Prof. Dr. Fiessienger:
-Ekselansları lütfen rahatsız olmayın. Ben sizi yattığınız yerde de muayene edebilirim. Kendinizi yormayın.
Gazi, itiraz edecek gibi olur ama pek de dermanı yoktur.
Atatürk:
-Nasıl arzu ediyorsanız öyle olsun Doktor, der.
Prof. Dr. Fiessienger hastasını ciddi bir şekilde uzun uzun muayene eder. Bu muayene sırasında tek kelime konuşulmaz. Gazi’nin hemen yatağının yanı başında Salih Bozok ayakta durmakta ve gerektiğinde Paşanın yan dönmesine ve doğrulmasına yardımcı olur. Nihayet uzun bir muayeneden sonra, Dr. Fiessienger:
-Ekselansları, perhizinize çok dikkatle devam ediyorsunuz değil mi?
-Şüpheniz olmasın Doktor.
-Verdiğim ilaçların faydasını görüyor musunuz?
-Bazen sancı dayanılmaz noktaya kadar geliyor Doktor.
Fiessinger elini alnına zütürür o cehennemi Temmuz sıcağında hem alnı ter içinde kalmıştır hem de söylemek isteyipte söylemediklerinden dolayı dili dudağı kurumuştur.
Bir anda yatı derin bir sessizlik kaplar. Birkaç saniye süren bu sessizliği Atatürk’ün hüzünlü sesi bozar.
-Doktor ne kadar zaman var?
-Ekselansları bunu şu anda düşünmek bile gereksiz. Biz ve siz elimizden geleni yapıyoruz ve hastalığın seyri endişe verici boyutta da değil.
-Doktor, ne kadar kaldı?
-Ekselansları arz ettim, endişe edecek bir durum yok.
-Doktor, bilmem lâzım. Milletim için henüz yapacaklarım bitmedi. Yapacaklarım var.
Doktorun bir anda gözleri açılır. Gazi’nin bu söylediği karşısında hayrete düşer. Nasıl olurda ölüm döşeğinde olan bir kimse hastalığını hiçe sayarak milletim ve vatanım için daha yapacaklarım var diyebilir?