Okuldan çıkmış dışarda biraz zaman geçirmiş eve gitmek için metrobüse doğru yürüyodum. Durağa yanaştı bi tane araç.Bi kaç boş koltuk vardı hemen atladım kimse oturmadan amk. Taktım kulaklığımı Eminem dinliyorum.2 durak geçti müzik bitti bir baktım arkadan ellili yaşlarda bi teyze yine o yaşlarda bi amcayla hakkımda gencecik çocuk oturmuş bizim gibi yaşlılara yer vermiyor ne kadar kötü bir nesil bunlar hepsi zibidi diye konuşuyor. Boş dururmuyum amk çıkardım kulaklığı çaktırmadan telefonumdan zil sesini çalıp açıyomuş gibi kulağıma dayayarak konuşmaya başladım;
++Evet anne doktor artık kol değnekleri olmadan gezip yürüyebileceğimi söyledi. Dikişlerde yavaş yavaş kapanacakmış... Metrobüsteyim şimdi... Taksiye verecek paramız yok biliyosun anne mecbur kaldım. Babamda sende iştesiniz olmasanızda arabamız bile yok zaten borçlarımızı ödemeniz için çalışmanız gerek... Seviyorum seni görüşürüz.
Suratları bi ekşidi nasıl mahcup oldular amk. ineceğim durağa doğru tam kapının önüne geldim(Sendeleyerek gidiyorum tabi rolüme uygun bi şekilde) kızın biri elimi omzuna attı. Konuşmamı duymuş olucak ki yürümeme yardım etmek istiyodu sanırım. Bana bakıp tebessüm etti.

edit:daha önce başlığı açtım tutmadı ama bu sefer tutmasada yazıcam part part panpalarım dertleşmek bi yandanda maksadım çünkü

Dinleyen var mı hala ona göre yazıcam panpalarım?