dumanlı 1 5 senenin ardından

Bir ezan sesiyle gözlerimi açtım, ama bu kez farklı.

Kulaklarımda çınlıyor.

Es-salatu Hayrun Mine'n Nevm.

Ellerimi sıkıyorum tahtalara yumruk atmaya hazırlanıyorum ama bu sefer başka bir yerdeyim.

Hiç bilmediğim.

Geri dönmüşüm.

Kalkamıyorum gözlerim bulanık, baygın baygın bakıyorum tavana.

Bana tavan gökyüzü.

Başımda iki sokakta yaşadığı belli olan tip.

Neyim var, neyimi alabilirsiniz ?

Araftan yeni gelmiş birisinin neyi olabilir ki, gördüklerinden başka

Ellerimle gözlerimi ovuşturuyorum, bir sağıma bir soluma bakıyorum.

Sağdaki melek ne zamandır eline kalem almıyor kim bilir.

Yürüyorum zar zor, bir benzin istasyonuna geliyorum.

Borcum olsun, söz öderim.

Bir benzin istasyonunun tuvalet aynasında sakallarıma veda ettim o an.

Temizlenmek istiyordum her şeyden.

Aklım amateme gidiyor..

Temizlenebilir miyiz tamamen, mümkün mü bu ?

Aşkı bulmak için aramak lazım mı ?

Her arayan bulabilir mi ?

Bulan koruyabilir mi ömür boyu ?

Aşk nedir ? Kimine para, kimine şöhret.

Gerçek aşkı arıyoruz derken yapmacık mıyız biraz ?

istediğimiz bu mu gerçekten ?

Ademoğlu doyumsuzdur derler. Oynuyoruz aslında.

Kimimiz ölümüne kadar, kimimiz bir müddet sonra pes ediyoruz özümüze dönüyoruz.

Ne rezillik.

Ah şu insancıklar.

Nerde kalmıştım..

Kuruntuların beynimi tükettiği bir yerdeydim en son.

Bazen korkuyorum, ya kelimeler tükenirse.

Konuşamamak, yazamamak zor olurdu.

Aynaya baktığımda sakallarımın beyazladığını görüyorum, neye alamet bu ?

Saçlarına ak düşmeyen birinin sakalları beyazlar mı hiç ?

Bir türlü aradığımı bulamıyorum.

Belki bulamadığımı arıyorum.

Bulduklarımdan vazgeçip, tekrar başlıyorum.

Bu yaşadıklarımı nereden bileceksiniz..

Hipegiyafobi denilen şeyi bilir misiniz peki ?

Aslında birçoğumuz sahibiz bu fobiye. Kimimiz az kimimiz daha belirgin.

Bir hastalık mı bu ? Belki.

Biz insanoğlu çok kibirliyiz. Hep bu ateşten dolayı.

Sinirlendik mi kırarız dökeriz tek bir şey hatırlamayız.

Gerçi bu sorunu profesyonel dövüşçü oldukça aşıyorsunuz, adrenalininize hakim olmayı öğreniyorsunuz zamanla.

Sonra dönüyorum geri, bakıyorum aynaya.

Ne bu ?

Ah şu aynalar, aram hiç iyi olmadı.

Tutuyorum elimden, kalk gidelim diyorum. Yola koyuluyorum.

Amcamın mabede ayrılmış bir evine geliyorum.

Kashvetli bir hava var, bulutlar bir ağlayıp bir gülüyor. Onlar bile delirdi.

Yağmur çiselemeye başlıyor hafiften

Yaklaşıyorum.

Yaşamışlığı çok olan ama susmayı tercih eden bahçıvan dayımızı görüyorum.

Hep konuşuyormuş gibi bakıyor, ama dilinden tek kelime çıkmaz.

Onlara tabi.

Garip biridir kendisi.

Hayatı sır olan insanlar var ya hani, o işte.

Ben değil.

Hiç konuşmuyor yaklaşıyor bana, kapının ardından bakıyor.

Bir süre bekledikten sonra açılıyor kapı.

Hırlama sesleri geliyor, pitbullar düşman arıyor haliyle.

Beni görünce ümitleri boşa çıktığı için üzülseler bile seviniyorlar belki.

Bakmayın onların sinirine, masumlar aslında.

Kapılar kapanır. Güvendeyim, evimdeyim. Daha ne olabilir ?

Hiç hatırlatma.

Tantum yutan çocukların yaşadığı tripleri dinleyip delirenler, bizim hikayemizi bilseler. Ah çocuk, neyse.

Sokaklar beni beklese bile, şampiyonluk yoluna kafayı koymadan yapmam gerekenler var.

Mangal yapıyoruz o gece evin bakımını üstlenen dostlarımızla.

Pitbullları unutur muyuz hiç ?

Ama an geliyor sessizliğe bürünüyor her yer, ağaç hışırtları alıyor insan seslerinin yerini.

Caz etme, sus.

Ha işte, her şeyden sıkıldığın zaman geçiyorsun o havuzun başına, sesleri dinliyorsun.

Amcama haber verdiklerinin farkındayım tabi, sus çaktırma.

izliyorlar camdan çaktırmıyorlar tabi, iyi miyim bir şey yapıcak mıyım, orda mı kalıcam ?

Yine neler dönüyor kafamda. Dönmüyor amca, sakinim.

Kızını kötülüklerden korumak isteyen bir baba gibiyim, sevdiklerimi korumak istiyorum sadece.

Kolumda dambıllar, güçleniyorum. Yıkamazsınız.

Şimdi nerde kalmıştım, evet evet.

Anlatmam lazım.

Bundan sonra bolca düşündürmek için yazıcam, toparlanıp gidiyorum. Tekrar toparlandığımda burdayım.

Dipnot: Hala neden yüz binler olmadık diye sorgulama çocuk, biz azken daha koyuyuz. Sıkma canını anlayacağın

Yakın zaman-

Gece ile sabahı bağlayan saatler., eskiden çıkmasını beklediğim evin önünde, belki gelir diye bekliyorum.

Gelmeyecek çocuk, haklısın. Kabullenmesi zor geliyor..

Yağmur vardı ardından birkaç şimşek sesi, ardından mesaj..

-Bir şey olursa mesaj at demiştin

Ne olabilirdi bu saatte ?

• Neyin var ?

- Korkuyorum..

• Kimden, neyden ?

- Alay ediceksin biliyorum.

• Etmem, anlat bakalım.

- Şimşekler çakıyor, çok kötü. Uykumdan uyandım.

• Korkularla yüzleşmeden başa çıkılmaz

- Hazır değilim korkularımla yüzleşmeye

• Güçlü birisin sanıyordum

- Senin yanında öyleyim

Bulvara doğru yönemiştim, geçerken bir iki sokaklığına yolumu uzattım, ordaydım.

• Cama çıkabilir misin ?

- Korkuyorum.

• Geçmesi için.

Cama çıktı, gülümsedi.

Birilerini mutlu edebilmek güzeldi.

Biliyorum beni görmek istemişti bu yüzden yapmıştı bunları, ama bunu bilmekte iyiydi.

Lakin birinin size güvenmesi üzerinize çok büyük sorumluluklar yüklüyor, bu çok ağır çocuk.

O gülümsemeden sonra bunu daha fazla anlamıştım, böyle bir yük alamam tekrar, hayır olmaz..

---

Gözaltlarım mora yakın. Ölüme doğru koşuyorum.

Ellerimin içindekini merak edenler, toprak kokusuna alışık.

Yüz hatlarındayım, hiç hatırlayamadığım. Bir zamanlar bağımlısıydım.

Bir şey söylemek istiyorum, sonra devamı gelir diye susuyorum. Konuşmaya korkar oldum hatıralar canlanır diye.

Bugünü dünlerimde yaşamak, hiç var olmayan gerçekliğimi aramak gibi.

Sidelyam..

Tavırlı mıyım ? Hayır.. Biraz yorgunum. Fazlaca.

Bulamayacağını bile bile arayan insanlara deli mi derler sahi ? Bir kez görüyüm onlar bilmese bile kafi, gerçekten bak.

Kötü olmayı ben seçmedim, biz seçmedik çocuk. Yargılayamazlar beni, bizi.

Artık sadece annem için yaşıyorum ve iki mezar taşının başındayım bolca.

Baba yaşasaydın istemeye giderdik sidelyamı, öyle işte. Hangi hayalin kaçıncı satırı bu devam edemediğim tamdıbına.

Mutlu olmak için ölmemi istiyorlar, ne yapmalıyım ulan ?

Elimde o günün hatırası bir kırmızı kurdela, birkaç madde falan.

Paylaşmayı beklediğim onlarca satır var..

Ellerim kanlanıyo duvarlara attığım yumruklardan, sonra çıkayım şu ringe öleyim bugün diyorum.

Sonra insanlara o zevki tattırmak istemiyorum, tam ölecekken savaşıp kazanıyorum.

Fimlerdeki gibi ha, işte öyle aynen.

Soruyorum aynanın karşısına geçip, değdi mi söyle lan ?

Tamam tamam daha fazla devam etmem.

Karmaşık işte bugünler çocuk, çıkıp gideyim ulan diyorsun ama olmuyor.

Ölümden korkmayan bizler, birinin kalbini kırmaktan korkarız, ne ironiktik değil mi ?

Şehrin arka sıraları, sokakları burası. Züppe kesimin korktuğu hani.

Birkaç tebessüm hatırlamak güzel gelir belki.

Canımsınız çocuk, tek isteğim dikkat etmeniz kendinize.

insanlar gaddar, acımasız. Kandırırlar, sonra zerre arkalarına bakmazlar, giderler.

Umut verirler, aldanmayın.

Bir şey olursa ben burdayım, gücüm yettiğince.

Artık yetmiyor...