dumanlı 1 5 senenin ardından

çok değil 1 kere zütten vericeksin bişeyin kalmaz bende bişey kaldı onu da sana takdim edeyim izninle

*ilerde benden sıkılcak mısın ?
Hafif bi tebessüm edip, bi öpücük kondurdum yanağına. Sence ?
• Çoook yaşlanırsak ?
Bu sefer diğer yanağa. Ben temizliycem saçlarındaki kırları.
• Benden ümidini hiç kaybetme olur mu ? insanlar ümitlerini kaybedelerse yerine başkasını koymak isterler
-Cebimdeki yüzüğü tutuyordum sıkıca, cesaret edemiyordum. Heyecan..
Umudumsun.
-Öne düşen saçlarını kulaklarının arkasına atmıştım
Bugün benimsin, yarında benim olmanı istesem ?
• Bu ne demek ?
Senden ümidimi hiç kaybetmiyceğimin göstergesi.
• Sevgilim ?
Geçmişim, geleceğim, bugün, yarın ve gelecekteki her gün için benim olur musun ?
Karım olur musun ?
Heyecanla gülüyordu, şaşırıyordu. Bekliyor gibiydi aslında, ama mutluluğunu tarif edemiyordum.
Uzatmıştım yüzüğü. Kısa bi bakışma.

Elini kaldırınca her şey daha değişti, kafa atmıştım, belki delilikti ama inanın her şeyden daha eğlenceliydi.

6 kişiyi üzerimde buldum bi anda eller kelepçelenmişti.

Dayının arabası gelmesi nolurdu orda bilemiyorum inanın, selami dayı dağıttı etrafı, sözü geçiyordu.

Husumetli olduğumuz elemanlar yollamıştı bizim kirli sakallıyı, kaybolmuştu ortadan. Arabası duruyordu.

Ee dayıda bu heriflere göz mü yumuyordu yoksa ? O da onlarla mıydı ? Bilmiyordum..

Maalesef beni salmıycaklardı kolay kolay. Beni selami dayının ekip otosuna bindirip beklettiler.

Dışarda aralarında tartışıyorlardı, inanın bu olanlar gerçek mi bilemiyordum o an.

Yine mi hayal görmeye başlamıştım ? Hayır bırakmıştım her türlü illeti ben, olmamalıydı.

Bildiğim tek şey selami dayının o elemanların söylediklerine karşı çıktığı tüm gücüyle.

Nitekim onun dediği oldu.

Yanındaki çocuklardan birini dikti başıma

Yemeği getirende oydu.

Bulvar yolunda bizi tanır karakoldaki neredeyse herkes, bir kısmıyla aramız iyidir hukukumuz eskidir hemde.

Ama bir kısmıyla bir türlü anlaşamamıştık, sıkıntımız oluyordu hep. Çoğu zaman gerginlik vuku bulsada, eyleme dönüşmüyordu ama.

Eyleme dönüşeceği gün gelmişti...

Askerde olan bi çocukluk arkadaşım var, nöbettedir belki şu an, selam olsun onada burdan.

Bana emanet bi kardeş bıraktı dönene kadar, liseye gidiyo tam çağı, çok şeye özenilir bu yaşta.

Sigaraya başlayanları bilirsiniz hep lisede içilmiştir ilk sigaraları.

Sigara olsa iyiydi.

Okul çevresine yeni yeni lavuklar türemişti. Okulda bulvar yolunun arkalarında, bizim yerimiz yani.

Ama söz vermiştim kendi kendime, artık çekicektim elimi her şeyden, sakin bir hayatım olacaktı.

*Hadi kalk sevgilim, gözlerimizi kapatıp yürüyelim.
-Nerden çıktı şimdi
• Hadii.
iki eliyle tek elimi çekiştiriyordu tüm gücüyle, tatlı tatlı gülümsetir beni o hali
• Korkuyor musun yoksa ? Evet evet korkuyosun
-Ben mi ?
• Korkak, korkaksın işte.
Kalkmıştım.. Ay o güne özel parlıyordu sanki..
• Gözlerimizi kapatıp yürüycez şimdi tamam mı, elimi sıkı tut ama. Bırakma.
-Aptallık olur aksi.
Elimi sıkı sıkı tutuyordu, tüm gücüyle. Yürüyorduk. Korkusuzca.
Birisinin sana sonuna kadar güvendiğini bilmek nasıldır bilir misin ? Hata payın yoktur, yanıltamazsın onu çocuk, yanıltamazsın.
• Gözlerimizi açmak yok, açarsan anlarım
-Anlarsın sevgilim. Biliyorum.
Açmamıştım.
• Başım tatlı tatlı dönmeye başladı ve bir şey söylücem ama gülmek yok
-Anlaştık
• Korkuyorum
-Korkma, ben yanındayım.
Ayağı sendelemişti o gün, uzaktan izliyordum ikimizi, gözlerimin önündeydik.
Gözlerim açık bile değildi oysa..
Düşücek diye korkup hareketlendim uzaktan. Sahi dokunabilir miydim ?
Tutabilir miydim ?

Ateş ilk başlarda buna pek inanmasada, akan zaman haklı çıkarıyordu beni. Durulmuştum.

Fakat kader türlü türlü oyunlar oynar size, huzura pek vakit vermez bu fani hayat.

Ateş olaylara müdahil olmamızı, el atmamızı istiyordu. Uzun bi süre böyle devam etsede

ardından belkide el atmadığıma pişman olacağım bir haber aldım. Gürkan'ın da bu lavuklarla takıldığını

haber etti Ateş. Emanetti o çocuk lan bana, nasıl olur.

Gürkan yapmaz öyle şey desemde, maalesef. Ateş araştırmıştı inanmak istemesemde belli olcaktı biraz sonra.

-Koçum nerdesin ?

• Arkadaşlarlayım abi, bir şey mi oldu ?

-Bulvara gel.

Fazla konuşmaya gerek yoktu, bilirsin çocuk.

bunları kagıda yazınca para ediyor panpa

Sıra o Erdi denen çocuktaydı, o ilerleticekti adımlarımızı. Alıcı bulan çocuk.

Güzel yüzü biraz pislenmişti, hırpalamak gerekti biraz. Ama gerekliydi. Çok şey söz konusuydu.

• Abi ben onlarla çalışmıyorum, yemin ederim. Napıcaksınız ? Abi ? Polise vermeyin lütfen, yemin ediyorum görüşmüycem bir daha onlarla. Çok gencim daha

Mağdur muydu ? Zorunda olduğu için mi yapıyordu ? Yoksa mağdur rolüne bürünmeye mi çalışıyordu ? Neyse..

Ankara. Bende hep ağır bir imajı vardır, katı bir şehir. Ne biliyim be çocuk racon sahibi bir şehir sanki.

Oraya gitmeliyim diyordum kendi kendime, ama yapamadım. Bir şans tanımıştı Tanrı bana

onu gerip tepip gidemezdim. işte bu karar değiştiricekti her şeyi. Ya beyaz ya siyah.

Yola rengi bu karar vericekti. indim otobüsten ve hayatımdaki en büyük hesaplaşmayı vermeye hazırladım kendimi

gece yarısına kadar.

amk 10 yıldır içiyorum 27 yaşındayım , ben senin kadar falan filan yapmadım amk.

Gözlerimi açıyorum, bir ateş yanıyor.

Güneş mi bu ? Gözlerim parıldıyor, kısık bakıyorum.

Zar zor ayağa kalkıyorum, ilerliyorum. Kafamda çığlıklar hayır ağlamalar hayır gülüşmeler. Hepsi birden.

Hayırdır ?

Bambaşka bir dünyadayım, izliyorum, herkesi izliyorum. Uzaktan, yanaşmıyorum. Yanaşırsam yanılırım.

Çok güzel rol keser bu insanlar.

Herkes başka birini oynuyor, kendi olan var mı hiç ?

Sizinle biraz karşılıklı konuşalım mı ?

Kardeş senin derdin ne bu insanlarla alıp veremediğin ne diyorsunuz biliyorum

Vericek ve anlatıcaklarım çok aslında.

insanların değerinin bir kıyafet parçasıyla belirlenmesini aklım almıyor.

Sizin saygı göstermek zorunda olduğunuz birini hayal edin, çalışıyorsanız en yakın örnek patronlarınız olsun.

Onu yırtık, çamurlu elbiselerle düşünün. Noldu, gitti her şey ?

Bu kadar lan değeri insanların, senin benim. Düşüncelerim, düşünceleriniz hiç.

Bana ne kadar beklersen bekle istediğin doğruları bulamıycaksın , öyle bir zaman olmuyacak diyorlar.

Olsun beklerim diyorum bende.

Sadece anlayın istiyorum lan, başka hiçbir amacım yok.

Bir kızın bedenini bir et parçası olarak görmesini aklım almıyor, etini mal gibi kullanmasını aklım almıyor.

Hiç mi ar yok bu insanlarda ?

Hemcinslerimin tek derdinin karı kızın belaltı ve bulmak için zütünü yırttıkları maddeler olmasını aklım almıyor.

Almıyor çocuk.

Giderken neleri göze alıp oraya gitmiştim bilmiyordum, neyin içine batıyordum ?

Beden dediğin 206 kemikten oluşan bir etti. Nolucaksa olucak, olması gerekeni yapmalıydım.

Ordaydım, geliyordu, tekti.

Kim olduğumu biliyordu, bu kadar süre anlamamış olamazdık, farkındaydı.

Kendine güvenen bir tipti, dik durmaya özen gösteriyordu. Sakalları korku salmak için bırakır bunlar genelde, ne alaka demeyin.

Bilinçaltına yerleşmiştir bu, onla alakalı bir şey.

* Evet evet, ediyorum.
Haberi aileye vermeye gelmişti sıra, yemekler hazırdı bizi bekliyorlardı
Annem hasta olucaksın diyordu, hala küçük oğluydum ben onun.
Sofraya geçicektim, kurallar vardı önce el yıkanır.
Aynaya bakıyordum, gözler ? Gözaltlarım ? Tertemizdi. Bi garip olmuştum.
Neyse, bu gece en mutlu gecem. Sidelyam ? Yanımdaydı, çok heyecanlıyım diyordu.
Elele tutuşarak gitmiştik sofraya,ben oturdum o annemin yanına gitmişti.
Tebrikler oğlum.
Ne için baba ?
Bu sözü söylemeyi özlemişim gibi hissediyordum, ama niye ?
En doğru kararı verdin.
-Anlamıştı..
Annemle sidelyam gelmişti yemeklerle beraber, oturduk.
Size bir haber vermem lazım.
Sidelyam ve ben..
-Sidelyam elimi tutuyordu..
Evlenmeye karar verdik..
Annem heyecanlanmıştı, biricik oğluydum ben.
Annemin ilk düşen gözyaşı..
Baba ?
Sidelyam ?
Sidelyam yoktu ki artık ? Nerdeydim ?
Gerçekti sanki ? Karşımdaydı herkes, nasıl olur ?
Bu kadar mutluluk yetmişti sanırım..
O resme bakmıştım delicesine, belki böyle olabilirdik be.
Sidelyam ? Sarılıyordum delicesine.
Gözlerimi kapatıp son kez çektim kokusunu içime.. Açtığımda .

* Gözlerimizi kapatıp yürüyelim mi ?

Gülümsedi.

O kadar güzel ki, üstelik bi güldümü ..

Elimi tuttu

Elleri. Bi seri katil, tüm korkularımı öldüren..

Yürüyorduk, bi son muydu bu ? Bi başlangıç mı ?

O günkü gibi sıkı sıkı tutuyordu elimi.

-Sen benim geçmişimde geleceğimde bugünümdesin, unutma bunu olur mu ?

• Sende benim kahramanımsın, bunu hiç unutma.

• Ama yürümeye devam etmelisin, nolursa olsun söz ver. Nolursa olsun

Zordu..

• Söz veriyorum, sen rahat uyu. Tek isteğim bu.

- Seni seviyorum.

• Seni seviyorum

Yürüyorduk

• Nolursa olsun sevgilim unutma nolursa olsun

Elimi bıraktı

-Sidelyam ?

Yoktu.. Gitmişti.

* Benim üzülmemi istemiyorsan, yürümeye devam et. Yetmedi mi bu kadar ?

• Sen benim kahramanım değil misin. Her kahraman en dibe sürüklenir, öyle olmazmıydı izlediğimiz filmlerde ?

• Ama çıkmasınıda bilir en tepeye tekrar, yeter bu kadar sevgilim. Benim için..

-Yerine yenisi gelemez, dünümde kaybolur Sidelyam.

Gamzeleri.. Tebessümü..

• Bak gözlerime.

• Senden son isteğim bu. Mutlu ol.

Bi öpücük kondurdu.

-O filmler yalanmış, kahramanlar ellerinden sevdikleri tuttukları zaman, uğrunda ölücekleri biri olduğu zaman hayat bulurlardı.

-Elimden tutup beni ayağa kim kaldırabilir ?

Elimi tuttu

• Benim için. Başarmalısın.

O pis kokulu, odadaydım be çocuk.
Zar zor odadan çıkmıştım banyoya gidicektim.
Ateş ? Banyoda soğuk suyla rahatlamaya çalışıyordu.
Rahatlamıycaktı, rahatlamıycaktık..
Yanıyordu lan içimiz, en olmasını istediğimiz şeylerin hayali gerçekti.
Görmüştük, gerçekti lan. Tutuyorduk, değiyorduk.
Cehennem ateşi ?
Bu kadar yakamazdı belki..
Ateşle bakıştık, ağlıyorduk. ilk kez bu kadar kötüydük.
Ah be adı yakan biraderim, sen hangi hayali gerçek yapmıştın ?
• Bu sonun bu kadar acı olacağını bende tahmin etmemiştim, özür dilerim, özür dilerim biraderim.
Ne demek istiyordu ? Niye özür diliyordu ? O an bu düşüneceğim son şey bile değildi.
Tek bildiğim küvete doğru yaslanıp saatlerce boş boş yere baktığımız, sızmışız sonra.

@305 anlat bilader ozaman caz cuz yapma yada görüşelim senle oturalım anlat dinliyim panpa

Annem gülüyordu babamın gözlerine bakıp, izliyordum.
Sidelyamla bende böyle olmalıyız... Belki de daha mutlu.
Elini tutuyordum.
Kar yağıyordu dışardaydık, ailecek. Aile..
Kardan adam yapıyorduk, gözler mi ? 2 zeytin lazım.
Bi ailenin sabah kahvaltısıdır belkide ne dersin çocuk ?
Annem ve babam yorulmuştu, yemek vaktiydi artık.
Yukarı bekliyoruz çocuklar, oyalanmayın fazla gelin birazdan.
Yemek yarım saate hazır olur.
Babam,pis sakallı yüzümü hafiften bi tebessümle sevmişti.
içim bi garip oldu..
Girmişlerdi içeri, başbaşaydık.

Bir otobüste bulmuştum kendimi, uzaklaşıcaktım her şeyden.

Bir anda karar vermiştim çekip gitmek istiyordum. Kaçıyor muydum ?

Bilmiyorum.

işten ayrılmıştım, artık bazı şeyleri düzene oturtmam gerektiğinin farkındaydım. Ama nasıl ?

Derken yeşil dünyamı maviye bürüycek biri çıkmıştı karşıma.

Hani insanlar ilk bir insanda nereye bakarsınız falan derler, bende o yoktur.

Özene özene incelemem, güzelliği kendiliğinden dikkatimi çekmesi gerekir.

Gülüşü, gamzesi dikkatimi çekmişti. Ve ondan önce gözleri.

Ben odaya geçiyorum, alçak uçun, rast gele.
Kapıyı açmıştım düşünüyordum delice.
Babam yanımda olsaydı, aile olsaydık, fazla paramız olmasaydı lan
ama geçinirdik be. Zenginlik ne getirmişti ki ? Karı kız mı ?
Sidelyamdan başkasını öpmemiştim ben, 1-2 masum öpücüktü, o kadar.
Kurallarım vardı, uymalıyım onlara.