etrafımda ki insanların hiçbirisi için değerli olduğumu düşünmüyorum,ne zaman bi işleri düşse giderim yaparım yanlarında olurum, benim onlara karşı işim bile düşmüyor ne bilim zaten kendi işini kendisi halleden insan tipinde biriyim, çıkıp gitsem kayıplara karışsam ipleneceğimi sanmıyorum,ve hayat bu durumda o kadar saçma geliyor ki o kadar amaçsız geliyor ki,hani ne uğruna yaşıyorum bilmiyorum, şuan için sadece insanların bana yardıma ihtiyacı olduğunda yardıma koşan bi ahmağın tekiyim, kimseyi kırmak istemedim bugüne kadar vicdanım el vermiyor, eğer karşımdakinin bana işi düştüğünde onu ters çevirsem kötü insan gibi hissediyorum kendimi... herneyse şimdilik bu kadar yazıyım sizide daha fazla alıkoymak istemiyorum zamanınızdan... burası iyiki var.