dumanlı 1 5 senenin ardından

Hastaneden çıkmıştım, toplamıştık bizim çocukları.

Ateşin meselesi yarım kalmıştı, çözülmesi lazımdı. Çözücektik.

Orada olan herkese gereken dersi vericektik, o bıçağı sokandan, Ateş'e dokunana kadar.

Önce tüm çocukların nerede oturduğunu okulunu öğrenmekle uğraştık, detayları çözüyorduk.

Ben, Ateş, veysel bi araba, neyzer, serkan,asil bir arabadaydı.

Çocukları toplayıp depoya zütürecektik.

Başlıyordu..

2 tanesi lise çıkışlarında takılan amele tiplerdendi, karı kız düşürürüm ayağına toplaşırlarya o muhabbet.

Bu çocukları alıcaktık ilk, takıldıkları okulun yandaki parktaydı çocuklar ama kaçırmamak lazımdı elden

Neyzerleri kaçabilcekleri arka tarafa gönderdi arabayla bekliyorlardı.

Ateşi kolay tanırlar diye arabada bırakıp veyselle çocukların yanına doğru yürümeye başladık

Olası bi durumda Ateşte peşlerine düşücekti hızlı bi şekilde arabayla

Çardak gibi bir yer vardı parkta orda oturmuşlardı yanlarında 1-2 kişi.

Bizi tanıyana kadar yanlarındaydık.

"Koçum sizle problemimiz yok gidebilirsiniz."

• Hayırdır ya kimin semtinden ad..

Kafayı atmıştım, uğraşıcak vaktim ve takatim yoktu

Oysa benim sorunum diğer iki veletleydi.

Çocuk yere düşünce şaşırmışlardı.

Ah şu tek fırtla kafası duman olan toy gençler

rizörvıd

Bu gecenin sonu gelmişken size bi sır vereyim, Kan yazıcak benim tarihimi.

Hadi bulutları aralıyalım ve apartmanları, görelim güneşin doğuşunu.

Kız kulesi gibi masum, hatta sidelyamın gülüşü.

Ve size bi sır vereyim, siz benim dostlarımsınız. Hiç aynı mezeden yemesekte, farklı masalarda olmak tek sıkıntımız.

rezrved

@427 bu ne amk ikinci yeni şiiri gibi imge ve kapalılık dolu

devam başkan yan masadan saygılar.

biri o yazıyı kim okucak swfsi paylaşsın

bu hikaye okunur işte reserved

http://imgim.com/fggasfgh.jpg

uplayalım hayrına devam panpa

çığlıkları hazırlayın, sessiz olsun.

başlık takip -

seni bana anlatıcaksa tutmaktan çekinmez bu ellerim kalemi.

ama çok zamansız oldu gidişin, yaşayacağımız daha çok satır vardı, yaşatacağımız.

Gerçi şimdi de anlam katıyorsun hayatıma, ama daha bi başka.

Kimi zaman gökyüzünün mavisi, kimisi zaman en sevdiğin-sevdiğim-sevdiğimiz hırkamın.

Sokağın ilk lambası..

Neyse bu gecelik çok fazla kelam etmiycem, ama çocuk sana bi tavsiyem var

Elini tut onun, bırakma. Çünkü gidince geri getiremiyorsun, her gidiş aynı olmuyor.

Kıymetini bil.

Ve size bi sır. Bir kızı gülerken içiniz ısınıyor ve mutlu oluyorsanız, daha da sıkı sarılın ona.

Çünkü bir insanı gülerken tanırsınız, yapmacık mı gerçek mi anlarsınız.

Selametle.

hala niye aplıyor bu dıbını gibtiğimin dengesizi belli değil ...

amk biz 10 sene içtik bu kadar gürültü yapmadık.

reserved

-Şimdi sizi delik deşik edip veyahut kaşınızı gözünüzü yarıcam falan filan

-Orda mıydınız lan o gece ?

: Abi biz bir şey yapmadık, gerçekten zorla çağırdılar

Bi tokat attım

- Abi deme bana, benim kardeşim böyle bir şey yapmaz, delikanlı mısınz lan siz ?

- Cepte bi emanet, bi duman çekip abilik mi yapıyorsunuz lan buralarda ?

Bir tokat daha

Bu sefer diğeri

:Abi biz bir şey ya..

Tokatı hakeden bu oldu bu sefer

Kafa attığım çocuk yerde yatıyordu halen, burun kanaması vardı yoğun şekilde

Ateş biz gelmeyince daha fazla dayanamayıp yanımıza doğru koşuyordu

Geldiği gibi çocuklardan birini aldı altına, sağlı sollu saldırıyordu. Bunu görünce diğer çocuk kaçmaya başlamıştı

Neyzerlere doğru, veysel peşindeydi ben de onun arkasından.

Ufak bi koşudan sonra Neyzerler çocuğu sıkıştırmıştı, gittiğimizde cebindeki çakıyı çıkardı bizim yiğit.

Neyzer konuşuyordu

:Onu tutmayı bilmiyorsun napıcaz şimdi ? Bak koçum

Hızlı bir şekilde sakladığı çakıyı çıkartıp çocuğun bileğe geçirdi, çocuğun emanet yere düştü

Arkasına geçip boğazını kavradı, diğer elle çakıyı boğaza sürtüyordu.

Ecele kavuşmak ister misin ? Hemde ustaca atılan bir bıçak darbesiyle ?

Çocuk korkudan ölebilirdi.

Neyzerlere çocuğu depoya zütürmesini söyledim

Veyselle ateşin yanına gittiğimizde, ikisininde mecali kalmamıştı.

Birinin dövmekten birinin dövülmekten..

anlat panpa anlat kelimelerine kurban senin

Fotoğrafına bakıyorum gözümü kaçırmadan, aylardır yoktu ve çok özlüyordum.

Sanırım ihtiyacım vardı, bu boşluk düştükçe çekilmez bir hal alıyordu.

Bunları düşünürken sokağın tüm ışıkları gitmişti, işaret miydi ?

Dönüyordum, etrafıma bakıyordum bir çıkış yolu yok Tanrım.

Niye suskunsun sidelyam, konuşsana?

Aylar sonra dalgayı tekrar kullanmıştım, sonum muydu, umudum mu, hayatım mı tutunduğum dal mı bilmiyorum.

Bildiğim şey beni kendime getirdiği.

Kapı çalıyordu, açıyordum sidelyam karşımdaydı

• Ne o kapıda mı bekleticeksin beni ?

Ölülere sorun bu halimi, anca onlar bilir neler hissettiğimi.

• Aylardır yoksun, seni özlüyorum, neden yapıyorsun bunu bana ?

Elimi uzatıyordum, ordaydı tutuyordum çocuk, hissediyordum

En gerçekten daha gerçekti.

- Hayal dediler, gerçek değil dediler.

Elini uzattı

• Bu da mı gerçek değilmiş ?

• Kıskanıyorlar bizi, izin verme onlara

• Ayırabilirler mi bizi ? Kolay mı ? izin verir misin ?

Sarıldım, tek yapabildiğim buydu.

Kandırıyorlar mıydı beni, ondan uzak durmam için ?

Neydi bu ?

Bazı şeyleri anlatması çok güç, hayal ile gerçeği kaybediyorsunuz, bazen farkındasınız bazen değil, tek pgiboloji içinde yaşamıyorsunuz.

Beynin türlü oyunları var size karşı..