Dedemi bilen bilir, bilmeyen babasına sorsun.

Ruhunun derinliklerinde bi boyğuart, bir özgürlük yatar dedemin içinde, dedem buram buram anadoludur.
Dedem benim nacar dedem yıllarca çile çekmiş hayatın zillesini hep yemiştir.

Neyse geçende uyandım, içeriden ses geliyor, bağrış çağrış.
içeri koştum, içeri girmemle dedemle burun buruna geldim.
Adam almış eline pıçağı babanneme :
-O mantar yemeği yapılacak yoksa öldürürüm seni filan diyor.

Lan bu adam ne zaman adam olacak amk 75 yaşında adam çıldırdı.
Neyse araya girdim tamam dede ben alıcam mantar sana ne istiyon dedim.
Ağzı kulaklarında "dolaman mantarı" dedi.
Pek sever muallak.
Gittim taa anasının amındaki manavdan aldım geldim.

Babannem aldı mantarları şöyle domatesle, soğanla bir güzel kavurdu oh mis.

Dedem namazdan sonra sofraya geldi.
Birden yemeği görünce bağırmaya başladı amk.
Ne oldu dede diyorum
Bu aşa soğanı kim kattı yemem ben bunu diyor işte o an şartellerim attı.
içimde bir ejderya belirdi.

Hışımla sofradaki dolaman mantarları aldım dedeme sağlı sollu, aşağıdan yukarıya vuruyorum.

Tarkanın, hain kostoğa vurduğu gibi,
Pascal nuoma 'ın nihat doğana vurduğu gibi.
Yuri boyka gibi.
Hınçla vuruyorum dolaman mantarını.

Sonra dedem üzülmeye ağlamaya başladı kıyamadım beyler bende ağladım.
Sonra oturduk dolaman mantarı yedik :-(