dedem ve pikaçum

@14 sadadadads

(bkz: türkiye den neden pokemon ustası çıkmıyor)

reklam kalsın.

hayrına up

Devam reserved

Yaz amk yaz

okuyosunuzda az gibleyin be olm burda şanlı tarihimizden bahsediorum kimse yazmaz adam 22 yaşındaki yengemi nası gibtim diye başlık açar 100 sayfa entry girilir dasdasdasdasd.

okuyoruz işte oç.

giblenmeyenpikaçu.com

Bölüm 2

3 ay sonra

Savaş türklerin büyük zaferiyle sonuçlanıyor. Kahramanlık hikayeleriyle dolu bir zafer. gibörtıl ve starvi taşıyan nusret pokemon gemisinden tutunda cepheye kağnıyla pokemon taşıyan kadınlara kadar.
Dedem savaşın sonlarına doğru bir haber alıyor. Pikaçusu kazım karabekir’in emrinde doğu cephesindeymiş, kahramanca savaşmış ve durumu iyiymiş. Pikaçusunu geri vermişler. Kavuşunca sarılıyorlar ve saatlerce ağlıyorlar. Tam bir mutluluk tablosu. ikisini de istiklal madalyası takılıyor ve evin yolunu tutuyorlar. Eve varınca dedemin babası kapıyı açıyor. Ve onlarda özlemle sarılıyor. ikisini içeri buyur ediyor. Sabaha kadar dedem anlatıyor babası dinliyor, babası anlatıyor dedem dinliyor. Ama dedemin babasının pokemon alerjisi var. Pikaçuya içten içe kıl gidiyor. Bu tipini gibtiğim de mi geldi diyor. Dedem, “baba... ” diyor. Bir müddet susuyor. Sonra devam ediyor. “Ben çok hastayım.” “Ona bir oda ver baba gidecek hiç bir yeri yok. Ben ne gidebildim, ne kalabildim”. “Tamam lan ahırı hazırlatıyım orada kalır” diyor dedemin babası.

bakalım okudum bunu ama. ilerleyişe göre kararım değişebilir.

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

Bölüm 1

Birinci dünya savaşının başladığı yıllar. Ülkenin dört bir yanı işgal edilmiş. Tüm pokemon çiftlikleri dağıtılmış, millet fakru zaruret içinde harap ve bitap düşmüştü. Dedem henüz 18 yaşında toy bir delikanlı. Elinde babasından kalan bir pikaçu ile milli mücadele’ye destek vermek için can atıyor. Tabi o zamanlar tekalifi milliye kanunları gereği halkın elindeki tüm pokemonları topluyorlar. Dedem milli mücadeleyi can-ı gönülden desteklemesine rağmen can yoldaşı pikaçusundan ayrılmak istemiyor. Hayattaki tek arkadaşı pikaçuyu da askerler alıp zütürürken ağlıyor. Ama dedem bu vatan için canımız feda diyerek göz yumuyor. Daha sonra dedem çanakkale cephesinde savaşıyor pokemonsuz olarak. Çünkü tüm erlere yetecek kadar pokemon yok. Sadece rütbeli subayların emrine veriliyor pokemonlar. Savaştan arta kalan zamanlarda her yerde pikaçusunu arıyor. Geceleri gözüne uyku girmiyor.
Düşman için hava hoş tabi. Herkesin elinde hitmonchan’ler, wartotrtle’ler. keyifleri yerinde. Durmadan saldırıyorlar. Bizde ise elinde balbasarı olan kendi şanslı sayıyor. Dedemin bi lafı vardır. Hiç unutmam.”eldeki bir pikaçu daldaki çarizardan iyidir” diye. Yine de Allah’a şükrediyor. iman dolu yürekleriyle yalın ayak ve pokemonsuz savaşıyorlar. Ulu Önder’in taktiksel askeri dehası sayesinde düşmanı bozguna uğratıyorlar. Dedem de büyük bir kahramanlık gösteriyor. Çiftçi kökenli olduğu için ingilizlerin yaklaşık 150 balbazarını bahçıvan makasıyla buduyor. Tabi düşman acayip şaşırıyor ,korkuyor. Hatta yine Seyit Onbaşının 600 kiloluk Snorlax’ı sırtlayıp düşmana fırlatması ve ağır tahribat vermesi günlerce konuşuluyor ve dış basında büyük yankı uyandırıyor.

-to be continued...