burakbaba

burakbaba isimli yazarin annesinden geliyor:
oğlum bir eşcinsel

türkiye’de eşcinsel olmak yeterince zorken eşcinsel annesi olmak kolay mı?

17 yaşındaki oğlunun eşcinsel olduğunu söylemesiyle bu gerçekle yüzleşen güler g. elele aracılığıyla annelere sesleniyor: "lütfen çocuklarınızı dinleyin. belki onlar yerine asıl değişmesi gerekenler sizlersiniz.

49 yaşında, hayatını çocuklarına adamış bir anne güler g. her türk annesi gibi... eşi emekli albay. oğlu tolga 22, kızı ise 29 yaşında. güler hanım, tolga’nın "ben eşcinselim" diyerek ailesine açılmasının ardından yaşadığı travmayı anlattı. yaşadıklarını ve hislerini zaman zaman gözyaşları içinde sözlere dökerken bir yandan da durumu kabullenmenin bir anne için ne kadar zor olduğunu tekrarlayıp durdu. ama geçen beş yıl ona çok şey öğretmiş. en önemlisi oğlunu yeniden kazanmış.

"sürekli onları gözlemler, onları izler, onların önündeki engelleri kaldırmak için çabalardım" diyor güler hanım çocuklarını büyüttüğü yılları anlatırken: "onlarla nefes alıyordum adeta. hatta çocuklarım okula giderken onların ayakkabılarını bağlardım."

güler hanım çocuklarını büyütürken bütün ilgisini ve sevgisini hissettirmiş onlara. ancak oğlu tolga 17 yaşına geldiğinde bir şeylerin ters gittiğini hissetmeye başlamış: "insan çocuğunu bu kadar yakından izlerken hiçbir şeyi gözden kaçırmıyor. oğlum 17 yaşına geldiğinde ondaki huzursuzluğu, gerginliği iyice hissetmeye başladım. sürekli üstü kapalı konuşmalar, zaman zaman okula gitmek istememeler, kızlarla ilgili bir şeyler sorduğumuzda üstü kapalı konuşmalar, çekip odasına gitmeler... "

kısacası oğlunun hayatında bir tuhaflık olduğunun farkına varıyor: "aklıma bazı şeyler gelir gibi oluyordu ama asla düşünmek bile istemiyordum. ama bu gerginlik ailemizi de geriyordu. neler olduğunu konuşmamız gerekiyordu oğlumla."

6 ilk itiraf

"o günü çok iyi hatırlıyorum. bütün gün bunu ona nasıl sorabilirim, nasıl yapabilirim diye içim içimi yedi. ya korktuğum cevap gelirse, kafamda binlerce soru ve korkuyla bir an önce sorayım ve anlayayım diyordum. tolga okuldan geldiğinde aile toplantısı başladı. eşimle konuşmalarımızı o yöne kaydırmaya başladık. önce cevap vermedi. sonra inkar etti, bir süre sonra ’eğer öyleysem ne olur, çok üzülür müsün anne’ diye sorunca... uzun süren sancılı saatlerden sonra ’evet, anne ben eşcinselim, erkeklerden hoşlanıyorum’ dedi oğlum bana. o an tüm dünya başıma yıkılmıştı, sanki dünya durmuştu. kulaklarım asla kabul etmiyordu. eşim de ben de ağlıyorduk. çok sarsıcıydı.

art arda sorular sormaya başladım oğluma. onun cevabı ise ’ben küçüklüğümden beri böyle hissediyorum, anaokulunda da böyleydim. ben kendi cinsime ilgi duyuyorum’ şeklindeydi. tüm bu cümleler bir tokat gibi çarpıyordu yüzüme. o an içime saplanan acı, babamı kaybettiğimde yaşadığım acının aynısıydı. kaybetme acısı! 17 senedir tanıdığım oğlumu kaybetmiştim sanki. sahiplendiğin, kendini onunla var ettiğin bir şeyi kaybetme acısıydı. o ise çok çaresiz duruyordu karşımızda. "

güler hanım’ın oğlunun bu itirafından sonra düşündüğü tek şey, ben şimdi ne yapabilirim olmuş. günler, geceler geçmek bilmemiş. "hemen bir şeyler yapmalıydık. doktor, tedavi, bunun bir çaresi olmalıydı. konu hakkında hiçbir bilgim yoktu. cinsel tacizler, tecavüzler sonucu çocukların bu tarafa bir yönelimi olabileceğini duymuştum sadece. ertesi gün ailece pgiboloğa gittik. önce bizimle yalnız konuştu doktor, sonra tolga’yla yalnız konuşmak istedi. doktorun bize söylediği bu gerçeği kabullenmemizdi, ama asla rahatlamıyordum. çünkü olayın şokunu hálá atlatamamıştım. o günden sonra hayatımda tüm değerlerimin yıkıldığını düşündüm."

"ben, eşim ve oğlum düzenli pgiboloğa gitmeye başladık. doktor sanki bir kurtarıcı gibiydi benim için. çünkü hálá çare arıyordum ve doktora kendimi teslim etmiştim. kulaklarınızın kabul etmediği bir şeyi içinize kabul ettirmek o kadar zordu ki. terapistimizle konuşa konuşa biraz kendime gelmeye başladım."

6 oğlumun sevgilisi erkek!

sonra eşcinsellik kavrdıbını öğrenmeye sarılmış güler hanım. bu konuyla ilgili ne varsa okumaya başlamış, sürekli araştırmış: "öğrendiğim günün ertesi ona bakışlarım bile değişmişti. yepyeni bir tolga duruyordu karşımızda. oğlumu yeniden keşfediyordum. o ne hissediyordu, ne yaşıyordu? aslında kitaplarda yeni oğlumu arıyordum. 17 yaşına kadar bildiğim, sonra yeniden tanıdığım o çocuğu arıyordum. büyük bir heves ve gayretle.

tolga’nın terapileri yaklaşık bir buçuk sene sürdü. artık hayatımız yeniden şekillenmeye başlıyordu. bu rahatlamayla oğlum da kendini bulmaya başladı. biz yeni tolga’yı keşfetmeye başladık. ondan bu konuyla ilgili somut bir şeyler duyduğumda ise bu gerçeği kabullen diye bir çivi daha çakılıyordu beynime."

"terapistimizin oğlumuzun sevgilisiyle tanışmamız gerektiğini söylediği an da bunlardan biriydi. internetten bir çevre edinmişti kendine tolga. oradaki arkadaşlarıyla paylaşıyordu yaşadıklarını. biz de artık partneriyle tanışmaya hazır hissediyorduk. ilk sevgilisiyle tolga’nın terapiye devam sürecinde tanıştık. bir bayram günüydü, herkes çok heyecanlıydı. bir bayram ziyareti gibi oldu. elinde çiçekleriyle gelmişti oğlumun erkek arkadaşı. bize kendini, sıkıntılarını anlattı. o gün hepimiz bir ’ilk’i yaşıyorduk ve nasıl davranacağımızı bilemiyorduk. çocuğumdan başka bir eşcinselle konuşmamıştım daha önce. kızım, erkek arkadaşı olduğunda tanıştırırdı bizi, şimdi oğlumun da bir erkek arkadaşı vardı.

insan bilmediği şeyden daha çok korkuyor. daha sonra görüşmeye başladık. yemeklere çıktık. zamanla ailemizden biri gibi oturur, konuşur hale geldik. çok tuhaf bir durumdu. aradan beş sene geçti. tolga şimdi 22 yaşında. tolga’nın şimdiki sevgilisi aslan’la da aramız gayet iyi. tolga da şu an istediği kadar özel hayatını paylaşabiliyor benimle. onlar kendilerini çok önce keşfetmiş çocuklar. çok bilinçliler. onlar da bize saygı gösteriyorlar. kendi ölçülerini bilerek davranıyorlar yanımızda. onlar cesaretle ilerliyorlar, biz de anne ve baba olarak onların arkalarından ilerliyoruz."

gerçek sevgi kabullenicidir

"oğlumun eşcinsel olduğunu asla kabul edemem" derken şimdi başka eşcinsel annelerine sesleniyor güler hanım: "lütfen çocuklarınızı dinleyin, onlara yakın olun. belki onlar yerine asıl değişmesi gereken sizlersiniz. bu çevre dediğimiz, toplum dediğimiz, kurallarına uymaya çaba sarfettiğimiz sistemin hatalı olabileceğini düşünün. gerçek sevgi kabullenicidir."

eşcinsel annesi olmak korkutucu değil

güler hanım bu gerçekle yaşamaya alışmış artık. "insan her şeyi kabulleniyor hayatta" diyor. hatta son zamanlarda tolga’nın uzun süredir üyesi olduğu lambdaistanbul’a gidip geliyor.

lambdaistanbul, eşcinsel, biciksüel, travesti ve transciksüellerin yaşadıkları sorunları çözebilmek, kendi aralarında dayanışmayı örgütlemek ve eşcinsellere yönelik olumsuz bakış açılarını değiştirmek için oluşturulmuş bir dernek. güler hanım şimdilerde anne babaları bu konu hakkında bilinçlendirmek ve bu konu hakkında açıkça konuşabilmek için bir toplantı yapmayı düşünüyor lambdaistanbul’da.

çocuğu eşcinsel olan ve bununla yüzleşemeyen bütün aileleri de davet ediyor: "çünkü ailelerine açılamayan o kadar çok çocuk var ki. eşcinsel annesi olmak korkutucu bir şey değil. bir yandan şükrediyorum oğlumu kaybetmedim, bir yandan bunu paylaşabilecek cesareti kendinde bulduğu için oğluma hayranlık duyuyorum. insan her şeye alışıyormuş. bütün bunlar bana koşulsuz sevmeyi öğretti. yani insanı olduğu gibi, karşılık beklemeden sevmeyi."