önce uzaktan bir süzdüm. vay be zamanla daha da güzelleşmiş diye düşündüm. topladım cesaretimi yanına gitmeye karar verdim. çünkü eski bir hukukumuz var sonuçta.

ben adım attıkça, içimde hala daha küçük bir heyecan oluyordu, bunu dizginleyemediğimi fark ettim. sanırım özlemiştim onu. beni görmedi.

aramızda 10-15 metre ya var ya da yok. çaprazındayım onun. merhaba demek için bile kafamda türlü türlü senaryolar kuruyorum. tam ismi ile seslenecektim ki, yürümeye başladı. adımlarını hızlandırdı, birisine aniden sarıldı. anlamlandıramadım önce, akrabası falan diye düşündüm. adam gülümsedi, elinde ki çiçekleri ona verdi...

doğru ya, 14 şubattı bugün. biz ayrılalı ne kadar olmuştu ki, 4 ay? 8 ay? 1 yıl?

biliyor musunuz,1 ay bile olmamıştı...

teşekkür ederim sevgilim.