" Peki gördüğünüz kabuslar ? Nasıldı ? " dedim." Maalesef Ramazan Bey , o kabusları size anlatamam. " dedi." Beni anlayış ile karşılayın lütfen , şuan da sizinle konuşarak , size yardım ederek zaten kendimi oldukça tehlikeye sokuyorum. " dedi." Tabi , haklısınız. " dedim." Kaan ile görüştünüz mü hiç ? " dedi." Yok hayır , hiç aramadım asistanımı. " dedim." Yarın mı dönüceksiniz ? " dedi." Şimdi gitsem daha iyi olur. " dedim." Bu saatte , bu havada ? " dedi." Sorun olucağını sanmıyorum. " dedim." isterseniz bugün burada kalabilirsiniz. " dedi." Zaten yeterince rahatsızlık verdim. " dedim." Benim için sorun değil , sizin içinde değilse tabi. " dedi. Aslında bende gitmek istemiyordum bu havada fakat daha fazlada rahatsız etmek istemiyordum onu ama " Peki madem , sağolun. " dedim." Ben size yastık ve yorgan getiriyim. " dedi.Bir kaç dakika sonra elinde yastık ve yorgan ile geldi ve karşımda ki koltuğa koydu.Tam gidecekken " Birşey sorabilir miyim ? " dedim." Tabi. " dedi." Kaan'ın... Anne ve babası ? isimleri neydi ? " dedim." Canan ve Fatih. Neden sordunuz ? " dedi." Hiç , merak ettim. " dedim gülerek ve " iyi geceler. " diye ekledim. Serap bir kaç saniye tebessüm ederek baktı ve " iyi geceler " diyerek kapıyı kapattı.Üstümü çıkararak karşımdaki koltuğun üstüne attım. Telefonuma baktığımda saat 11 sularıydı. Yatağımı hazırlayıp uyumaya başladım.

" Nerede hocam ? " diye sordum meraklı bir şekilde.O esnada namaz vakti yaklaştığı için camiye mahalleli gelmeye başlamıştı." Neden soruyorsun evladım ? Ne yapıcaksın onu ? " dedi. Bağdaş şeklinden çıkarak dizlerimin üzerine oturdum , " Hocam ben *** hastanesinde , Fadime Kılıççı'nın torunu Kaan Bahadır'ın pgiboloğuyum. " dedim. Hoca tebessüm etmeye başladı , " Demek mesele o çocuk. " dedi." Evet hocam. " dedim." O olayın bittiğini sanmıştım , kapandığını. " dedi." Kaan'ı tanıyor musunuz ? " dedi." Burada ki herkes bilir onu , sadece onu değil o aileyi. Annesini ve babasını. Mahalleli bundan seneler önce çok uğraştı anne ve babasını barıştırmak için. Oldukça sevilen , saygı gören bir aileydiler fakat o olaylardan sonra. " dedi ve sustu." Ne oldu hocam ? O olaylardan sonra ne oldu ? " dedim." Namaz vakti geliyor evladım , mahalleli gelmeye başladı , eğer işin yoksa namazdan sonra konuşalım bu konuyu. " dedi." Tabi olur hocam. " dedim ve oradan ayrıldım. Ayakkabılarımı giyerek dışarı çıktım. Serap banklara oturmuş , ellerini birleştirerek hafiften titriyordu." Üşüdün mü ? " dedim." Boşver beni öğrendin mi nerede oturduğunu ? " dedi." Hayır , anlatacaktı fakat mahalleli gelince namazdan sonra anlatacağını söyledi. " dedim ve " Gel istersen birşeyler yiyelim , hem ısınmış olursun. " dedim." Olur. " dedi. Arabaya binerek mahallede yemek yiyebileceğimiz bir yer bulmaya çalıştık. Mahallenin çarşısı up uzun bir caddenin üzerindeydi. Caddenin üzerinden giderek etrafa bakıyorduk , en sonunda *** Yemek adında bir restorant bulduk. içeri girip selam verdikten sonra en köşeye , cam kenarına oturduk. Mahalleye göre oldukça lüks , güzel bir yerdi. Bizim ile beraber 2 tane genç , bir aile ve tek başına oturan bir kadın vardı. Garson hızlı adımlar ile yanımıza gelerek " Hoşgeldiniz , bir şey ister misiniz ? " dedi.

Evden çıkmış tüm gucumle kosuyordum. Cisim hala bende mı diye cantami kontrol ettim. Duruyordu.Alt gecit merdivenlerini zıplayarak indim. Arabaya kostum , arabanin üstünde " Rabbin benim çamur , benden kacamazsin , ben her yerdeyim. " yaziyordu. Kirmizi birşey ile yazılmıştı , kandi bu.Anahtarlari cikartip acmaya calistim. Surekli etrafima bakiyordum. Arabaya bindim , kontağı ceviriyorum calismiyordu. Tekrar çevirdim , yine çalışmadı.Bir yandan etrafima bakiyordum. Arkami döndüğümde Kenan alt gecitten gecip eve doğru gidiyordu. Araba çalışmıştı , tum gücümle gaza bastim.

Atlatamamistim hala , yarim saat geçmesine rağmen hala etrafıma bakiyordum. Hatta arabanın içini kontrol ediyordum. iyice paranoyak olmuştum.

Yol kenarına çektim arabayı , arabadan çıkıp çalılıklara doğru gidip kustum. Daha fazla tutamamistim. Sogukkanli olmaya calisiyordum. Surekli kendime sakin ol diyordum.Bir dal sigara yaktim. Cantamdan telefon rehberini cikardim.S harfine geldim ve Prof. Dr. Sadık Çelik hocamın numarasını tusladim.

Sabah olmuştu biz hala Kenan'ı gömdüğümüz yerdeydik , Kaan'ı gece arabaya zütürmüştüm. Hocalar dualar okumaya devam ediyordu. Saatlerdir dualar okuyordular. Duaların içinde tövbe kelimesi duyuyordum sık sık. Tövbe ediyorlardı sanırım Allah'tan. Yaklaşık yarım saat sonra hepsi bir ağızdan " Amin. " dedi ve ellerini açıp yüzüne zütürdüler. Arkasını döndüler , en önden Hüseyin hoca bize doğru gelmeye başladı." inşallah bitti hocam. " dedi Sadık hocaya bakarak." inşallah hocam. " dedi." Bitti mi hocam artık ? Gitti mi o şey ? " dedim." Gitti Ramazan , Allah'a şükür Allah yanımızda , hep bizimle. " dedi. Eğilerek hocanın elini öptüm ne kadar izin vermesede. Ardından Sadık hocamın elini öptüm ve hepsine teşekkür ettim. Ovadan uzaklaşarak arabalara doğru gitmeye başladık. Arkama son kez dönüp Kenan'ın mezarına baktım.

Kaan hala uyuyordu. Sadık ve Hüseyin hocaya binlerce kez teşekkür ederek oradan uzaklaştım. Arkada Kaan hala uyuyordu.Eve doğru sürmeye başladım. Saat öğlen vakitlerinde eve gelmiştim. Kaan'ı kucaklayarak eve çıkardım. Kapıyı açarak kendi yatağıma yatırdım.Üst kata çıkarak Ferhan Bey'in kapısını çaldım. Kapıyı yine oğlu açmıştı." Merhaba yakışıklı baban evde mi ? " dedim." Evet. " diyerek içeri koştu.Bir kaç saniye sonra Ferhan Bey geldi." Oo Doktor Bey , kaçtınız sandım. " dedi gülerek." Estağfirullah , işim yeni bitti.Ne kadar teşekkür etsem azdır , çok sağolun araba için. " dedim." Ne demek oğlum , ne zaman istersen gelip alabilirsin. " dedi. Tekrardan teşekkür ettim ve tam gidecekken " Teyzenin oğlu nasıl oldu ? iyi mi ? " dedi." Teyzemin oğlu ? " dedim şaşkın bir şekilde." Teyzenin oğlu hastalanmamış mıydı ? " dedi.Bir kaç saniye boş boş Ferhan Bey'in yüzüne baktıktan sonra " He , evet evet , iyi Allah'a şükür. " dedim. Ferhan Bey biraz şaşırarak baktıktan sonra " Allah iyilik versin. " dedi." Tekrardan çok teşekkür ederim Ferhan Bey , iyi günler. " dedim. Evime girdim. Odama gittim Kaan'ın yanına , Kaan uyanmış ve ağlıyordu. Hiç birşey demeden ağlıyordu.

Bir ay sonra :

Kaan bir ay boyunca hiç durmadan ağlamaya devam etti. Hiç durmadan ağlıyordu , normaldi.10 yaşında ki bir çocuğun dayısını öldürüp gülmesini bekleyemeyiz. Sürekli onunla konuşup onu rahatlatmaya çalışıyordum.ilk günki gibi değildi artık , ağlamaları azalmıştı fakat hala daha kötüydü.Ara ara kabuslar görüyordu , bazen sinir krizleri geçiriyor ve ağlıyordu.

işimden olmuştum , polisler ile bir olay yaşamadık.*** şehrinden taşınmıştım. Daha lüks , daha kalabalık bir şehire taşındık. Beni oraya bağlayan hiç birşey yoktu çünkü. Daha güzeldi burası , daha kalabalıktı , daha genişti.Bir ev tuttuk , 2+1'di , çok büyük birşey değildi.4 katlı bir apartmanın en alt katındaydık. işim olmadığından dolayı para kazanamıyordum ve cebimde ki tüm parayı Kaan için harcamıştım.

Üç ay sonra :

• ** Hastanesinde işe başladım. Pgibolog olarak hayatıma devam ediyordum ve ilk hastam Kaan'dı.

Altı ay sonra :

Daha güzel bir eve taşındık. Daha güzel eşyalar aldık. Kaan gün geçtikçe daha çok iyileşiyordu. Hala daha o acıların izleri vardı fakat saklıyor ve kapatıyordu. Geceleri bazen ağladığını duyuyordum.

Dokuz ay sonra :

Okuma ve yazmayı bilmiyordu , ona okuma ve yazmayı öğrettim. Okula göndermek istedim hiç okula gitmemişti fakat istemiyordu okula gitmeyi. Israr etmedim.

Bir yıl sonra :

Kaan neredeyse iyileşmişti , geçmişte ki acıların izleri kapanmaya başlamıştı. Arkadaşları vardı , bir sürü arkadaşı vardı. Hatta aşık olduğu bir kız vardı , adı Nazlıydı.

Yollar epey kar kaplıydı hava da sisliydi. Yolum çok değildi , nereden baksan bir veya bir buçuk saatlik yolum vardı. Yolda olan kazaları gördükçe aklıma eşim ve kızımı kaybettiğim trafik kazası gelmişti aklıma. Lunaparka zütürmüştüm onları , o zamanlar ***'da yaşıyordum. Gece saat 2.30'du.Eşimle bankta oturmuş çekirdek yerken kızlarda atlı karıncaya biniyordu. Onları izliyorduk uzaktan. Neredeyse her ay yapardık böyle , işimden arta kalan her vaktimi ailem ile geçirdim. Onları çok seviyordum hatta tapıyordum. Gece daha da geç olduğunda arabaya bindik , ormanlığın yanında uzanan bir yol vardı. Oradan geçiyorduk , boştu yol genelde de boş olurdu , birde saat bu kadar geç olunca.Yol boş olduğu için eşimle birbirimize bakarak gülüyor , şarkılar söylüyorduk. Yavaş yavaş sürüyordum , bir yandan elimi arkaya atıp kızları gıdıklıyordum , Merve gülüyordu.O esnada eşim çığlık attı, önüme döndüğüm de küçük bir çocuk önümde duruyordu.Çarpmamak için direksiyonu sola doğru kırdım.Yol yerden yükseltilmişti. Ormanlığa doğru uçtuk. Araba takla atmıştı. Gözlerim kapanıyordu , engel olamıyordum. Kızlarım bayılmıştı , her yeri kan içindeydi. Eşimin her yerine cam kırığı batmıştı , yüzü parçalanmıştı. Ağlamaya başladım , doğrulmaya çalıştım fakat omuzumu ve ellerimi kıpırdatamıyordum , kırılmıştı. Kafamı yola doğru çevirdim. Küçük bir çocuk yolun ortasında yüzü bana dönük bakıyordu. Kısa boylu, zayıf , yüzü gözükmüyordu karanlıktan ve elinde bir cisim ...

Tüm gücümle frene bastım.Şimdi hatırladım , Kaan'ın anlattığı cisim vardı o gece çocuğun elinde. Donup kalmıştım , Bu nasıl olabilirdi ? Tekrar düşünmeye başladım o geceyi , belki olayın etkisinde kalmışımdır diye fakat Kaan'ın anlattığı cisimin aynısıydı bu.Kafamı direksiyona vurmaya çalıştım ve bağırıp ağlamaya başladım." Böyle birşey nasıl mümkün olabilirdi ? " dedim.Üşüyordum , içim buz gibi olmuştu fakat bunun sebebi dışarıda ki kar değildi. Geri dönmeyi düşündüm fakat oraya gittiğimde karşımda Kaan mı yoksa başka bir şey mi var bilmiyordum , yoluma devam etmeye karar verdim. Hastanenin ışıkları görünmeye başlamıştı.

" Acıktınız mı ? " dedi Serap Hanım. Açtım fakat zaten kadına oldukça yük olmuştum , daha fazla yük olmamak için " Yok hayır sağolun. " dedim." Çay koyayım o zaman ? " dedi." O olur. " dedim. Salona geçirdi beni ve odasına geçerek üstünü değiştirdi.Çok lüks olmasada orta düzeyde bir evdi. Dikkatimi birşey çekmişti , evde bir tane bile ayna yoktu. Evin dış kapısından girdiğiniz anda karşısı direk lavaboydu , lavaboda bile ayna yoktu, dile getirmedim bunu. Uzun bir süre ardından beyaz bir kazak ve siyah bir eşorfman giyerek demlik ve bardaklar ile salona geldi. ikimize de çay koydu." Zamanım kısıtlı Serap Hanım. " dedim." Neyi merak ediyorsunuz ? " dedi." Kaan'ın kabuslarından sonra ki olanları. " dedim.
Burdan sonrasını Serap Hanım , Kaan'ın ağzından anlatıyor:

" O kabusları gördükten sonra anne ve babam bende değişiklikler gördüğünü söyledi. Cahildik , korkmuştuk. Anneannemlerin kulağınada gitmişti bu olay , onlar da bir hocaya gitmemizi tavsiye ettiler.*** Şehrinin *** köyünde *** isimli zengin , tecrübeli , oldukça kudretli ve ilimli hoca varmış. Annem,Babam ve Ben yola koyulduk.Bir kaç gün sonra varmıştık köye. Köy 3 tane dağın ortasındaydı.3 köyünde arasından su akıyordu , nehir vardı. Köy çok küçük olmasada sıradandan büyüktü. Halk bizi hoş karşıladı ve hocanın yerine zütürdü.Bu süre zarfında o aynada ki şeyi görmeye devam ediyordum. Tuvalete gitmeye korkmuştum artık. Aynalara , bilgisayar monitörüne ne zaman baksam o siyah tüylü korkunç şeyi görüyordum. Bazen sabahları kalkıyorum , alnımın kanadığını fark ediyordum. Fakat annemlere anlatamıyordum , sanki gün geçtikçe beni kendi eline geçiriyor , gün geçtikçe onun oluyordum fakat hiçbir şey yapamıyordum ve bunu kimseye anlatamıyordum.

Hocanın evine varmıştık.Çok büyük bir bahçesi vardı ve tam ortasında 2 katlı büyük bir ev.Arka tarafında ahırları vardı. Zengin olduğunu söylemiştim.Eve doğru gitmeye başladık. Hoca kapıda bizi bekliyordu. Bizi görünce yüzünde gülümseme vardı , beklediği belliydi bizi. "

" Bir bardak daha ister misin ? " dedi Serap boş olan bardağıma bakarak. Duymamıştım , birkaç saniye sonra omzuma vurmasıyla irkildim ve " Çay diyorum ? ister misin ? " dedi." Evet , evet olur. " dedim. Mutfağa gitti ve bir kaç dakika sonra geri döndü." iyi misin sen ? " diye sordu. Kendimden geçmiştim , saçlarımı kaşıyarak " Evet , iyiyim. " dedim." istersen daha sonra devam edebilir ? " dedi." Yok , hayır , iyiyim. Devam et lütfen. " dedim. Serap bardağında ki kaşığı çıkararak bir yudum aldı ve Kaan Bahadır'ın ağzından anlatmaya devam etti :

Annem ve babam geldi. Gördükleri karşısında şok oldular , annem ağlamaya başladı.Ben yerde uzanıyordum yavaş yavaş hareket edebiliyordum zaten kendime geldiğimde de hıçkıra hıçkıra ağladım. Hocanın eşi geldi odaya , kocasını görür görmez ağlamaya başladı ve bana bakarak " Katil! " dedi.Çevredekilere bağırdı. Komşularına " Kocamı öldürdü bu kafirler , yardım edin nolur! " diye çığlık atarak ağlamaya devam ediyordu. Babam derhal beni yerden alıp acele ettirerek dışarı çıkardı. Hocanın eşi arkamızdan bağırıyordu " Kaçmayın kafirler , katiller! " diye. Babam sürekli acele edin , koşun diyordu. Daha olayın şokunu bile atlatamadan kaçmaya başladık. Kapıdan çıktığımızda köylü halk ellerinde sopalarla , tırpanlarla , keserlerle önümüzdeydi. Babam kapıyı açınca üstümüze doğru gelmeye başladılar. Babam bizi arkasına alarak köylülere " Biz bişey yapmadık , durun! " diyordu. Hocanın karısı yukardan " Bunlar kocamı öldürdü , katil bunlar , şerliler! " diye bağırıyordu. Annem ve babam sürekli biz birşey yapmadık deselerde dinlemiyorlardı. Babam kaçmamı söyledi , peşimden gelmeye çalıştı köylüler ama annem ve babam onları tutuyordu. Evin penceresinden atlayarak koşmaya başladım. Evin arkası 2 dağın arasında ki nehire uzanıyordu.Bir kaç dakika ağlayarak hiç durmadan koştum , annem sürekli arkamdan bağırıyordu " Kaç! " diye. Arkamı döndüğümde ikisinide köylüler bir ağacın dibine zütürdüler.Ben nehirin ilerisinde bir taşın arkasında çökmüş , hıçkıra hıçkıra ağlayarak izliyordum. Ellerindeki aletlerle dövmeye başladılar anne ve babamı. Sonra birisi 2 tane ip getirdi. Evin arkasında ki uzunca ağaçtan geçirdiler ve anne, babamı astılar.

Üç veya dört saat kadar konuştuk. Basimdan gecen tum olaylari anlattim ona." Bir tanıdığım var yarin onun yanina gidecegiz , o bu işleri daha iyi bilir.Ben yillardan beri uzağım bu işlerden.Hem o daha işinin piri bir adamdır. " dedi." Tabi hocam , siz daha iyi bilirsiniz. " dedim. " Kalacak yerin var mi ? " dedi." Bir pansiyon ayarlarim ben. " dedim." Sen üniversitede de böyleydin , bir inatin tutar gitmezdi. " dedi gülerek ve " Hadi gel benimle. " dedi ve ayaga kalkarak yurumeye basladi. Pesinden gittim , arabaya yöneldik. Hoca evini tarif etti.On bes dakika sonra gelmiştik.2 katlı dubleks bir evdi. Oldukca lüks ve büyüktü. Oturdugu semtte oldukca zengin bir yerdi." Karnın acmi ? " dedi." Hocam bir an once uyumak istiyorum ayip olmazsa size , gerçekten cok zor şeyler yaşadım ve yoruldum. " dedim. " Tabi ." diyerek beni bir odaya goturdu. Kendimi yatağa attigim gibi uyumuştum.

" Daha önce böyle birşey gördünüz mü ? " dedim." Bir kaç defa yaşadım. " dedi. Sadık Hoca öne atılarak " Peki çaresi var mı hocam ? " dedi. Hüseyin hoca bana dönerek " Kaan'ın babaannesi , ne zaman öldü ? " diye sordu." Sanırım Kaan doğmadan önce. " dedim. Hüseyin hoca derin bir nefes alarak " Tahmin ettiğim gibi , kendi canını vererek , torunununkini mahvetmiş. " dedi." Nasıl yani ? " dedim." Ortada bir anlaşma olduğu kesin.O varlıklar mala , mülke önem vermezler.Bu yüzden babaannesinin canı karşılığında anlaşmayı kabul etmişler." dedi." O varlıklar derken hocam ? Babaannesinin canının onlara ne faydası var ki ? " diye sordum." Adak. " dedi." Ne adağı ? " dedim." Şeytana. " dedi." Ne yani şeytana babaannesinin canını mı adadılar ? " dedim." Nasıl ki eski zamanlarda insanlar putlara taparken değerli malzemelerini zütürüp verirlerdi , böylece sevap işlediğini tanrılarının (putlarının) katında yükseldiğini düşünürlerdi buda aynısı , şeytana olan bağlılıklarını göstermek için insanların canlarını adarlar. " dedi." Babaannesi kendi canını vererek Kaan'ı onlara musallat etti yani ? " dedi Sadık Hoca." Maalesef öyle. " dedi Hüseyin hoca. Babaannesi bu kadar mı nefret ediyordu onlardan , Kaandan ve annesinden." O zaman bu basit bir ritüel ile olacak bir şey değil öyle değil mi Hüseyin hocam ? " dedi Sadık hoca." Hiç sanmıyorum. " dedi." Neden , bunlarda sıradan c**ler değillermi ? " dedim." Onun içinde ki sıradan bir c** değil Ramazan , onların en güçlüsü , en eskisi , en kötüsü." dedi." içindekinin şeytan mı olduğunu düşünüyorsunuz ? " dedim." Umarım yanılıyorumdur. " dedi Hüseyin hoca çaresiz bir şekilde.

Hüseyin hoca belinden bir bıçak çıkardı ve Kaan'ın eline verdi. Kaan tutmak istemiyordu.Bir kaç dua okudu Hüseyin hoca ve Kaan'a da okuttu. Kaan'a bıçağı dayısına sokmasını söyledi fakat Kaan yapmadı. Ağlıyordu , hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Kenan sürekli yap diyordu fakat elinde ki bıçağı yere attı. Bana doğru baktı Kaan. Gözlerinde o çaresizliği gördüm. Yalancı bir tebessüm atarak kafamı salladım onay verirmişçesine. Kenan bıçağı Kaan'ın eline verdi ve elini tuttu. Ellerini yanağına zütürerek ağlamaya başladı." Yap yeğenim , yap bitsin. " dedi. Kaan ağlamaktan nefes alamaz hale gelmişti. Kenan Kaan'ın elini tutarak kendi karnına doğru zütürdü ve batırdı. Ardından bıçağın hepsini sonuna kadar karnına soktu. Kaan çığlık atarak yerinden zıpladı fakat Hüseyin Hoca tuttu onu. Saçlarını okşayarak kulağına birşeyler fısıldadı. Kaan yavaş yavaş sakinleşmeye başladı. Sürekli bana bakıyordu , kafasını yan çevirmiş bana bakıyordu. Gözlerinde korku ve çaresizlik vardı. Hocalar ellerinde ki ipleri aynı anda yere bıraktılar dua okumaya devam ederek. Hüseyin Hoca Kaan'ın elinden tutarak ipin dışına çıkardı Kaan'ı.Kaan çıkar çıkmaz yere düşerek bayıldı. Yanına koşarak kucaklayıp arabaya zütürdüm onu. Bayılmıştı.Hüseyin hoca eliyle kazma ve küreği gösterdi ve bana getirmemi söyledi. Gidip kazma ve küreği getirdim. Kenan'ın olduğu yeri kazdık. Hoca cisimi eline alarak bir kaç dua okuyup üfledi. Kenanın cesedini ve cisimi oraya gömdük. Gömmeden önce belinden bir şişe su çıkardı ve ceset ile cisimin üstüne , ardından ise toprağın üstüne döktü. Kırmızıydı su , cisimi çıkarırken ki Kenan'ın kullandığı su ile aynıydı bu.Etrafına bir daire kazdık ve ipi onun içine koyduk. ipin üstünü kapatmadan şişede ki suyu ipin üstüne dökdük ve ardından onuda kapattık.Önce Kenan'ı sonrada etrafına daire kazarak ipi gömmüştük. Hüseyin hoca dualar okuyarak ağır adımlarla uzaklaştı. Diğer hocalar hala daha arapça dualar okumaya devam ediyordu. Sadık hoca elini omzuma vurarak " Bitti oğlum. " dedi. Gerçekten bitmiş miydi ?

Odamda tek başıma olayların şaşkınlığını üstümden atmaya çalışırken telefonum çalmaya başladı. Telefonu açarak " Alo ? " dedim." Alo ? Ramazan Bey , vazmıgeçtiniz gitmekten ? " dedi. Seraptı bu , unutmuştum." Aa,kusura bakmayın Serap Hanım burada birazcık olaylar oldu. " dedim." Ne gibi olaylar ? " dedi." Gelince anlatsam daha iyi olur , hemen çıkıyorum. " dedim." Peki bekliyorum. " dedi ve telefonu alıp , dosyayı çantama koyup kapıyıda kitledikten sonra arabaya doğru koştum. Seher Hanım çoktan gitmişti. Haluk Bey ile karşılaştık " Ramazan Bey ? Nasılsınız ? " dedi , " Kusura bakmayın Haluk Bey acil bir işim var gitmem gerek. " dedim.Şaşkın şaşkın bana baktı.Çünkü böyle biri değildim ben , hareketli , aceleci değildim. Koltuğumda otururdum sabahtan akşama kadar , yaptığım tek aktivite konuşmaktı , çünkü işim buydu. Arabama binerek Serap Hanımın hastanesine doğru sürdüm , yollar hala aynıydı , kar oldukça hızlı yağıyordu. Saat öğlen civarıydı. Hastaneye gelmiştim. Lobiye giderek " Serap Hanım beni bekliyordu , çağırabilir misiniz acaba ? " dedim." Tabi. " dedi ve telefon ile Serap Hanımı aradı.Bir kaç dakika sonra Serap Hanım geldi.

Bir kaç saniye sonra elinde bir mum ile kapıyı açtı. Kimliği tekrar gösterek " Ben polis memuru Arif Çatallı. içeride bir kaç dakika konuşa- " diyemeden Serap'ın çığlık atıp beni itmesi bir oldu. Yere düştüm , yüzüm kara çarpmıştı fakat çimen olduğu acımamıştı. Arkamı döndüğümde adamın biri baltayı kapıya saplamıştı. Serap beni itmese bana gelicekti. Kapıya saplanan baltayı çekmeye çalışıyordu , ben kendime gelmeye çalışıyordum. Serap adama vurmaya çalışıyordu, yüzüne sağlam bir yumrum indirmişti adam balta ile uğraşırken. Adam birazcık afalladıktan sonra elinin tersi ile Serap'a vurdu. Serapta yere düşmüştü , baltayı çıkarmıştı , ayağa kalktım geri geri gitmeye başladım , hiçbirşey gözükmüyordu. Elinde ki baltayı deli gibi savuruyordu etrafına. Daha da yaklaşayarak baltayı yüzüme doğru salladı , kaçmaya çalışırken ayağım takıldı ve düştüm. Baltayı eliyle iyice kavrayarak tepeme getirdi tam indirecekken Serap " Bırak yoksa ablanı öldürürüm! " dedi. Evin önüne baktığımda Serap bir bıçak ile kapıyı açan kadının boğazına dayamıştı. Elindeki baltalı adam yavaşça indirerek Serap'a döndü. Yerden büyük bir taş bulup elimle iyice kavrayıp kafasına vurdum,diz üstüne çöktü ardından bir tane daha vurdum.Bir kaç saniye sonra tamamen yere yığıldı. Yüzümü Serap'a çevirdim , şaşkındım.

Kenan bir kac saniye durduktan sonra " isterseniz ben zütüreyim sizi. " dedi." Olur hatta daha iyi olur. " dedim ve " Hadi o zaman. " diye ekledim. Kenan " Ne ? Şimdi mi ? " dedi. " Evet , yeterince zama kaybettik zaten. " dedim. Fadime Hanim " Oğlum sabahı bekleseydiniz , bu saatte iyi olmaz." dedi." Fadime Hanım , bu işi bir an önce bitirmek , çözmek istiyorum. Kaybettigimiz her an olay daha da büyüyor. " dedim. Kenan alaycı bir şekilde gülerek " Kusura bakmayın ama ben bile oraya , o cisimi çıkarmaya gidecek kadar deli değilim." dedi." Sizi zorlayamam, cisimin nereye gömülü oldugunu tarif edin biz gidelim." dedim. Kenan annesine döndü , bir kac saniye bakistiktan sonra annesi onay verirmiscesine kafasıni salladı." Tamam gidelim." dedi Kenan. Ayaga kalkarak " O zaman bize musade " dedim. Serap Fadime Hanıma dönerek " Ne yani öylece gidip kazacak mıyız ? " dedim." Neden ? Ne olmuş ? " diye sordum şaşırarak. Fadime Hanım " Kızım doğru söylüyor , öylece kazip acamaziniz. Acarsiniz fakat sonrası hic hayirli olmaz. Oradan cikardiginiz tek sey o cisim olmaz." dedi.

Birkaç saatlik yolum vardi , bir benzinlige gecerek benzin ve atıştırmalık birşeyler aldım. Tansiyonum düşmüştü iyice birşeyler yemek iyi gelebilirdi diye düşündüm. Odemeyi yapip arabama binerek devam ettim yola. Saat sabah 10 sulariydi.

Şehre giriş yapmıştım , aradan uzun süre geçmişti , cevredekilere sorarak bulmuştum hocanin bahsettiği çay bahçesini.Bir masaya oturarak çay istedim. Cayimi içerken olanları düşünmeye basladim. Serapin onlardan olma ihtimali hic aklimin ucundan gecmedi. Ama madem onlardandi neden oda bu kabusları görmeye başlamıştı. Bunun tek aciklamasi olabilirdi. Serap önce Kaan'in icinde ki her neyse onunla anlasma yaptı. isteyerek veya istemeyerek bunu asla bilemezdim. Daha sonra ise pişman olup onlardan ayrılmayı düşündü. Fahriyenin " Hain ! " diye haykırışı bunu kanıtlıyordu. Sonra ise kabuslari başladı. Tabi bunlar sadece bir teoriydi. Gercekligini asla ogrenemeyecektim. Daha sonra bunlara dayanamayip Kaan'i gönderip bunlardan kurtulacagini düşündü.Ki kurtuldu da fakat ben onu tekrar bu işin icine soktum. Belki bende Kaandan uzaklaşarak kurtulabilirdim fakat 10 yasindaki bir çocuğu öylece birakamazdim hele ki tum ailesine soz vermişken. Belki de ondan uzaklaşarakta kurtulamazdim , belkide benimkisi bu kadar basit değildi.

Sabah odamin tiklanmasiyla uyandim." Efendim. " diye seslendim. " Kahvaltı hazir , gel birseyler atistir. " dedi Sadik Hoca. Odadan çıkarak lavabonun yerini sordum , elimi yüzümü yikayarak masaya geçtim.Cok güzel bir kahvaltı hazirlamisti.Bir kuş sütü yoktu desem yeridir. Karnimi uzun bir aradan sonra ilk defa bu kadar iyi doyurmustum. Hoca benden once kahvaltisini bitirmis koltuğa geçip telefonunu aldi ve bir numarayı tusladi.Ben masada kahvaltıma devam ediyordum." Selamun Aleykum Hüseyin Hocam , hayırlı sabahlar " dedi. O esnada telefonum çaldı. Acarak " Alo " dedim. " Alo , Ramazan Bey , ben Seher. " dedi." Efendim Seher ? " dedim." Ramazan Bey , müjdemi isterim. " dedi." Seher islerim cok yogun acele eder misin ne soyleyeceksen ? " dedim. " Kaan. Bulundu. " dedi." Ne!" diye bağırdım. Hoca bana baktı , özür dileyerek yattığım odaya gectim. " Ciddi misin Seher ? " dedim." Evet dun karakoldan aradılar , Kaan'i bulduklarını buraya gelmemi soylediler. " dedi." Dun neden aramadin ? " diye cikistim." Kesinlesmeden sizi umutlandirmak istemedim. " dedi.O esnada kapimi Sadik Hoca caldi ve iceri girerek " Gitmemiz gerek. " dedi. " Hemen geliyorum. " dedim ve telefonu kulağıma zütürerek " Orada mi suan Kaan ? " diye sordum. " Evet uyuyor. " dedi. " Seher suan da kapatmam lazım. Buradaki islerimin bitmesine cok az kaldı. Kaandan sakın gözünü ayirma bir daha kacayim falan demesin " diyip kapattim telefonu.

Babaannesi büyü yapmıştı , hem de şeytan ile anlaşarak." Peki onunla konuşsak , sonuçta babaannesi öldü gitti. Onlara hiçbir faydası yok Kaan'a zarar vermenin. " dedim." Onlar insanlar gibi değildir.Bir anlaşma yaparlarsa eğer , sonucu ne olursa olsun ölene kadar bozmazlar. " dedi." Peki ne yapacağız , nasıl kurtulacağız ? " dedim." Büyü can verilerek yapılmış bir büyü , ancak can verilerek bozulabilir. " dedi.

Ölmesi gerekiyordu birinin , Kaan için canını vermesi gerekiyordu. Anneannesi ve teyzesi benim yüzümden ölmüştü , Serapta öyle. Belki de Kenan'da ölmüştü. Sözüm vardı Fadime Hanıma kurtarıcaktım torununu , söz vermiştim." Bunun kim olduğu önemli mi ? " dedim." Hayır , herhangi biri olabilir. " dedi Hüseyin hoca." Peki o zaman , ben veririm. " dedim. Sadık hoca bir anda bana dönerek " Emin misin oğlum , kendine gel. " dedi." Sözüm var hocam ailesine , kurtaracağım dedim onlara. " dedim." Fakat sıradan bir ölüm olmaz bu.Ruhun asla temiz kalmaz , Allah katında çok büyük günahı olur. " dedi." Kaan kurtulacaksa eğer ben razıyım hocam. " dedim. Sadık hoca Hüseyin hocaya dönerek " Hocam bu yaptığınızın ne kadar günah olduğunu biliyorsunuz değil mi ? Bunu yaparak sizde şeytana adak vermiş oluyorsunuz. " dedi." Tek yolu bu hocam. " dedi Hüseyin hoca.

" Perşembe günü akşam ezanından sonra başlayacağız , size mesaj olarak atarım yeri. Kaan'ıda alarak oraya gelin. " dedi Hüseyin Hoca. Bugün günlerden salıydı. Anlaşmıştık , hoca ile tokalaşarak arabaya bindik. Cisimin onda kalmasını söyledi. Hüseyin hocadaydı cisim. Sadık hoca pek hoşnut değildi bu olaydan " Pek razı değil gibisiniz Sadık Hocam ? " dedim." Hüseyin hocaya güvenirim , sonuçta bu işi bilen kişi o , benim ne düşündüğüm önemli değil. " dedi. Cevap vermedim , hocayı evine bırakarak Kaan'ı almak için yola koyuldum.Bir kaç saat sonra varmıştım , akşam olmuştu. Arabayı park ederek hastaneye girdim. Odamdan bağırışma sesleri geliyordu , herkes benim odamın kapısına toplanmıştı. Anlamsızca etrafa bakarak odama doğru yürüdüm. Kenan , elinde bir bıçak ile Kaan'ın boynuna dayamıştı. Herkese açılmasını söyleyip odama girdim." Kenan ne yapıyorsun ? Bırak hemen o bıçağı. " dedim." Demek geldin sonunda adi şerefsiz. Yardım edeceğini söyleyip annemi öldürdün. Güvenmiştim ben sana. " dedi. Kaan'ı boynunda tutup diz çöktürüp bıçağı boynuna dayamıştı." Kenan sakin ol ben kimseyi öldürmedim , indir o bıçağı. " dedim. Hastanede ki tüm doktorlar etrafımıza toplanmış ağızları açık bizi izliyorlardı.Bir kaç dakika sonra güvenlik geldi. Geri durmalarını söyledim." Kenan , lütfen bir kaç dakika dinle beni , saçma bir hareket yapma. " dedim." Neyini dinleyeceğim doktor ? Annemi nasıl öldürüdüğünü mü yoksa bu çocuğun ailemize neler yaşattığını mı ? " dedi. Odadaki herkesi dışarı çıkarttım. Sadece Kenan , Kaan ve ben kalmıştık.

" Pekala. Cisimin başına ne geldiğini mi merak ediyorsunuz ? " dedi." Evet. " dedim. Serap hanım elinde ki çatalı masaya bırakarak " Kabuslarım başladıktan sonra bende bunu merak ettim. Cisimi bulup , araştırmak hatta belki yok etmek. Belki o zaman kurtulurdum. Belki tüm bunların sebebi odur diye düşündüm. Kaan'ı hastanede bırakarak otobüs ile Kaan'ın eskiden yaşadığı şehire gittim. Akrabalarını buldum ve kapılarını çaldım.Kim olduğumu ve Kaan'ın adını söyleyince kapıyı yüzüme kapattılar. Defalarca çaldım fakat açmadılar.Ve bir dahada hiç gitmedim. " dedi." Hangi akrabasına gittin ? " dedim." Anneannesinden dayısına , teyzesinden amcasına , hatta komşularına kadar heryere. Hiçbiri içeri almadılar beni. Kaan'ın adını duyar duymaz kapıyı yüzüme kapattılar. " dedi." Serap Hanım, o cisimi bulmam lazım. " dedim." Ramazan Bey , bu iş senide aşıyor benide. inanın bana bu düşündüğünüz kadar sıradan bir pgibolojik iş değil. Hayalgücünüzden bile ötede birşey bu.Ona her adımınızda daha da tehlikeye giriyorsunuz. " dedi." Kaybedicek birşeyim yok Serap Hanım , pgibolog yıllarımı bir çocuğun mahvetmesi için harcamadım ben. " dedim." Keşke sadece bir çocuk olsa. " dedi." Nasıl yani ? " dedim." Hiç mi fark etmediniz ? Konuşmalarını , olayları anlatırken ki soğukkanlılığını , hareketlerini. Sizce bunlar 10 yaşındaki çocuğun hareketlerimi ? Sizce bunlar pgibolojisi bozuk bir çocuğun hareketleri mi ? Lütfen Ramazan Bey , bilim burada çaresiz kalıyor. " dedi.

" Seher şimdi kendini topla ve dışarı çık. Onlara Kaan ile ilgili bana anlattıklarını sakın anlatma , sıradan normal bir çocuk olduğunu söyle. Daha fazla üstelerlerse eğer doktor hasta ilişkisinden dolayı sizi şikayet edeceğimi söyle. Benim gitmem lazım , seni tanıyorum , güçlü bir kadınsın , güveniyorum sana , halledersin bu işi. Tamam mı ? " dedim. Kendini toparlayarak " Tamam. " dedi." Söz mü ? " diye sordum , gözlerime bakarak " Söz. " dedi." Peki o zaman , hadi bakalım. " dedim. Dışarı çıktık , polis ikimizin de onunla gelmesini söyledi. Polise " Şu anda çok önemli bir işten dolayı şehir dışına çıkmam lazım , asistanım Seher Hanım size istediğiniz tüm bilgileri vericektir. " dedim. Polis bir kaç saniye gözlerime bakarak " Peki. " dedi. Odama geri döndüm ve çekmecemden sahte polis kimliği çıkarıp cüzdanıma koydum.Tam odadan çıkacakken masamın üstünde bir dosya gördüm.Bu benim arşivlediğim dosyalardandı. Mavi şeffaf dosyalardan.Her hastam için , bilgileri , tedavi sürecini herşeyi bir dosya haline getirirdim.Her hastanın bir dosyası olurdu. Dosya'ya baktığımda Canan Bahadır adlı hastama aitti.