Edit: Destekleyen arkadaşlara teşekkür ederim. iyi ki varsınız...

Özet: Özet yok. Bu bir dramdır. Part martta yok alın okuyun, 2011 senesinde günlüğümden...

Doğum günümdü... kutlama gereği duymadığım sıradan günlerden biriydii.. her zamanki gibi kankalarımla toplanıp hep yaptığımız şeyleri yapacaktık sadece. Akşam vakti buluşup bir iki zararlı şey içecektik. buluşma mekanı olarakta bir arkadaşın evi seçilmişti. "sana bir sürprizimiz var, bekle ve gör" diyorlardı sırıtarak. En sevdiğim içkiden almış olsa gerek bunlar diye düşündüm kendi kendime.

saat gece yarısıydı vardığımızda eve. önden benim geçmemi istediler, tamam dedim.. içeri adımımı atmaya kalmadan kapıyı üzerime kilitlediler, içeride yalnız bıraktılar beni.

ben olayın şaşkınlığını yaşayamadan , derinden bir sesin "gelsene" diye beni çağırdığını duydum.. o sırada dışarıdaki kankalarımın birinden "tam senlik" diye bir mesaj geldi.. çözmüştüm olayı.

içeri geçer geçmez donup kaldım gördüklerim karşısında, gözlerime inanamıyordum, kaynar sular boşalıyordu sanki, gözlerim doluyordu... karşımdaki ilk aşkımdı... o an anladım, anladım ve sustum.

hani o hep unutulmayan, hep bahsedilen, her şeyin ilkini yaşatan insan. yeni bir sıfatla karşımdaydı. bir bebek kadar masum olan o kız artık... dilim varmıyor.

kirpiklerimde acı çeken göz yaşlarının yüzümden süzülmesini engellemeye çalıştıysam da beceremedim... halimi görünce, o da tutamadı kendini .. sonra sesi titreyerek adımı söyledi. içim acıdı, alışkın değildim adımı söylemesine. "efendim" diyebildim sadece; devdıbını getiremedi.. sokuldum yanına, "senin ne işin var burda? yoksa tanıyor musun onları?" dedim.. yüzüme bile bakamadan, sadece "hayır" dedi.

Hıçkırarak ağlıyordu. o ağladıkça, ben bitiyordum... elinden tutup lavaboya zütürdüm, yüzünü yıkadım kendi ellerimle.. içeri geçtiğimizde onun ağlaması, benimse yok oluşum devam ediyordu.. yaşlarını silip sessizce yüzünde baktım. ilk öpüştüğümüz günkü gibi sımsıkı tutuyordu elleri elimi hala konuşamadık bir süre.

o bozmayı denedi suskunluğumuzu, eli hala ellerimdeydi.. başımı tutup yüzüne çevirdi, göz göze geldik. gözlerinin hala nemli olduğunu gördüm, dayanamadım yine sildim.. bir şeyler söylemeye çalıştı suskunluğunu bozmak için, belli ki kelimeler boğazında düğümlenmişti. konuşamadı.. usulca yaklaştırdı dudaklarını dudaklarıma lise zamanlarımızdaki gibi. korkarak acemice öpüştük.. yapmak istemediklerimi yapıyordum, karşı koyamıyordum..

hayatımın en sessiz deneyimini yaşadım o gün, en dargın, en mutsuz, en isteksiz.. başka şekilde benim olmasını istediğim kadındı o.. olmadı.

sükuneti bozup ilk kelimeyi o söyledi birlikte duş alıp, birlikte uyumak istediğini. bir daha yüzyüze gelmemek şartıyla kabul ettim, "peki" dedi o da.. aslında istemiyordum ama karşı da koyamıyordum. Bir sıkıntı vardı içimde. sanki olacakların farkındaydım.

Duşa girdik, tüm günahlardan arınırcasına yıkandık birlikte.. ardından yatağa geçtik, yatar yatmaz ellerimi eskisi gibi sımsıkı tutup ağlamaktan şişen gözlerini kapadı, yorgundu, hemen uyudu. bense saatlerce onu izleyip kahroldum.. neler yaşamıştı kim bilir, neler neler geçmişti başından.. neden böyle olmak zorunda kalmıştı...

saçlarını okşaya okşaya uyuyakalmışım. hep kabus gördüm o gece. bir şeylerin kötü gideceğinin habercisi gibiydi rüyalarım.

çok geç ve yorgun uyumuştum, komşunun sesi ile uyandım öğlen olduğunda.. uyandığımda yanımda elimi tutan yoktu. gitmiştir herhalde diyip yüzümü yıkamak için lavaboya gittim. o an, o güne kadar yaşadığım en büyük acıyı yaşadım.. kesilmiş bileğiyle, ilk ve sonu olduğum kadının ölü bedeni karşımdaydı. Ve lavabonun üstünde bir not vardı;


"ağlarsan kıyamam, ölümü gör =)" diye başlamıştı notuna. ölüsü dahi, yaşıyordu sanki.. "hep istediğin gibi olmamı isterdin, olamadım. ama şimdi beni düşünme. çünkü hep istediğin o şey gerçek oldu, sonum oldun.. Seni hep kızdırdığımı biliyorum ama bu son isteğim: lütfen ağlama.. hepsinden daha çok acıtır ağlaman canımı. hoşçakal." yazmıştı.

anladım ki, bir ölününvasiyetiydi i yerine getirdiklerim o gece.. ilk aşkım, doğum günü hediyesi olarak verilmişti bana. söz verdiğimiz gibi bir daha görüşmeyecektik evet...

Sevdiklerinizin kıymetini bilin...