cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra 2

ben kızım sevişelim mi ^-^ ahahah şaka kardeşim yetiştim hikayene devam et

bu arada size bunu armağan ediyorum . gecenin (?) sabahın sanırım bu saatinde uyuyamıyorum ( yatakta dönüyorum ) ve kalkıp yazmaya kasıyorum beceremiyorum . belirteyim dedim , şu an bu parça çalıyor arkada

edit : yanlış atmışım

pac iyidir ...

http://www.youtube.com/watch?v=Ay9BWM8lwOA

ı see no changes wake up in the morning and ı asked myself
is life worth living should ı blast myself : )

@165 karı kız : ) hayatım diyelim . sonrası da var elbette ilinti olarak . ancak ilk hikayenin kaldığı yerden devamı . ipin ucunu sıkı tutarsan seni bütüne doğru çekeceğim : ) daha var çünkü

reserved önce ilkini okumam lazım amk

@1 panpa bu hikayenin teması karı kız üzerine mi kurulu ? yoksa ilk hikaye türünden mi ?

hissettiğim tek şey ibrahim'in öleceği oldu . hemde feci şekilde öleceği . bu adamın yüzüne pat diye söylenecek bir mesele olmadığından . ' hayatın daha güzel olacak ancak şu aralar kendine dikkat et ' diyebildim zoraki tebessümle . ibrahim 1 ay kadar sonra trafik kazasında paramparça olarak hayatını yitirdi . tek kelimesi yalan değil . ancak anlatılacak şeyler değil bunlar . baktığım pek çok kimse kendinde de bunların olabileceğini ve benim söylemediğimi düşünürdü . 'bana da baksana' demek ne boş bir kelamdır . zaten kötü bir mesele görünce söyleyemeyeceğin gibi , onu teselli etmekte zordur . çoğu meseleye ' hayırlısı ' deyip geçmek . çoğu kimseyi incitmeden kulağını çekmek . dediğim gibi kötü meseleleri söyleyemiyorsun ve sırtına kambur oluyor . o zaman akıllandım . bu işler her ne kadar eğlenceli gelse de ,sırtında bir kamburla yaşıyorsun . emin olun bilmemek çoğu zaman daha güzeldir . birisi size kalkıp 43 yaşında öleceksin dese , çoğu işinizden vazgeçersiniz .en olmadı 'acaba 43 te ölecem mi lan ? ' diyerek 43 yaşınıza gün sayarsınız . insanoğluna en tatlı gelen şey meraktır . merak uğruna her haltı feda edebilir . hele ki geleceğe merak , emin olun sonu çoğu kez yarak

ibrahim , gözlerine bakmamı söylediğimde ilkin güldü . ' ya hele bırak babam ' falan diye alaya aldı beni . bu egomu daha da körükledi . ona istediği ne varsa söyleyebileceğimden bahsettim . o zamanlar toyluk var , kaale alınma arzusu üst düzeyde . zoraki kabul etti , aslında o da neler söyleyeceğimi merak etmiyor değildi . sadece aşıklar gibi gözgöze bakışacağımızı düşünüp , komik duruma düşeceğini zannetti sanırım . gözlerime odaklandı bir dakikaya yakın . ister istemez bu işlemde gözlerim baygınlaşır . o anda hisler ile sinyalleri ayırt etmek çok zordur . o yüzden derinden sevdiğin kimselere bakılmaz . bu kimselerin fotolarına dahi çok zor bakarsın . fotodan olur mu ? emin olur bende oluyordu .

her fırsatta içmeye başladım , alkolizmin sınırı gibi . elimdeki avucumdakini kumara falan basmaya başladım . o dönem türkiye'de sanırım yoktu yanlış hatırlamıyorsam müşterek bahis . takıldığım adamlar değişmeye başladı . çok ama çok farklı insanlar gördüm . en afilli kabadayısından , en gavatına kadar pek çok ağır abi . eyvallah , maşallah çekerek hep beraber harama dadandığımız o günler . kendimi bazen o ortamlarda önemli hissediyordum . ortam dediysem o filmlerdeki viskili heriflerden sanmayın . bildiğin izbe yerlerde kumar oynayan , ot döndüren adamlar . bir şekilde tanışıyorsun ve yolda giderken selamlaşınca millet arkan var sanıyor . ha işte bu dönemde bu heriflerden birisi de tıpkı pala gibiydi ve laf lafı açınca bende mühim bir şahsiyet olduğumu kanıtlamak adına 'geçmişimden' falan bahsettim . adama bu işlerde iyi olduğumu falan anlattım kıyak kafa ile . sürekli ona bakım yapmamı falan istiyordu , sürekli bahaneler uyduruyordum . birgün yenik düştüm bitmez ısrarlarına ona gözlerine bakarak birşeyler hissedebileceğimi söyledim .tek şartım kesinlikle gırgıra almayacak ve bana odaklanacaktı gözleri . adı ibrahim'di 40 yaşında var yoktu . kaba paltosunu üstüne çeker , yolda salına salına kollarını ' var mı ulan bana yanbakan' edasında sallayarak yürürdü . günahını almayayım ama pis işlerin adamıydı . görünende ise çalıştırdığı kendine ait birkaç dükkanın parası ve güya arka çıktığı esnafın ' teşekkür babındaki haracı ' ile geçinirdi . ne zaman beni sıkkın görse , derdin varsa söyle moduna girerdi . ibrahim'in anlattıklarına göre çok ama çok büyük dayıydı . tanımadığı adam yoktu büyük babalardan . benim görüşüme göre ise her ucuz maşa gibi kendini ballandırmaya çalışıyordu . gururuna 'maşa' olmayı yediremediği için yaptığı ayak işlerini racon olarak anlatıyordu .

belli ki ruhum kurtulmak istiyordu ve sanırım çaba da sarfediyordu . belki yaradanda kurtulmam adına ruhumu daha çok sıkıyordu . hayatımda ilk ve son kez denediğim bağlama büyümün akibeti ortadaydı . özetle tüm çabalarım nihayete eremedi ve ben sıfırı tüketmiş gibi hissetmeye başladım . bir yanım deli gibi öfke içinde , diğer yanım çaresizlikle hala varolan umut kırıntılarımı harmanlamıştı . o dönem alkole de başladım . her haltı tekrardan sorgulamaya . uyuşturucuya hiç bulaşmadım ama alkole ciddi anlamda sardım . o dönem bana hikaye yazsana deseydiniz ' bu ellerle mi ? ' diyecek duruma gelmiştim , hayatım türk filmindeki sevdiği tarafından terkedilen beyin cerrahlarının kine benzemişti . elimi eteğimi hala paranormalden alamıyordum ki , normale döneyim . hayata olan bağım sanırım birtek bu kalmıştı . bir taka yaramadığı gibi büşra ve begüm isimleri ile kafamı gibmiş , ayşe'ye umursamaz davranmamı sağlamıştı . acaba ' tüm bunlarda oyunun parçası mı ? ' diye düşünmeye başladım . ciddi anlamda paranoya hali .

sürekli ve farklı aşamalara sınavlara tabi tutulan ben , her nedense yaradanın mesajını bir türlü idrak edemiyordum . kısacası ne anlatmak istediğini anlayamıyordum , ancak birşeyleri işaret etmekte ısrarcı olduğuna emindim . kısa sürede yaşadığım çalkantılar beni ruhen çok yormuştu . hiçbir iş yapmayacak derecede tembelleşmiştim , millet icraat peşindeyken ben aforizma peşindeydim . kabına sığmaz oldu ruhum . bir taklar istediğim kesindi , ancak bu neydi . yine içimde çaresizlik hissi büyüyerek sardı tüm bedenimi . gözümü kapatsam bir yandan aslı , bir yandan ayşe . ben karılara bu kadar takacak kadar basit bir adam mıydım ? bir yandan dostum muzo , bir yandan ailem , o dönem adına kısmen gelecek vaadeden mesleği kazandıracak okulu bu denli boşlamam , yeni yeni içimde türeyen para hırsı ... tüm bunlar neydi ? rahat bir uykuyu o kadar özlemiştim ki . her gece istisnasız rüyalarımda aslı'yı görürdüm . sanırım bunun sebebi daha evvelden bahsettiğim 'ters tepme' neticesindeydi . cidden şimdi bunca yıl sonra karşıma çıksa ne hissederim bilemem . dediğim gibi çok büyük bir oyunda , bir yerlere yönlendiren bir oyuncudan farksızdım . acaba halime gülüyor muydu yaradan , bana sürekli bir hedef koyup koşmamı sağlayan yaradan . aynı yaradan nedense o hedefe epey yaklaşmışken ' prenses diğer kalede mario ' yazısını yapıştırıyordu ekrana . oysa ben kendi hayatımda bile mario değil luigi ydim . istenildiği zaman görüşülebilen , istenildiği zaman gibtir çekilen . istedikleri değil de , ondan istenilenler mühim olan bir adam . tercih hakkım yoktu , taa yaradılıştan beri . milletin dedesi tarla bırakır , mal mülk bırakır benim dedem bana erumi ve sakil bırakmıştı . onlardan da uzaktaydım , sanırım benden kırılmışlardı . benden kırılmasınlar da ne yapsınlar ? taka benzemeye başlamıştım . kibri ile egosu , ruhundan ağır basan bir adam

ayşe'nin gidişi ile tekrar bir boşluğun içine girdim . daha doğrusu boşluklardan boşluklara süreklenir bir hal almıştım . her ne kadar başarılı ilişkilere gıpta edip , bendeki bir tarafı burukluğu bu ilişki biçimine bağlasam da , yıllar sonra gördüm ki aslında bu kırık yanım bu değilmiş . evet ben bir arayış içindeymişim , fakat aradığım bir kadından çok ötesiymiş . insan ciddi anlamda yıllar sonra anlıyor . aslı'nın evlenmesi , ayşe'nin gidişi olsun bunlar bana birşeyler anlatmak için olabilir miydi ? güç bela kurtulup , daha sonra belki çevrem artınca burukluklarım azalır diyerek tekrar girdiğim bu deyim yerindeyse büyücülük falan bunlardan da medet olmadığını göstermek için miydi ? neden bir kadına bu kadar ihtiyaç duyuyordum . sanırım o dönem adına tamamen egoydu . yaptıklarıma baktıkça ciddi anlamda eleştirdiğim mustafa'ya benzemeye başladığım su zütürmez bir gerçekti

upupupupup ilgi artmalı

Tekrar ayraç

burdayız panpa yaz boş kalınca

@154 senin gibi sağlam bir dinleyici kazandım . yarın devam ederim kardeşim birşeyler yiyip yatacam . yarın yine şantiye

@153 panpa sahura kadar vakit geçmiyor delirecektim imdadıma yetiştin. takipteyim.

@152 ulan kimseye cevap vermeyecektim ama sana verecem be sarhosfilozof . kızan kızsın umrumda değil : ) yarıda kesersem , yarımı kes . sebepsiz sevdim , samimiyetini hissettim .

not : bu aralar 'ben kızım sevişelim mi ^-^ ' diyenler bile yok aq .

reserved ulan sonunda hikaye çıktı bakacağım ama yarıda kesersen çok kötü şeyler olacak

ayşe'yi yolcu ettiğim anı hiç unutamam . ilk kez öyle baktı . ben vedaları pek sevmem bilir misiniz ? gidecek birinin elini bile sıkmam . vedalar bana çok ağır gelir . ' veda etmiyorum ki ' düşüncesi hareketlerime yansır . ona da öyle baktım sadece .

- kendine iyi bak dedi

- beni düşünme . su akar yatağını bulur ' dedim .

- az romantik olsan keşke dedi

- ' onlardan çok var , gün gelince kıymetimi anlarsın ' diyebildim sadece , hafif kırılgan bir tavırla

- 'bekle' dedi .

- ' senleyim ' dedim

bu söz onu rahatlattı . ama emindim ki ; ben onla olsam bile , o benle olmayacaktı bir süre sonra . uzak mesafe sevda en zor olanıdır . ben başarırım , lakin karşımdaki ?

ayşe o kısa sürede bir atkı daha ördü bana . aslında az daha kassak giyim sektörüne adım atabilirdik , kızda o kapasite mevcuttu . bu kez atkının iki ucuna isimlerimizin baş harflerini işlemişti . iki uçta olmaları onun için sorun değilse de , tıpkı barış abi'nin kol düğmeleri gibi 'ayrı yolda ' olacaklarının işaretiydi benim için . işte ayrıntıya takılıp , ana konuyu kaçıran ve tarihin gördüğü en ince eleyip sık dokuyan adamlardan biriyim . o yüzden kafam 'ali sami yen stadının eski zeminine benzedi , tepem aynen öyle açıldı ' ... aaa neden kelleşiyorsun diyenlere , ' maden olan kayada ot bitmez ' falan diyorum aq : ))