bu sıradan bir hikaye degil beyler

panpa uygun olduğunda kafan sakinken yaz böyle iyi gidiyo canım sıkılıyodu zaten pc başında bari bunu okurum baya uzatır mısın?

gibtir lan zütveren ne sallamış amk

@107 amk o karı annesi mi çıkıyo lan yoksa gerçi tanımıyomuşun amk iyi yerede kapak atıyon hikakyeyi nasılda kesiyo bak amk

panpalarım, bu günlük bu kadar.
bizim kereta uyanır, erkenci biraz huyu kurusun.
evet en heyecanlı yerinde bıraktım, binlik değil mi.
ama siz de sonrasını okurken keyif almazdınız burda bırakmasam.
bu öğlen 3-4 gibi devam edip bitiririm,
uzatmıyorum zaten gördünüz.
yalnız gitmeden bir iki yorum yapar mısınız?
yorumları duymak beni mutlu ediyor *

@104 eyvallah panpam güldürdün *

ertesi gün, öğlen saatlerinde
cartoon network'ü açıp çıktım.
4 ya da 5 saat sonra döndüğümde, elimde bir darbuka vardı.
normal ebatlardan küçüktü.
bu ebatta bir darbuka bulabilmek için şehrin öbür ucuna kadar gittim.
televizyonu kapadım.
elimdekini gösterdim.
'o ne?' dedi.
darbukaya bi tane vurdum.
gözlerinin içi güldü *
bir şeyler söylemeye çalıştığı belliydi,
'söyleyebilirsin' diye ısrar etmek istemedim,
gülümsedim ve söylemek istediği şeyi beklediğimi belli ettim.
içini ısıttığımı hissetim.
gülümsedi ve konuştu.
'senin adın ne?'

pazartesi günü telefon geldi,
doktor hatundan. gelip sonucu alabilirsin dedi.
ertesi gün gidip alsam olup olmayacağını sordum.
sorun olmaz dedi.
ertesi gün alacağımı söyledim, kapattım.
nedense, öğrenmek hiç de önemli değilmiş gibi geliyordu.
dna testinin sonucunu öğrenmekle,
fenerbahçenin yeni transferlerini öğrenmek arasında
hiç bir fark yok gibiydi.
ve gerçekten çok mutluydum.
doruk her gün küçük küçük gelişimler gösteriyor,
küçük küçük umutlar veriyordu bana.
çatal kaşık kullanabilmeye başladı,
yemeklerini hapur hupur yiyordu aslanım.
sabahları erken kalkıyordu,
6 gibi. uyanır uyanmaz,
yürüyüşe çıkıyorduk.
özellikle o saatlerde çıkıyorduk,
insanlar az olduğu için.
çünkü ister istemez doruk'u sorgulayıcı şekilde inceliyordu insanlar.
beni utandırdığından değil, ama doruk'un hoşuna gitmiyordu.
ve tabi benim de.
sabah yürüyüşlerinden sonra,
salamlı yumurtayla başlıyorduk her güne.
sonra o darbuka çalıyordu ben takılıyordum kafama göre.
günlerimiz böyle geçiyordu.
o salı günü, rutini bozup hastaneye gitmem gerekti tabi.
sonucu aldım, teşekkür edip çıktım.
yenimahalleye gittim.
çocukluğum orada geçti, 18 sene yenimahallede yaşadım.
arada yalnız kalmak için gittiğim bir park vardı,
oraya gittim.
etraf teyze kaynıyordu. boş bir banka oturdum.
sigara yaktım.
züt cebimden zarfı çıkardım.

panpa sana ş kadar söyliyim hepsini gibtir et bana mesaj at o derece bağladı

doruğu öpüyorum sende o bıyığı kes gömleklerde dışarıda dursun rock n roll kovalayan adamsın

4 aya yaklaştı, mayıs 14te 7 yaşını bitirdi.

panpa şuan ne kadar süredir çocuk seninle ve yaşı kaçtı

@169 teşekkür ederim panpa. sucuklu yumurta gibi, sadece sucuk yerine salam kullanıyosun.
tercihe göre biraz süt ve biraz kaşar ekleyebilirsin.
@170 teşekkür ederim panpam

Duygulandim panpa. Herbi dassakli adammissin

okuduğum en güzel hikaye kardeşim çok beğendim hâla titriyorum niyeyse tüylerim diken diken olmuş gibi hissediyorum umudunu hiç yitirmemişsin imkanın varsa küçük sözlük kitapları gibi hikayesini bastır bunun sat harbiden çok iyi..

bide salamlı yumurta ne panpa nasıl oluyo o ilk kez duydum

geldim panpa okucam şimdi

reserved alalim da

o kadar anlattık iki kişi mi dinliyormuş amk. canınız sağolsun, bu da bana yeter.

gibeyim rock n roll u be panpa

bi kaç kişi daha okusun

reserved