Sığmıyoruz, yetmiyoruz kendi içimizde.iki metrede son bulan insanoğlu kilometrelere sığmıyor.Üç kıtaya nam salmış, korkusundan duvarlar örülmüş Türk dolusmus bir avuç karaya, tepeleme olmuş millet.
Yetemedigimiz gibi hakim de olamıyoruz benligimize. Buyurganlik ele geçirmiş bizi, hükmetme yönetme. Yöneticilerin işçilere, öğretmenlerin öğrencilere, hatta adamın kadına üstünlük tasladığı bir dönemde yaşamak ne kadar basitse o kadar zor. Kulhanbeyi gibi ortada dolanan insanların arasındayız. Hiyerarşi mi?Hayır. Peki ya otorite kaygısı?O da değil. Yanlızca ne olduğunu bilememekten kaynaklı bu.insan bilmiyor nerden gelip nereye gittiğini. Kimin nefesi olup kimin nefesine donecegini...
Toplumu oluşturan insan böyleyse toplum da böyledir elbet. Hintlileri eleştirip sınıflarını uyarlamisiz kendimize. Belki kastlar arası kesin kurallar yok ama onu bunu belirten öngörüler var. Ayrılmış toplum belki de bölünmüş. Piramidin tepesini gizli "liderler"oluşturuyor. Kendisini herkesin efendisi sanan, herşeyi yonetecegine inanan. Kalplerindeki iman ve korku neredeyse silinmiş olanlar bunlar.En göze çarpan gruptur bu.Diğerlerini anlatmak o kadar da önemli değildir. Kelimeler kifayesiz kalır onların durumunu anlatmak için, gerisi teferruat.
Oysa çok değil, yaklaşık bin beş yüz yıl öncesine kadar bu piramitten söz edilmezdi bile.O zaman doğruyu bulup onun izinden gitme kavgası vardı, yanlışlara at gözlüğüyle bakmak değil. Yanlışa sapanlar muhafazidin(SAV)tebliğiyle, onun tevhidiyle aydinlatirdi yollarını. Doğruyu bulmaları tez olurdu.Çünkü onlar sevgilinin toplumuydu, peygamberin.
Coğrafya belirlemez toplumun sınırlarını .Kıtalar aşar okyanus geçer peygamberin hoşgörüsü, adaleti iyiliği.Öyle ki Fuzuli ne de güzel yansıtmış aşkını Su'da.Yalvarmis bir su olayım,o sevgilinin taşına dokunayim. Fuzuli arap değildi yahut orada da yasamamisti.Ama onun bu aşkı kalbinde muhafazid'i(SAV) resmetmiş, kağıda öyle bir dökmüş ki güçlü dividiyle, insan anlıyor bu aşkın kenarlarinin olmadığını.
Madem bir adam hem ümmet gibi yaşayıp hem de dipsiz bir kuyu gibi anlatıyorsa aşkını, bugünün insanlarının bu gereksiz kavgası niye? Türlü zorlukların olduğu bu zamanda insanlar huzur içindeyse herşey bu kadar kolayken biz niçin bu haldeyiz? Yoluna tuzaklar kurulan, namazı sabote edilen peygamber vazgecmemisken bu bos verme niye? Onun hısmı canları uğruna savaşmış iken bugünün insanları birbiri için savaşıyor. Herkes müslüman ama kendine. Eskiden din kavgası vardı, dinin korunması için dolardı meydanlar.Şimdi gün aşırı taşıyor meydanlar. Halk sokağa dökülüyor vara yoga, doğruya haksiza.Bir gün geçmiyor ki bir olay vuku bulmasın. Susmuyor minareler, hergün başka bir ruhun adıyla.
2016 toplumu siyaha çalan bir gri artık. Grinin en koyu tonu belki de.Dıştan iyi görünen ama içleri karanlıkta aydinliksiz kalmiscasina ışıldayan ruhlar dolanıyor aramızda. Ummetten kopmuş sünneti unutmuş bir toplum olduk.Bin beşyüz yıl önceki o yapı yıkıldı temelinden. Piramidin tepesindekiler için iman ve korku yok oldu.
Peygamberin toplumu beyazdı.Saf ve katkisiz.O beyazligi kirlettik. Bugünün siyahları, muhafazidin(SAV) beyazlarini gölgede bıraktı...
(-Çalıntı değildir alintıdir değerli bir arkadaşımın kaleminden cikmadir.-)
Edit:yazana kadar %17 sarjim gitmiş lan