dumanlı 1 5 senenin ardından

Yavaş yavaş sesler gidiyor, uzun bir süre uyanmamışım.

Uyandığımda çok uzun bir zaman geçmişti

Gözlerimi açtığımda Sidelyam, yanımdaydı

"Sebebi ne
Seni bir bıçak yarası gibi hatırlamamın
Sen böyle uzakken senin sesini duyup
Yerimden fırlamamın sebebi ne?

Diz çöküp bakarım ellerine
Ellerine dokunmak isterim
Dokunamam
Arkasından camın
Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm
Alaca karanlığımda oynadığım dramın"

Kulaklarımda onun sesinden bu kelimeler sıralanıyordu.
Nazım Hikmet.. Sidelyamın sesiyle anlam kazanmıştı..
Kayboluyor.. Ateş giriyor odaya önce bakıyor, anneme müdjeyi veriyor.
Annem.. Hayatımdaki en özel kadın o. Ve sidelyam..

" Birader beni kurtardın sen düştün, olacak iş mi bu yaptığın ?"

Gücüm yok, elini tutuyorum kavrıyorum gücüm yettiğince.

Koridorda bizim çocukların sesleri, yankılanıyor..

Sidelyam, odanın en köşesinden bana bakıp gülümsüyor.

Ama çok geçmeden 2 acı ihtimali öğreniyorum

Kanser olma ihtimalim olduğu söyleniyor, tümörden şüpheleniyorlarmış, bunun için test yapmaları gerektiğini öğreniyorum.

Hatta yakın zamanda 2.kez tümörden şüphelenilmişti, sizle paylaşmıştım.

Hem ilki hem ikincisi temiz çıktı, tümör yoktu vücutta.

Ama 2.ihtimal, acı mıydı benim kurtuluşum muydu, kestiremiyorum.

Kullandığım maddelerin artık vücudu tükettiği gerçeği, vücudun alarm şekliymiş bu bayılmalar.

Her şeyi bırakmazsam bu bayılmalardan sonra uyanmama ihtimalim olduğu söylendi.

içimi en çok acıtansa, bu son zamanlarda Türkiyede yeraltına düşen moda olmaya başlanan LSD denilen bir madde.

Sizle paylaşmayı istemiyordum, burayı her yaştan insan okuduğu için, özendirmemek adına.

Ama söylemeliyim sanırım, sizden bir şey saklamıycam.

Bu maddenin Türkiye piyasasına düşen hali daha az zararlı bir versiyonu zaten, daha zararlı bi versiyonu daha var, o geçiyordu elimize.

Uzun süreli kullanılacak bir şey değildi bu, ama. Olmuştu artık, şu an hiçbir şeyi değiştiremem.

Değişmekte istemem, çok güzel hatıralarım vardı.

Ferhat'ın gelmesiyle lsd denilen yeni bi takuda getirmişti beraberinde
Amerikada yaygınlaşmaya başlamış, türkiyeye piyasa yapıyorlarmış şimdide
Sokağa düşücek bi mal değil, yüksek tabakaya yönelik bir şey.
Yaşattığı kafa mı ? Bulutlar değil, yıldızlardaydık ..
Hayat cömert değildi be birader.

Hayalimdeki ben kaybolmuştu, sidelyam yalnızdı.

Sağına doğru bakıp gözleri kapalı halde

Elimi bırakmıycaktın hani ?

Aşkım ?

Gözlerini açmıştı, yalnızdı.

Aşkım ? Nerdesin ?

Burdayım diye seslendim. Yanına koştum

Dokunuyordum.

• Beni hep sev demiştim, hatırlıyor musun ?

Hatırlıyorum sidelyam, hatırlıyorum.

-En çok seni seviyorum şu hayatta.

• Hala mı ?

-Hala ve sonsuza kadar

• Biliyorum.Ama benim sevgimin sana engel olmasını istemiyorum.

• Yürümeye devam etmelisin benle veya bensiz.

-Bu imkansız

• Sevgilim.. Bana kıyabilir misin ? Üzülmemi göze alabilir misin ?

-Ben seni çok üzdüm sidelyam, çok üzdüm. Yalnız bıraktım.

• Senin suçun yoktu, sen hayatsın.

Hissediceğin hiçbir acı yaşayacak çok şeyiniz varken yarım kalıp yaşayamadığınızda sizde oluşturacağı pişmanlıkla boy ölçüşemez. Unutma bunu çocuk.

Sidelya'm dan sonra mı ?
Doğru söyleyen yalanlardan ölüyordum..
Uzun zaman olmuştu..
Ateş yanımdaydı ve daha size tanıtmadıklarım.
Ateş mi ? Zordu hayatı, babası öldükten sonra çok düşmüştü.
Abisi karanlık olayların adamı olmuştu hep, babaları ölünce daha az görmeye
başlamıştık yüzünü. Ama hep kolluyormuş Ateş'i, onunda yeri gelicek anlatıcam detaylıca.
Ferhat diye bi çocukluk arkadaşımız vardı, yurtdışına çıkmıştı o geri gelmişti istanbula
Yanımızda takılıyordu, hayatımızı sağlı sollu virajlara sokacakmış.
Haberimiz yokmuş, kader bu görevi biçmiş meğer ona.

rötuşlar vesaire. Kafalar yukarı

Nezaretteydim.

Yiyecek bir şeyler getirdi karakoldan tanıdık bi arkadaş.

Başlarda bahsetmiştim, Selami dayının ekiptendi bu eleman.

Acıkmıştım, hemde baya. Her ne kadar ağrım olsada yedim yemeği, açlık zordur çocuk.

Olaylar çok karışıktı, neler döndüğünü anlamaya çalışıyordum, derken sesler yükseldi.

Ateş, Neyzer bulvar yolundaki çocuklar karakola gelmişti, haber gitmişti.

Selami dayı biraz bekleyin gece salıcaz desede yatıştıramamış bizimkileri.

* Kendi geçmişini unutup, bizde suç mu buluyorsun şimdide ?

- Biz 14 yaşındaki çocuklara bulaştırmadık bu illeti, uzak tutmaya çalıştık.

• Ya kendin ? Sen ve etrafındakiler pek uzak duramamış diye duydum.

- Bizim yanlışımızı onlar yapmıycak. Bu uyarıydı sadece, devam edersen ne olucağını hayal etmekle kalmaz, yaşarsın.

- Hayallerini gerçekleştirceğimden hiç şüphen olmasın.

• Bekliyo olucam.

Arkasını döndü, gidiyordu. Tek gelmemiş,5-6 kişi ilerlerken ona katıldı.

Nolucaktı şimdi ?

Kötüyüm biraz, bir duş alıp yatıcam baş ağrım geçerse. Olurda yarın burda olursanız, bekleyen birileri olursa

hayatıma hiç girmeyip ama giden birini anlatıcam.

Seviyorumsizipaylaştıklarımıanlayınamasizdeyaşamayındostlarım

Dün gece attığım ilk mesajdaki ana gelmiştik anlıycağınız.

inanın selami dayı olmasa ölür müydüm bilmiyorum.

Mahallede gören olmuştu çünkü ekipleri, göze alırlar mıydı ?

Bunca şeyi yapan bi kişiyi öldürmekten mi korkucaktı ?

O ekip otosunda, ölümle karşı karşıya kaldığım anlar geldi aklıma ama

Böyle yarım kalan bir hikayede son bulmasını istemezdim hayatımın, halletmem gerekliydi bazı şeyleri

Ama nasıl ?

Tek bilmem gereken ordan çıkmalıydım.

Nezaretteydim.

Kafa attığım adam geldi, selami dayı ve ateşleyken ben.

Bu burda bitmedi unutma bunu dedi tehditkar bir tavırla

-Hiçbir şeyi unutmadım yaşadığım, bunuda unutmam merak etme sen.

Sahi hastaneye düşmeme komada kalmama sebep olan o bıçak darbesi..

Hala bilmiyordum kimdi neden yapmıştı..

Ateşi çıkartmaya çalıştı sonra, ama kafasına esenide yapamıyordu.

Hem o karakolda çok sevenim vardı hemde kapının dışarısında onlarca kişi bekliyordu beni.

Selami dayı olayı toparlamak için bi teklif yaptı, sakinleşmesini istiyordu ortamın.

Dışardakileri dağıtırsa Ateş'i yanıma alıcağını söylemişti ben çıkana kadar.

Ateş'i ne kadar göndermeye çalışsamda gitmemişti, en azından diğerleri beklememliydi.

Sorun ne bilmiyorum lakin başlıkta benim ismimle girilmiş birkaç mesaj vardı, bir iki tanesini silebildim lakin biri silinemiyor. Modaratörlerden birinin ufak bir şakasıysa şayet, hoş değil.

Öğle ezanı okunuyordu, bırakmışlardı bizi. işlem yapılmamıştı. Hiçbir olayın yaşandığı yoktu kayıtlarda

Selami dayının işi miydi ? Yoksa onlar mı böyle istiyorlardı. Ne plan dönüyordu ?

Kafada 1001 tane senaryo vardı, bundan sonra nolucaktı ?

Gece sorular sormaktan hiç uyumamıştık, çıktıktan sonra birazda temkinli olmak için Amcama gittik.

Gürkanıda arayıp evden çıkmamasını tembihledim.

Akşama kadar uyumak istiyorduk, biraz rahatlamak için.

Olanları amcama anlatmayı henüz düşünmüyordum, net bir şeyler çıkarmalıydm ortaya..

Rüyamda onu görmüştüm .. Sidelyam..

Ama bu sefer bildiğiniz rüyalardan, hayal değildi.

Öldüğünün bilicinde değildim, uyanana kadar.

Uyandım.. Burnum kanıyordu ..

Geçmişti oysa, tekrar mı başlıycaktı ?

Neyse.. Neyse..

Halletmem gereken olaylar vardı.

Olaylar olaylar.

Yeşil Dünyamı Maviye bürüycek birisi çıkmıştı karşıma, söylemiştim.

Ama hala bir adım atmamıştım, kafada tasarlıyordum gelecekteki hayatımı.

Öyle mi kalıcaktı yoksa, sadece kafada tasarladığım reale yansımıycak bir hayat.

Tek bildiğim babamın yaptığı gibi yapmıycağım, yarı yolda bırakmıycaktım kimseyi.

Bulvara toplamıştık bizimkileri

iş ortamında tanıştığım Veyselle hala görüşüyorduk o da gelmişti. Bırakmıştı işi o da.

• Selamun aleyküm , toplanmışsınız yine

-Aleyküm selam dayı, öyle oldu biraz . Nasılsın ?

• Çok şükür, hamd olsun. Yoktunuz ortalarda ?

- Döndük dayı, döndük. Yok dimi bi sıkıntı ?

• Yok yok, gelin bi çay demliyim size

-Yok dayı başka zaman inşAllah.

• Unutmak yok ama, uğrayın arada bekliyorum.

- Rast gelsin dayı, dikkat et kendine.

Bulvarda pastanesi vardı dayının.

Elmalı kurabiyesi meşhurdur..

Neyzerle, serkan okul yolunda takılıyordu.

Bir hafta ortalık sakindi, ama bu sessizlik hayırlı bitmiycekti bence.

Nitekim öyle oldu.

Telefon çalıyordu..

• Kendi evinizde kardeşinize sahip çıkamıyorsunuz, yakıştıramadım

- Kimsin ?

• Bi tahmin et bakalım, böyle biter mi sandın ?

- Yerim belli biliyosun, istediğin gibi bitirelim.

• Benim istediğim gibi. Kardeşiniz evimiz dediğiniz yerde, biraz pislendi sanırım.

• Kusura bakma artık.

-Lan şerefs..

Kapanmıştı telefon.

Kimden bahsediyordu ?

Bulvarda değildim. Ateşe telefon açtım.

- Ateş nerdesin ?

• Kardeşim bir şey oldu

- Anlat hemen

• Gürkan

- Gürkan ne ? Noldu ?

• Bi arabayla getirdiler, attılar. Yetişemedik. Durumu kötü

• Hastaneye zütürüyoruz

14 yaşındaki çocukları zehirleyenlerden ne bekleyebilirdim ?

Nasıl bi sürelik sessizliğe kanıp okula gitmesine izin verdim ?

Niye yalnız bırakmıştım. Kahretsin.

http://www.youtube.com/watch?v=Gz0_fWB02JY

Şimdi karar Azrail'in ellerindeydi.

Buzlu cama vurmuştum, kanamam ağırdı.

Amcamdan aldığım araba altımdaydı, x3 değil, range rover

Atladım son ses verdiğim parçayı açtım sürüyodum.

isyan ediyordum biraz, niye lan niye diye ?

Hep bir sevdiğimi alıyor benden hayat, ne yaptım ben ?

Suçum neydi lan ?

Hep yalnızdım birader ben. Bi baba figürünün yokluğunu nasıl anlatayım lan size ?

Ya birde bu çocuk giderse ? Bana emanet olan bir can daha.

Basıyordum gaza.

Yanına gelirim belki Sidelyam, belki.

Kızar mıydın bana sözümü tutamadım diye ?

intiharı düşünmedin mi dersiniz belki..

Cennet kapıları kapanırmış, öyle derdi büyüklerim.

Sidelyamın yanına nasıl gidebilirdim ki ?

http://www.youtube.com/watch?v=Gz0_fWB02JY

O kan kaybıyla Gürkan'ın yanına gidene kadar dayanmıştım, bi beze sarıp elimi.

Gürkan'ın yaşıycağını öğrenene kadar attırmamıştım dikişleri. 12 dikiş..

Kötüydü, kötü dövmüşlerdi. Ama yaşıycaktı.

Amaç göz korkutmaktı, öldürmek değil.

Bulaşma bize diyorlardı.

Tuvalete gitmiştim, burnum kanıyordu yine, yere yığıldım.

Başımda ağrıyordu bu sefer.

Ne kadar kaldım öyle bilmiyorum ama kimse farketmediğine göre

5-10 dakika civarıydı. Kendime geldim yavaştan.

Ayaklandığımda Yeşil hayatımı Maviye döndürecek kızı gördüm, hastanedeydi.

iyi miydi ? Neyi vardı ?

Yanına gitmelimiydim ?

Bu halde mi gidicektim yanına ..

Nolursa olsun..

Biraz hukukumuz vardı ona güvenerek gittim yanına.

- iyi misin ?

• Değilim.. Değilim.. Kahretsin.. Çok kötüyüm

diyip sarıldı. Niye ?

Bilmiyorum be çocuk, güvenmişti.

Niye güvendin ki bana be, iyi ki güvendin..

Bana güvenen bir çocuğun hali ortadaydı ama sarıldıya bir an düşünmeyi bıraktım her şeyi.

iyi gelmişti, sahi ya ona ?

- Çok özür dilerim, istemeden.. Bir anda oldu gerçekten çok pardon

• Önemi yok, noldu anlatıcak mısın ? Oturalım biraz, iyi değilsin.

- Dedem. Çok kötü.. Sanırım, sanırım

Sustu.

Duraklayan ağlaması tekrar başlamıştı.

O da benim gibi sevdiklerini kaybetmenin acısını tadıcak mıydı ?

Tadmasın. Dayanabilir miydi ? Narin gözüküyordu..

Dayanıcaktı. Mecbursun

okumayın lan bir haftadır dokunsalar ağlıcak duruyumdayım gülemiyorum amk bin bide müzikleri döşemiş amk senin

edit : yazsana kardeşim

O gece acısını biraz hafifletmek için onla ilgilendim bir süre hastanede

ardından vedalaştım. Hastanede neden olduğumu sormayı akıl etmemişti, iyi olmuştu bi bakıma.

Yalan söylemeyi sevmem çocuk.

Gürkan'ın kendine gelmesini bekledim sabaha kadar fakat uyutmuşlardı acı çekmesin diye

Sabah ezanından bir süre sonra çıkmıştım hastaneden beyoğluna gitmiştim dolanıyordum öyle

Kendine bile katlanamayan bir adam bunca olayı nasıl çözecekti ?

Ama yoluna girecekti her şey. Hastanede boşuna karşıma çıkmamıştı O.

Annem. Annem. Ağlamamalıydı artık.

Konuşuyordu sokaklar, mutlu olmuycaksın..

Bozmayın ulan fiyakalı kafamı, zaten çok durmuycak damarlarımda

O gece eski günlere dönmüştüm, ama bırakıcaktım çocuk, söz. Bir kerelik.

Sabah bi türk kahvesi içip otobüse atlamıştım, hiç bilmediğim nereye gittiğini.

Bakmamıştım, atlayıp otobüse insanları izlemeyi severdim.

Ah yurdum insanı.

Otobüse binmesi bile dert olan insanlarım.

Ama seviyordum sizi.