup yine yanıma yığılıp ağlıyordu.

gibimde değil. money talks bullshit walks demişler.

yemin ederim yazdığıma değmiyor. merak edenler pm den ulaşsın bilgisayarda kalan kısımları yazıp atıcam.

şuku nikaltı demeyince böyle oluyor demek ki.