dobo

paramparça hayat hikayesini bana anlatmıştı da tüm mahalle çöktük üzüntüden amk. mahallemizin ateisti ilahiyat okuyacak o derece. intihar etmemek için kendimi zor tuttum. ağladım günlerce amk. çilekeş panpam benim.

aslında herkesçe sevinçle beklenen bir bebekmiş panpamız. doğmuş, etrafa toz pembe bakmış ve canı yaşı ilerledikçe acımaya başlamış. fakirlermiş. küçük, derma çatma minyatür bir evde hayatlarını sürdürüyorlarmış. annesinin pazardan topladığı artık sebze ve meyvelerle karınlarını doyuruyorlarmış. ablası varmış bir tane de. babası zaten dünyadan bihaber, sorumsuz, yavşak bir tiplemeymiş. işi gücü içmek, kumar oynamakmış. babası buna bedava tekelden içki alsın diye bunun zütünü bakkalcıya bahşediyormuş. buna "bana içki al" dediğinde paraları olmadığı için olumsuz yanıt alıyormuş bundan. hemen küllüğü kafasında patlatıp "gidip o lanet bakkalın daşşaklarını yala o zaman" diyormuş. tekelde iyi biri değilmiş zaten. ciks ve şehvete düşkün, sapkın ve sapık bir tiplemeymiş. artık tekelin koca daşşaklarını yalaya yalaya ağzında uçuklar çıkmaya başlamış. annesi ve ablası bu duruma kayıtsız kalıyorlarmış. sokaktaki arkadaşlarınca da hep ikinci plana atılan bir çocukmuş. top oynatıyorlarmış, tek eğlencesi de buymuş zaten. o eğlencesi de top inşaata kaçıncaya kadarmış. şarapçılardan da nasibini almış, almakla da kalmamamış içinde ateş yaktıkları boş varile bunu koyup bayırdan yuvarlamışlar. hayattaki tek gerçek dostu dönek ablasıymış. o da cahilliklerinden ötürü kuduza kapılıp solunum yetmezliğinden kudurarak ölmüş. bahçelerinde buldukları yaralı bir yarasa ısırmış elini ablasının. doktora gitmeyi düşünememişler onun yerine ısırılan yere yoğurt sürüp geçmesini beklemişler. bu cahillikleri bunun canını sıkmış ve okumaya karar vermiş. ama geri zekalı, öküz ve çok yönlü düşünemeyen odun biri olduğu için ilkokul 2yi bırakmak zorunda kalmış. annesi ablasının ölümünden sonra akli dengesini yitirmiş. buna kız kıyafetleri giydirip sokakta gezdiriyormuş, hatta isim bile koymuş. "fikriye". etek giydiği için alttan giren havanın etkisiyle giydiği yün beyaz kilotlu çorabının rengi birden ağarıyormuş sidiğinin etkisiyle. ulu orta yerde altına işiyormuş. bu duruma dayanamayıp evden kaçmış, küçük kız kıyafetleriyle... bir otoyola çıkıp otostop çekmeye başlamış. nur yüzlü tırcı bir amcamız almış bunu. yol boyunca epey bir konuşmuşlar. tabii kendisi geri zekalı olduğu için abuk sabuk şeyler söylüyormuş. yok cinlerin ayakları ters mi olur, portakal var mı gibisinden. tırcı da gel sen benim kızım ol demiş. offfff anlatamayacağım offffff.