aynaya bakarken utançla başımı eğdim de onun dışında her yere başım dik girdim. öyle öğretmişlerdi çünkü bana. boynun kıldan ince olursa kopuverirdi sonra.. oyuna geldim

hiç bi zaman yılma zütünü gibtir umudu kesme.

hayatta gerçekten istediği şeyi yapan kaç kişi var? giydiğin donun nerden geldiğinden, yediğin domatese kimlerin dokunduğundan bir haberken özgürlükten bahsetme bana amk. kendi kanına bile yabancısın artık. kendi tenin dokununca plastik hissi veriyor. cansız bir mankensin artık.

sarhoşluk güzeldi de mideye iyi gelmiyordu be kardeşim.. sabahlara kadar öğürdüm içimden şeytan çıkıyordu sanki. çok kaçırmamak gerektiğini işte o yaz öğrendim. heyecanın dozunu fazla kaçırmamalıydın. usturuplu efendi adam gibi adam olup gerekirse bulunduğun kabın şeklini alabilmeliydin. sokakta kusarken insanları rahatsız etmemeli teneffüslerde koşmamalı arkadaşının saçını çekmemeliydin. hayat defterime yüzer kere yazdım bunları

hemen braktım yakasını herifin.bir kere daha züt olmuştum. öyle saçma sapan bir durumda donup kaldı herkes. neden sonra başak tüm gücüyle beni iterek bağırdı:
-evet arkanı döndüğün an kendimi başkalarına gibtiriyorum değil mi? huuryum çünkü ben değil mi? ne kadar kolay yargılıyorsun!

insanlara karşı kırıcı olmamaya çalıştım. çokça okuduğum ve gereğinden fazla inandığım gibik masal kitaplarında ruh diye bir şey vardı çünkü.ruh acıtılmamalıydı. gerçek bir centilmen kılıcıyla düşmanını öyle ustalıkla doğramalıydı ki,yüreğini dilimlese bile ruhuna dokunmadan yapmalıydı bunu. cesaretini değil de ana damarını kesmeliydi hısmının. centilmen dövüştüm. ortaçağdan kalmış değer yargılarımla yenildiğim yetmedi bir de taşak oğlanı oldum.ben hiç yara almadım. benim doğrudan yüreğimi öldürdüler.tek tuşla nakavt oldum. düşmanın terlememişti bile.

onlar böyle muhabbet ederken ben aradan sıyrılayım bitsin bu rezilik diyerekten arkamı döndüm gidiyordum ki biri 'başaaaak!' diye bağırarak yanımdan koşarak geçti. başak da o bağıranı görünce ayağa kalktı, kucaklaştılar, ve herif başak'ın dudaklarına ufak bir buse kondurdu. şoka girmiştim amk.ne kafası yaşıyordum ben?

seni böyle bir seçim yapmaya zorlayacağım için çok özür dilerim anneciğim. aslında hiç sallamasan daha iyi olur bana göre. çocukken benim için seçtiğin giysileri benim için seçtiğin yemekleri benim için seçtiğin oyuncakları da hiç sevemedim zaten. benim için seçtiğin şeyler hiç bir zaman bana uymadı anne

-hadi git yat lan,dut gibi sarhoşsun!
herif bana abi çekiyordu beyler. yüzüm ateş gibi olmuştu. gece karanlığına şükrettim.
-üstün başın da bir acaipmiş lan..ne ayaksın?
üstümde hala daha kostüm vardı tabii.. komedi filmi gibiydim. göz ucuyla baktım, başak çimlerde oturup bizi izliyordu. keşke dönüp başka tarafa baksa diye geçirdim içimden. olanlar yetmyormuş gibi yeni bir araba daha durmuştu tam önümüzden

-başak'ı ne kadar tanıyorsun?
-söyledim ya... yedi yıldır falan tanıyorum.
-beni nasıl anlattı sana?
-aşık oldum diye beni aradı.
-doğruyu söyle bana..
-yemin ederim ki doğruyu söylüyorum.o sık sık böyle olmaz en son işte lisede biri vardı..
-kim vardı lan lisede?
-ya işte bir çocuk.. böyle gitar çalıy..
-gibtret anlatma. başka ne dedi benim hakkımda?
-ben seviyorum da o öyle değil gibi dedi pek..
!!!

şoka girmiştim. nasıl belli edecektim ki? nasıl bakmam gerekiyordu daha? nasıl dokunmam gerekiyordu? neler söylemem gerekiyordu? neden peşinden koşmama izin vermemişlerdi ki..
-ne zaman söyledi bunu sana? hiç haberim yoktu gayet mutlu görünüyordu.
-ya işte.. aramızda kalacak değil mi?
-tabii ki..
-ya işte herif beni gibtiredecek gibi dedi. bunda şey var.. kimsenin onu sevmeyeceğini sanıyor ya bu..şeyden sonra..
-neyden sonra lan?

-dövmek hafif kalır.. sabaha kadar resmen işkence yapmış kıza.bir görsen,her yeri çürük içindeydi. dudağında dikiş izi var farketmedin mi?
farketmiştim, bellir belirsiz ufak bir şey. çocukken düştüm demişti. ellerim titriyordu anlatılanları duydukça.

dinleyen var mı? yalnız mıyım lan burda? bir ses verin amk arada... kendi kendime konuşuyor gibiyim.

dostum kendime yakın hissettim seni aslında hepimizin içinde ruh hastası, obsesif,takıntılı biri var makine miyiz amk tabi olacak benim sana önerim ölümü hatırla

mesela bir ortamda kücük mü düstün ölümü hatırla yasam devam edecek ordan sonra yin yasayacaksın seni kücük düsürenler de ölecek hic bi sey katamadan bu dünyaya ondan yalan iste dünya

yasamaya devam cünkü hayat durmuyor ..

tatillerde doğada kitaplarda pikniklerde denizde hayvanlarda insanlarda huzur aradım kimse kimseye bir dal bile vermiyormuş artık. huzursuzluğumun adını panik atak koydular. titreyen ellerimi saklamak için yazın bile eldiven giydim. rüzgarı yüzümde hissetmek için sunroofu açıp arka koltuğa çıktım. kollarım iki yana açık şarkılar söyledim düşmemem için tutup çektiler

-vaaay caner! naber lan?
yeni arabadan bi herif inip,az önce bana acıyıp da beni dövmeyen herifle tokalaştı.
-bu kim lan?
dalyarak çenesiyle beni işaret edince, adının caner olduğunu öğrendiğim herifin arabasındaki uykulu suratla kıvırcık yine bastılar kahkahayı.
-hiç..bir arkadaş. senden naber?

çocukken oyuncaklarımla konuşurdum. belki bunu çoğunuz da yapmışsınızdır.bir oyuncağım vardı, daha sonra bir tim burton film karakteri olduğunu öğrendim onun ama o zamanlar ne olduğunu bilmiyordum, sadece alışveriş merkezindeki oyuncakçıda onu gördüğüm an eski bir dostumu görmüş gibi ona yapıştığımı hatırlıyorum. almak için tutturacağım ilk ve tek şey o olacaktı muhtemelen de, annem çouk vızıltısıyla inci küpeli kulaklarını yormaktansa kredi kartını uzatmayı tercih eden bir kadındı.

ben sağa sola tos vurmaktan vazgeçtikten sonra adam da beni bırakınca öyle karşılıklı durup kaldık. şimdi bana da anlamsız geliyordu herife durduk yere saldırmış olmak. herif haklıydı. benim kaltak sevgilim olmasaydı, beni sevgilim elin heriflerine nerdeyse sürtünerek mini eteğiyle insanı çıldırtrcasına dans etmeseydi, benim sevgilim ay ışığında bu kadar güzel görünmeseydi, sevgilim o akmış makyajı ve dağılmış saçlarıyla beni benden almasaydı ve ben onunla oracıkta sevişmek istemeseydim tüm bunlar olmayacaktı. elbette insan içinde sevşilmezdi. elbette insanlar rahatsız olurdu. elbette her zamanki gibi ben suçluydum.yok olmak istedim utançtan

dinleyen var mı lan hala? bazen kendi kendime konuştuğumu sanıyorum ses verin binler
http://www.youtube.com/watch?v=DDjpOrlfh0Y

doğrulup oturdu. uykulu gözlerle bana baktı.bir şey demedi. dağılmış saçları, akmış makyajıyla ay ışığında o kadar güzel görünüyordu ki, öfkeyle rektörlük binasını işaret eden tabelayı tekmeledim.az daha ayağımı kırıyordum. panik yeniden yavaş yavaş yükselmeye başladı.bir daha kustum, kızın gözleri önünde dizlerimin üstüne çöktüm ve emekler pozisyonda kustum. sonra yeniden göz göze geldik. o da beni taklit edip emekleyerek bana doğru geldi ve beni öptü. evet,kustuktan bir saniye sonra öptü beni.