bu başlık altında kafiye ve edebiyat yapıyoruz

hayır beyler

gibsin ananı maccabi haifa

minnettarım sana;
uzun bir aradan sonra kendimi bu denli özel hissetmemi sağladığın için.
kısacık zaman diliminde, beni bu kadar umursayabildiğin için.
ve en çok da her bir zerresine parmak izlerinin olduğu, her bir noktasında varlığını hissettiğim, uykusuz gecelerimi kuşatıp sessiz ve sakin düşler sunan armağanın için...

geçmişten gelensin adeta. yani bir yerlerde, bir şekilde konuştuk, sarıldık, ağladık bilmeden. sonra sen ya da ben bir şekilde gittik.
ve yıllar sonra yine çıktın karşıma, kimliksiz...
sahi kimdin sen?
neden gittin? ya da neden gitmeme izin verdin?
nerelerdeydin? neler yaptın?
hangi ara bu kadar yer edindin hayatımda?
ve en önemlisi ben ne zaman sesinle uyur oldum?...

seni (yine) kaybetmekten korkuyorum biliyor musun? yine diyorum, çünkü paralel evrende de olsa bir yerlerde mutlaka sarıldık birbirimize. yoksa bu kadar çok nasıl yer edinebilirdik birbirimizde? söylesene...
bir şeyler olmasından, sesini bir daha hiç duyamamaktan korkuyorum. koşulsuz dostluğunu, sırdaşlığını, beni sevmeni, seni sevmeyi, sana dair ne varsa yitirmekten korkuyorum.

fütursuzca özlüyor, delicesine merak ediyorum seni. hayatımda o veya bu şekilde olmanı istiyorum.
yahut her şekilde...
ne olarak olursan ol, kabulümdür...

ah be kadın!
iki bilinmeyenli şu küçücük dünyada bilinmezlerden biri sen, diğeri ise benmişim.
bilemedim...

minnettarım.
sana!
en çok sana!

yannanımda kıl olsan,
kıyamam kesemem seni
zütümdeki tak olsan,
kıyamam sıçamam seni
gibimde döl olsan,
kıyamam boşaltamam seni
bana seni gerek seni
yar