-Kendimi anlatıyım 16 yaşında lise 3ye yeni başlamış sessiz biriyim. Tipim 1.70 boylarında esmer.
Annemi ben doğduktan 2 gün sonra kaybetmişim.
Babam yatalak olana kadar ablamla bize hem annelik hem babalık yaptı.
Hayata bir sıfır yenik başladım anlıcağınız. Neyse direk anlatmaya başlıyım.
Okulun ilk günü edebiyatçımız bugünü anlattığımız bi yazı yazmamızı istedi. Benimde edebiyata ilgim vardı açıkçası hoşuma gitmişti.
Ama hayatım çok sıradandı babamın engelli maaşıyla geçinmeye çalışırken ne anlatabilirdim. Ayrıca insanların bana acıması en son istediğim şeydi.
O yüzden bende sınıfta geçen seneden muhabbet ettiğim fatihin hayatını yazmaya karar verdim.
Fatih futbol manyağı galatasaraylı bi çocuk. Yazın uzattığı saçlarıyla kendine Selçuk Şahin havası vermeye çalıştığı gözümden kaçmadı.
Okul bitiminde yanına gidip eve mi gidiyorsun diye sordum. Evet dedi. Başladık yürümeye muhabbet konularımız belliydi yeni transferler (dediklerini hep onayladım çünkü ilgim yok),
tabiki kızlar ve edebiyatçıya sövmesini dinledim. Fatihlerin evine geldiğimizde susadığımı söyledim eve çağırdı. Anahtarı yoktu kapı zilini çaldı. Kapı açıldı, sipsiyah uzun saçlı
35li yaşlarda bi kadın açtı kapıyı. Evde onu karşılacak bi annesinin
olması ne kadar güzel bişey dedim içimden. Yumuşak bi sesle hoşgeldiniz dedi hafif şaşırarak. Fatih daha önce
evine arkadaşıyla hiç gitmemişti heralde. Annesinden bi bardak su rica ettim. Mutfağa dönerken gözüm kaydı yazlık bol bi etek giymişti vücüt hatları belli oluyordu. içeri geçerken
yerde el yapımı bi çömlek gördüm. Belliydi elle yapılmış, annesinin sanata ilgisi vardı bu hoşuma gitmişti. Suyu getirirken kapı açıldı ve bi erkek Sertap diye bağırdı, evet
ismi Sertap... içeri Fatihin kopyası olan biri geldi Hakan abi, babası.Galatasaray forması giymişti. Akşam yapıcaklarını tartışmaya başladılar, maç vardı heralde.
Fatih pizza, bira,cips yaparız baba dedi. Kafa salladı o sıra sessizce onları dinlediğimi fark edip sende kalmak ister misin dedi.Bu çok iyi oldu açıkçası Sertap'ı daha yakından
tanıyabilmek için zaman kazandım. Maç sevmiyorum, saatine de daha çok vardı o zamana kadar bi bahanede üretip kaçardım. Babasının telefonu çaldı iş yerinden çağırıyolarmış bi anda
üstünü değişip evden çıktı. Bizde Fatih,ben ve annesi muhabbete başladık.Çömleği sordum siz mi yaptınız diye, gülümseyerek kalktı koltuktan elini uzattı. Koridora geçtik duvardaki
resimleri gösterdi bunlarıda ben yaptım dedi, sanatla ilgilenmem onunda hoşuna gitmişti. Artık gitme vaktimin geldiğini düşündüm...
DEVAM EDECEK...