her zamanki gibi yalnız kaldığım yurt odamda, yatağımdan uyanıyorum. kalkmaya doğrulduğumda aniden sert zemine çakılıyorum, bir bakıyorum yatağım havada asılı duruyor. o çarpmanın etkisiyle çok kötüleşiyorum, zar zor ayağa kalkıyorum; normalde odanın içinde komşu odaya açılan bir oda daha var, banyo ve tuvaletlerin olduğu; işte o kapı yerine duvar var. dolaplar falan hiçbir şey yok odada, sadece yatağım var; kapıyı açıp adımımı attığım gibi denize düşüyorum; boğuluyorum, debeleniyorum derken en sonunda çıkıyorum ve bizim okuldaki tören alanına çıkıyorum. tören alanında herkes toplanmış, tören yapıyor; eyvah sıçtık şimdi diyorum geç kaldık diye, görünmeden kaçıyorum ordan derken bir mendireğe çıkıyorum, mendirekte koşturdukça daralıyor ve hava kararıyor; sonra önüm kapkaranlık oluyor ama yerde kan akıyor ve ince bir şerit oluşturuyor; düşmeden üzerinde gitmeye çalışıyorum ve en son bi morga geliyorum; orada ölüler var, dışarda polisler geliyor ve "silahlarını bırakıp teslim ol." diyorlar, ben öldürmedim dedikçe ateş açıyorlar. orda uyandım amık. çok gerçekçiydi.