evet. ilk ben başlıyorum.

2000'li yılların başı. dolarla borç almışız milletten. ev satın almışız ve sonrasında dolar tavan yapınca haliyle geri öderken ebemiz gibildi. bende sıkışık borç batağında bunalmış bi ergen olarak bir sabahki sadece tereyağı ve beyaz peynir olan kahvaltımızda surat astım. babam bana sordu:

-ne çabuk doydun?
+yiyecek bir şey mi var da ne yiyelim?

evet böyle dedim ve dediğim anda pişman oldum. hazır cevap ve agresif olan babam ağzını açıp tek kelime etmedi. şimdi 27 yaşındayım ve hâla unutamam bu yaptığım kazmalığı...

başlık çok giblenmese bile buraya içimi dökmek rahatlattı beni.