kedi.

geceler kadar karanlık, duraklar kadar yalnız, banklar kadar sessiz, evine ancak otobüsle dönebilenler kadar da fakir bir sokak kedisi.

aslında şöyle bir bakınca insandan tek farkının fiziksel özellikleri oluşu ne de aşikar olan bir kedidir de aynı zamanda... belki biraz küçüktür, belki kıllı, belki gözbebekleri başkadır biraz veya belki bir minik kuyruğu vardır... hani o gün boyu koşturulmuş hayat mücadelesi akabinde; belki dönülecek bir eve, belki yenecek birkaç tabak yiyeceğe, belki uyunacak bir yatağa veya belki de sevişilecek bir eşe kavuşacak o ekonomi sınıfı, o sokak insanlarına ne de benzeyen bir sokak kedisidir işte.

sonra öylece durakta oturup onu hiçbir yere zütürecek otobüsünü bekler bu kedi... hani yine o insanlar gibi; o bir yere gittiğini, bir şeyleri değiştireceğini veya olduracağını zanneden, belki egosu çapından bile büyük veya belki de mütevazı olan lakin yine de daima birilerine hizmet eden, buna rağmen belki hayalleri veya belki planları veya belki de yatırımları olan, bunun için gece gündüz koşuşturan, daha çok ezilen, itilip kakılan, kimi tekme bile yiyen, pek çok ayakta dikilen, çokça duraklarda dikilen, en büyük heyecanı boş bir otobüs koltuğuna oturmak olan, o otobüslerde yolları aşındıran ve yıllar yılı geçse de elbette koca bir hiçlikten başka hiçbir yere varamayan o sokak insanları gibi bir kedidir bu kedi.

bu saatte okumam normalde ama okudum hmmh

Yazık ulan şimdi sol kolumu kıyma yaptırıp dağıtıcam kedilere

Nie ayni basligi 2 kere aciyon

Zevkle okumadım cugu