Yazmamamın sebebi yazdıkça hatırlamam ve hatırlamak istemiyorum. Birini unutmak istersen zaman gerçekten işe yarıyor. Isterseniz ilerde onu konu almayan bir şeyler yazabilirim.

Ulan şu adamın dediklerini okuyun valla çok faydalı dedikleri devam et reis.

Okuyan panpalarım pmden benimle sevdiğiniz şarkıları paylaşırsanız çok mutlu olurum. Her tür müzik dinliyorum. Yeterki kulağa hoş gelsin.

Ona da inanmıyorsuz. Telefon kullanırken yakalanıp ceza yiyorsunuz. Onunla konuşamıyorsunuz. ilk aramanızda ise açmıyor. Askerlik bitene kadar ona ulaşamıyorsunuz. Bir defter alıp içerde 9 yılın hatırlayabildiğiniz her gününü yazıyorsunuz. Ona yılları hatırlatmak istiyorsunuz.

Askerlik bitiyor. Eve dönüyorsunuz. Sizin eve 2 aydır gelmediğini öğreniyorsunuz. Evine gidiyorsunuz. Öküz gibi bir çiçekle. Kapıyı çalıyorsunuz açıyor. Karşınızda sevdiğiniz insan dev gibi bir çiçekle dursa ne yaparsınız? Sarılırsınız gözleriniz parlar değil mi? Onunki parlamıyor. Hatta size bile bakmıyor.

Yere bakan her an açıklama yapacak bir duruşu var. Size rahatsız olduğunu kendinde sıkıntılar olduğunu düşünmesi gerektiğini söylüyor. Ne kadar beraber düşünmeyi teklif etseniz de reddediyor.

2 ay her gün bir gülle yanına gitmek dışında hiçbir şey yapamıyorsunuz. Çoğu zaman ona ulaşamıyorsunuz. Bir adam olduğuna inanmıyorsunuz. Ama hayat size gösteriyor. Çiçekcide onu görüyorsunuz size aldığını düşünüp ona arkadan bir süpriz yapmak istiyor koşa koşa arka sokaktaki çicekcide aynı çiçekten alıyorsunuz. Tam size geldiğinde arkasından çıkıp vereceksiniz.

Size gelmiyor. Bilmediğiniz ev bilmediğiniz adam. Çiçeği verip evine giriyor. Kapıda onu öpüyor. Aklınızdan intihar dışında hiçbir şey geçmiyor. Sahile geçip insafsızca içip cesaret arıyorsunuz. Denizin buz gibi sularına atlayıp bankta uyuyorsunuz. Sokakta yaşayan bir adamın gece üzerine montunu örteceği kadar rezil haldesiniz. Hastasınız. Evden çıkmıyorsunuz.

Onun gelmesi gerekiyor sizin için açıklama bekliyorsunuz, gelmiyor. Bir süre sonra gelse özür dilese yeter diyorsunuz. Gelmiyor. Yakın arkadaşın her gün ziyaretine geliyor. Anneniz her gün en sevdiğiniz yemekleri odanıza getiriyor. Babanız bile oğlum nasılsın diye sormaya başlıyor.

Bazı şeyler hayallerinde kalmalıdır ki değerli olsunlarlar. Onlara ulaşmaya calışıp başaramamalısınız. Eğer başarırsanız hayalleriniz olmaktan çıkar.

Kar yağdığında eğer olduğunuz yerde kalırsanız; mükemmel beyazlığı görebilirsiniz. Ancak karın gerçeklerini araştırmak için üzerinde gezindiğinizde elinizde olan beyazlığı da kaybettiğinizi farkedebilirsiniz.

Yanından bir ambulas geçse içindeki hastaya bir anda üzülecek belki de dualar edecek kadar aptal olduğumuzu düşünüyorum.

O araçtaki kişiyle bağlantınız yok değil mi? Peki neden üzüldünüz. içinde hasta ya da ölmek üzere olan bir insan olduğu için mi?

Dünyada her saniyede 2 kişinin öldüğü gerçeğiyle bakarsak bu duruma herhalde ömrümüz boyunca yas halinde kalırız.

Bacağınız kaşınırsa bacağınızı kaşırsınız. Peki sizle ilişkisi olmayan onlarca durumla neden ilgileniyorsunuz. Vucudunuzda tek bir noktanın bile hayati değeri var. Ancak bilinen organlar dışında vucut dışında oluşan her türlü organizma vucutca reddedilir.

Çünkü artık sizin hayatınız için bir yük oluşturmaya başlar. Peki biz neden hayatımızda saçma uzuvlarla yaşıyoruz. Neden onları umursuyoruz. Neden ihtiyacımız dışına çıkıyoruz.

Bir hayvanı ele alın amacı yaşamak ve ölmektir. Hayatını kimseyi umursamadan geçirir.

Eğlence ihtiyacımız olmasa daha uzun yaşar daha amaçlı mı olurduk?
Zekamızın olması zayıflık olabilir mi?

Bazen düşünüyorum da dünyada bizim ölmemize, hastalanmamıza ya da acı çekmemize sevinen kaç insan var acaba?

Sizden nefret eden birkaç aptaldan bahsetmiyorum. Sağlık sektörü mesela. Ya da besin üreticileri. Sırf siz acı çektiniz diye onlarca insan eline birasını alıp eğleniyorlar. Hemde farkında olmadan.

insan düşünce yapısı fazlaca hatalı. Bunu kusursuz olarak algılamak aptallıktır. Ne kadar delirmememiz için diye düşünsek de delirmemizi sağlayan da beyin.

insan sadece durum farkedildiğinde üzülecek kadar aptaldır. Örneğin bugün ülkede önemli bir diplomat aktör bla bla öldüğünde herkes bir üzülür. Ama unuttuğunuz bir şey var. Her 5 saniyede dünyaya değer katmış önemli bir kişi ölüyor.

Ateş düştüğü yeri yakar. Sizinle nöral bağları olmayan( yakınlarınız) kişilere üzülmek yalandır. Tamamen algı oyunudur. Bir tür suçluluk duygusudur. Üzülmez isem beni kötü sanarlar. Ancak gerçekte bu durumlara üzülseydik muhtemelen ölene kadar yas tutardık.

Çevrenizdeki kusursuz şeyler ne kadar kusursuz? Kusursuzluktan kusur kavramı nasıl oluştu? Hiç görmediğiniz bir şeyin zıttı nasıl oluşabilir?

insan beyni için en değerli gerçeklik her an kendini korumaya odaklanmasıdır. Bundandır ki en sevdiğinizi bile yavaş yavaş siler...

Hikaye illaki biticek ama şu an değil size önerim gelin ve 1 yıl sonra okuyun. Ben kimse okumasa bile yazıcam zaten. Şuan ruh halim fazlasıyla iyi. Dolayısıyla yazma isteğim kaçıyor.

Bir şeyi güzel yapan taşıdığı duygular değil midir?

Sizi kandırmak istemem hissettiğimde yazmaya devam edicem. Ve elbet hissedicem.

Kardeşim ankarada isen hala seninle konuşmak dertleşmek isterim, dertler insanı olgunlaştırır ama zaten olgunsan.

Rezervasyon

Çok güzel gidiyor devam et

Okuyabilrim

Rez alak

Rezervasyon

Akıt geldin hocam kahvaltı yapmadım okucam diye

Rez rez rez

Yağmur benim için çok anlam içerir. 4 5 yaşlarında evde ablamla kalırken herhalde bana en yakın yıldırımı görmüştüm. Gökyüzü kıpkırmızı olmuş ve ben deliler gibi ağlamıştım.

Ergenligin başlarında sinir sorunlarımın artmasıyla yağmurlu havada dışarı çıkar, elimi kanatmak için duvara yumruk atar ve tatlı sızlamasıyla kendime gelirdim.

O"nunla kavga ettiğimiz her gün yağmur yağdı.

Uzun bir süre stres atmak için yağmur altında ıslanarak sigara içtim.

Onca anıyı şu an tek bir damlacıkta hissediyorum. Buna rağmen en çok sevdiğim hava durumu yağmurdur.

Kara bulutların arasından çıkan dolunay, delicesine yağan yağmur, bir elimde kahve diğer elimde sigara odamın cdıbına oturmaktan daha çok zevk aldığım şey yoktur.

Hava durumları bizi neden etkiler?

hay anasını gibeyim böyle kaliteli hikayeler okuyun huur çocukları

Kardeşinizin bir gün gelişin size neşe katmaya çalışır gibi değil. Düşünceli bakışlarını anlıyor soruyorsunuz. Elindeki nişan davetiyesini gösteriyor. Koşa koşa çıkıp gidiyorsunuz. Vucudunuz terliyor. Karnınıza ağrılar giriyor. Acıyı tek noktada hissediyorsunuz. Koşuyorsunuz. Yorulana kadar. Durunca hayatınızda ilk kez sigara alıp içiyorsunuz. 2 saatte 1 paket. Kesmiyor içki. Sarhoş olup saatlerce ağlıyorsunuz. Onun gidişini kabullenmek zorunda kalıyorsunuz.

O evleniyor. Gelinlikli fotoğrafını görüyor. Yanındaki adamın sizden çok daha iyi olduğunu düşünerek kendinizi yok ediyorsunuz. Kendinizi çalışmaya verip haftada 4 gün çalışma 3 gün barda bira içme şeklinde bir rutininiz var.

Biri geliyor yanınıza güzel bir kız. (kıza B diyelim) Sizi her gün gördüğünü söylüyor tanışıyorsunuz. Ona hikayenizi anlatıyorsunuz. Onun da sizinkine benzer bir hikayesi olduğunu öğreniyorsunuz. Birbirinize destek olarak bu çukurdan çıkıyorsunuz.

Ondan beri hiç eğlenmeye gitmemiş siz. ilk kez onunla beraber bir konsere bilet alıyorsunuz. Konsere giriş yapıyor bara doğru devam ediyorsunuz. Onu görüyorsunuz. Karnı şiş. Saçlarını kesmiş. Siz uzun severdiniz oysa.

En sevdiği kırmızı ruhun yerini siyah almış. Kocasının omzunda. Hayat adil mi? B sizi dışarı çıkarmaya çalışıyor. O da fotoğraflardan tanıyor onu. Çıktığınız an çocuk gibi ağlıyorsunuz. Tekrar depresyon.

B sizi hayata bağlamak için elinden geleni yapıyor. Konuşmayı bırakan siz yavaş yavaş konuşmaya bile başlıyorsunuz. Bir gece B ailesinin kaza haberiyle evden aceleyle çıkıyor. Gitmek istiyorsunuz. Şuan tanışmanız uygun olmaz diyor.

Bir daha haber yok. Kimliğiyle karakola gidiyorsunuz isim soyisim tcsi ne varsa söylüyorsunuz. Memur oturun diyor. Tanıyorsunuz bu bakışı. Dün gece trafik kazası geçirmiş. Hastane adı veriyorlar. Bir ameliyat yaşama şansı az ama yapılmalı. Sakat kalma ihtimali yüksek yapılmaz ise.

Ailesi reddediyor. Ancak siz onlara Byi çok iyi tanıdığınızı ölmeyi sakatlığa tercih edeceğini söylüyorsunuz.

Abimden adresi öğrendim çıktım sigara almaya büfeye giderken uyuycam nerdeyse. Adama zombi gibi gidip abi uzun chester dedim. Adam bildiğin korktu. Aldım geri döndüm.

Sigaraları içtik artık dağılırız diye düşünürken bahçeliye gitmeye karar verdik(oyumu uyumak için kullandım). Gittik bizim bir abimizin barına. Oturuyoruz. Karşıda 2 tane kız var. Tabi ben 50 derece gördüğüm için kızlara bilgisayara bakar gibi bakıyomuşum farketmedim. Tabi kız da bana bakıyor.

Ataberk beni iyice gaza getirince ben konuşmaya yanlarına gittim. Kızla tanıştık. Ben komik olmayan espiriler yapıyorum kız gülüyor. Anladım ki kız bana boş değil. Bir de yanındaki kız benim bir arkadaşın yanına gitmem gerekiyor diyerek gidince kaldık baş başa.

Biraz muhabbetten sonra ben bunun omuzuna yattım. Ama nasıl güzel kokuyor. Ufak ufak sohbet ediyoruz. Bira sipariş etmişiz içiyoruz.

(Burdan sonrasını başkasından dinledim)
Ben omzunda uyuyakalmışım:) bizim salaklar da bırakmışlar beni kızla. Kızın arkadaşı geri dönmüş 1 saat sonra. Kız beni uyandırmaya çalışmış yok uyanmıyorum. Mekan sahibi abim oo koçum diye gelip uyuduğumu görünce kızlar durumu açıklayıp gitmişler.

Ben sabah 8 de uyandım. Bir baktım ne kız var ne insan. Neyse gibtiret dedim. Sordum abime telefonunu bıraktımı diye, bırakmadı dedi.

Ben bizim ekipte bayağı dalga konusu oldum. Tam 6 ay sonra aynı gömleği giyiyorum. Üst cebinde kağıt buldum.
Kış uykusundan uyandığında haber ver ayıcık *

Bu taktan hikayeden çıkarılacak sonuç. Siz siz olun uyuyun *