o sanık kürsüsünde, ben ise davacı.. bir kadın uğruna aileyi terk edip tüm mal varlığını hile ile başkasına devrederek bir anneyi ve 5 kardeşin sorumluluğunu üzerime yıkarak çıktı gitti. Hayatımın baharında, geleceği parlak biri olmama sadece 1 sene kala okulu bırakıp çalışmak uğruna gurbet ellerde perişan olmak pahasına sahip çıktım aileme. ve bugün mahkeme vardı. o an şunu söylese, pişmanım dese, bi cahillik yaptım dese bağrıma basacağım. ama mahkemede iftirayı tercih edince onu tamamen haksız düşecek durumda delillerle savundum. karar anı verildiğinde davayı kaybeden olarak başını yere eğip dinleyişine öylece bakakaldım, her nolursa olsun zoruna gidiyor babanın başını yere eğmesi. sorsan davayı kaybeden o oldu, kazanan ise ben. ama ben orada son kez babamın başı eğik çıkışını seyrettim, muhtemelen onu son görüşüm. Ölümünü görseydim de bu halini gormeseydim baba