bugün ilk defa babamla tanıştım

Sorduk soruşturduk, vardık gittik köye

Kimi arıyo bunlar Rıfat?
Berduş ressamı soruyolar dayı
Köyün dışında oturur o; de aha şurdan gidin
bi sigara içimlik mesafe

Bundan sonrası benim kardeşim dedim aykuta
Sarıldık
eyvallah dedi

...

Barakadan hallice bi ev
bi köpek havladı korktum. Neyse bağlıymış
Vurdum kapıya, açıldı
Seslendim, Kimse yok galiba?
bi an kaçıp gitmeyi düşündüm, her şeyi boşverip basıp gitsem?
Olmaz buraya kadar geldim
hesap sormaya geldim!

gibindirik bi yatak, bi teneke soba
tek oda zaten
Bir de resimler
odanın dört bir tarafında
Odanın dört bir tarafı renk cümbüşü, benim diyen ressama el öptürecek resimler
daldım gittim, içim yumuşadı
ölesiye güzellerdi

Kimsin lan sen avradını gibtiğim dedi bi ses arkamda,
Döndüm baktım
gayet sakin bi şekilde gerçekten iyiymişsin dedim bir ömrü yok etmeye değecek resimler bunlar
Sus ırzını gibtiğim, kimsin lan sen defol git
Geçtim oturdum bi sandalyeye
oğlunum ben senin

Bitik bi hayat vardı önümde
bitmiş bi adam...
öyle ki acıma duygusu nefretimi köreltmiş bütün odayı kaplamıştı
o en başta güzel gelen resimler bile silikleşmiş değersizleşmişti bu duygunun gölgesinde

Anlattım
annemin hayatını nasıl paramparça ettiğini anlattım
Babannemle ordan oraya nasıl sürüklendiklerini
her gün pencere kenarında yolunu gözleyen kadını
bir pencere önü çiçeği gibi nasıl soldurduğunu anlattım
Babasız büyümenin zorluğunu, acısını anlattım
içimdeki büyük boşluğu
o boşluğu nasıl doldurmaya çalıştığımı
sonra o boşluğu bir nebze de olsa doldurmaya çalışan insanların yine o boşlukta nasıl yitip gittiğini anlattım

Ağladı
konuşmak istedikçe susturdum
sarılmak istedi, ittim
dilimin zehiri bütün vücuduna yayılıyordu, hissediyordum bunu
küçüldükçe küçülüyordu karşımda

Nasıl da korkak, değersiz bi adam olduğunu anlattım ona
Vicdansızlığın, bencilliğin ağzında bıraktığı tadı sordum
Karşımda eriyip giden bu zavallı adamı nasıl yıkıp dağıttıysam odanın dört bir tafaındaki resimleri de öyle dağıttım

Çok çirkin bir sahneydi
rahatsız edici...

...

Velhasılı kelam babam gerçekten yoktu artık
yok olmuştu karşımda
artık kurtulmuştum ondan

Çıktım gittim
tüy gibi hafiflemiş hissediyordum kendimi
yokluğunun yarattığı boşluk yine yokluğuyla dolmuş
gövdemi toprağa bağlayan boşluğun ağırlığının yerini tarifi imkansız bi hafifliğe bırakmıştı

Hiçbir şey sormadı Aykut
anlamıştı
gözlerimdeki ışıltıdan, anlamıştı

Ben kullanayım dedi
olur dedim
bastık döndük gerisin geriye
sür kardeşim dedim ağır bi yükten kurtuldum, artık önüme bakabilirim...

kafamı çıkardım camdan
rüzgarın yüzümde
saçlarımın arasında oynaşmasını ilk defa büyük bir zevkle hissettim

---bitti---

...

saolun binler okuduğunuz için ben kaçanzi,

o kadar takmayın ince düşünmeyin, zamansal hatalar olabilir, edebiyatın inceliğine kurban edilen sapmalar olabilir, tutarsızlıklar olabilir.

ama hikaye genel olarak gerçektir, belki de değildir?

zaten önemli olan okuyup keyif almak, başka hikayelerde görüşmek üzere