dunyanin gereksiz oldugunu anladigin an

--spoiler--
@1 yanlışın var.. sadece ilk entryne yazıyorum bunu.. mecburiyetten onlar gibi olmayı seçtiğin an senin onlardan biri olduğun gerçeğini farketmen gereken andır.. emin ol herkes kendini sosyolojik olarak herkesten farklı görüyor herkesin sahte kendinin gerçek. bütün herkesin mal kendisinin akıllı.. sen de emin ol toplumda gördüğün en uyumlu birey kadar o topluma uyumlusun.. çünkü içlerinde yer alabiliyorsun..

kimsenin hiçbi mecburiyeti yok.. emin ol farklı bir hayat da mümkün.. kimseyle zorla arkadaşlık kurmak zorunda değilsin..
ki eğer gerçekten seviyesel sınıfsal pgibolojik bir bütün olarak toplumdaki bireylerden farklı hareket ediyor dünyayı farklı algılıyor ve yaşıyorsan zaten iletişim kurmanın mümkün olduğu insan kalmıyor..

işte sahteden görüşüyorumlar öylesine dostumlar falan bunlar hikaye dıbına koyim.. bunlar ergen lafları.. giberim.. ben yıllardır yalnızım.. ilk zamanlarhep kendimi insanların arasına sokmak istiyorum.. sonra vazgeçiyorum.. sonra gidip onlar gibi olmak istiyorum.. fakat bu durum ne benim içime siniyor ne de karşı tarafın.. aşırı derecede yalnızım.. ailemle de iletişimim çok zayıf.. 6-7 yıldır böyle dıbına koyim..

sonra insanlarla iletişim kurma gereksinimini en aza düşürdüm.. yalnız bir hayat kurguladım.. nası olsa insanlardan nefret ediyorum amk.. öyle lafta falan değil ciddi bakımdan insanlarla hayatı algılayış farklarımız var.. bunlar elbette eften püften sebepler de değil.. elle tutulur somut sebepler.. insanlarla arana mesafe koymana sebep olmuş olaylar.. erken yaşanmış travmatik trajik şeyler işte.. ne bileyim 4 yaşında annenin ölmesi ve bu küçük olayın bir domino taşı düzeni gibi hayatındaki bütün taşları daha başlangıçta yıkmaya başladığını anlamak gibi.. ya da 3 yaşından 7 yaşına kadar annenden babandan çok uzak bi yerde ağlaya sızlaya yaşlı iki insanın yanında büyümek gibi.. çok sevdiğin kardeşinin lösemiden ölmesi gibi.. bunun gibi hayatı diğer insanlardan farklı algılamana sebep olacak şeyler yüzünden hayatını farklı yaşamaya mecbur kalmaktan bahsediyorum..

işte o zaman gerçek hayat vs palavraları yerine kendi hayatının gerçekleri ile diğer insanların hayatının gerçeklerini öğrenmeye başlarsın..

ne yazık ki kendini bi tak sanıyorsun.. bişeyler bildiğini.. ama laf salatasından başka hiçbi gib değilsin..
--spoiler--