filmler gerçek değil

kızla tanıştık. tenefüslerde ortak özellik çıkarmaca oynadık.

+ aa ben de o şarkıyı çok seviyorum.
- o filmi izledin mi?
+ lorenzo'nun yağı, izlemez miyim geçen yaz atv'de yayınlandı.

filmin adı mevzu bahis değil. o dönem öyle bir dönemdi ki; yazın televizyonda yayınlanan filmi hemen hatırlardı insanlar. televizyonlarda 5000 tane dizi olmazdı. erickson cep telefonunun başına sony'i almadığı, tek başına nokia'nın anasını giberttiği yıllardı. o dönemi yaşamayan binler çok falza şey kaybettiler.

uplara bile şuku veren tek yazar amk.

up up up up uppala.

dili ağır mı kullanıyorum binler? daha basit mi anlatayım? daha kısa cümleler mi kurayım dikkatinizi çekmek için?

eğer öyleyse gibimi yiyin. az uzun cümle okuyun, hafızanızı geliştirin. cümlenin sonuna geldiğinizde başını unutuyorsanız hata sizde. neyse efendim. entry girene şuku kampanyamızı mecburen başlatmış bulunuyoruz.

okula yeni gelen öğrenci karizmasının ne olduğunu bilmeden, okula yeni gelen öğrenci olmak çok manasız. düşünsene; senin bir karizman var ama sen onun farkında değilsin. sınıfa girdim, boş yere oturdum. sıra arkadaşımı hiç sevmedim, komik olmayan esprilerine güldüm bir süre. ve tabi ki hikayemizin ana karakteri kızı fark etmem yaklaşık olarak tenefüs bitiş zili ile öğretmen zili arasındaki kısa süre kadar zaman almıştı.

orta 1 ve orta 2 yi(düşünün şu an 27 yaşındayım orta 1 den açtım defteri, özetle ebenizi gibebilirim. ya da kısa kesebilirim) ilçemize uzak bir okulda okuduktan sonra, orta 3 için eniştemin müdür yardımcılığı görevini ifa ettiği ortaokula bonservisim elimde bir şekilde transfer oldum.

hepinizin up up uplasını gibeyim.

up up up upla gel.

"ya hocam ben burada iyiyim, burası iyi" ayağı yaptım. sırada biri normal zütlü diğeri koca zütlü iki çocuk oturuyordu. koca zütlü olan "hocam biz buraya sığmayız" diye itiraz etti. ben de yalandan "evet hocam sığmayız biz oraya" dedim. dedim ama içimden o bine küfür etmeyi de ihmal etmedim.

yavaş yavaş üstümdeki yeni gelmiş öğrenci toprağını atıp filizlenmeye başladım. alt yapım sağlamdı. yıl 1998, radyo klas'ın as yaptığı yıllar. geveze'nin, siyah gerisinin patladığı zamanlar. nihat sırdar'ın best fm'i nihat fm olarak kullandığı zamanlar. muzo' nun yastık sohbetinin soğuk kış gecelerine yorgan olduğu, benim o radyo programcılarının elinde büyüdüğüm yaşlar.

sıra arkadaşım koca zütlü hakan beni sevmedi. gözlüklü ve mavi gözlüydü. sınıfın en çalışkan öğrencilerindendi. diğer (idris) kırsal ve tembel olduğu için daha sıcak gelmişti bana. evlerimiz yakın olduğu için okul çıkışı birlikte dönüyorduk.

yettim panpa anlat dinliyorum

http://inci.sozlukspot.co...iyor-gerçekmi-bu-izeyin/

@36 damarı buldun bin.

@1 O değil de hikayelerin partlarını önce yazsan da bi çırpıda paylaşsan mis gibi olur

@38 anı paylaşıyorum kardeşim.

@46 dınlemede panpa

okumayın binler okumayın, elbet siz de taktan bir hikayeye başlar ve "yok mu bana da ne gib yiyorsun sen burada diyecek biri" diye dolanırsınız. işte o zaman klavyenizin u ve p harfleri zütünüze kaçsın.

sınıfta yavaş yavaş ağırlığımı hissettirmeye başladım. evet, ben komik çocuktum. kısa sürede kızların "ayşe'ye yazmışsın noolur bana da yaz" diye günlüklerini verdiği eleman oldum. ve elbette ben de tüm öğrenciler gibi çok zeki ama çalışmayandandım. benim hiçbir zaman böyle bir iddiam olmamıştı.

bir gün fen bilgisi hocası suyun kaldırma kuvvetini anlatırken çok zorlandı. alttan ısı verilmeye devam ettiği halde nasıl oluyordu da sıcaklık 100 derecede sabit kalıyordu diye soranlara konuyu anlatmak için kendini yiyordu herif. ben anlatayım mı dedim ve tahtaya çıkıp anlattım. hoca bana bi tokat attı ve " sen benim öğretmenlik hayatımda gördüğün en zeki 5 öğrenciden birisin ama ders çalışmıyorsun" dedi. sonra bu hikaye okulda sağda solda konuşulmaya başlandı. herkes garip bir şekilde benim çok zeki, süper zeka bi herif olduğumu düşünmeye başladı. sırf bu yüzden anlamadığım yerleri anlamadığımı bile söyleyemedim, soramadım bir ay kadar. halbuki ben vasat zekalı, hiç olmadı onun biraz üstü basit bir öğrenciydim. herif neden böyle bir şey yaptı anlamadım. ama ilgilendiğim tek şey kızın bunu duymuş olmasıydı.

@46 bu dialogu sana yazdım bin.

+ hacı misafirimiz var.
- kim?
+ @46
- ver şukusunu bine.
+ tamam sofraya bi şuku daha koyalım.