geçen yıl tam bugün ihanete uğradım

delik açmış duvara izleyim sıvazlıyo gelmez daha

kaldığım yerden anlatmaya devam ediyorum. dinleyen olsun ya da olmasın. amacım rahatlamak.
Adem benim mervenin eski sevgilisi olduğumu öğrenmişti. ve benimle küçük bir tartışması olmuştu. Onla o günkü konuşmamız bir bakıma ademi sarsmıştı. belki de bana inandığından olsa gerek.

Nazife ile sevgiliydik, onla vakit geçiriyordum. müzik kulübüne arrtık eskisi kadar takılmıyordum. bu da ortamım tarafından tepki almama neden oluyordu. Adem bu kulübün başkanı olarak benim katılmamamı önemli bir ekgiblik olarak görüyordu. benim kulübe eskisi gibi katılmamam kulübün katılırlığını sarsmıştı.

nazife ile merve nin arası basbaya açılmıştı. ikiside birbirlerine en ufak bir adım atmıyorlardı. Nazife mervenin beni kıskandığını düşünüyor merve ise nazifeyi kullandığımı düşünüyordu. mervenin düşüncesi şu anlatacağım günden sonra değişmeye başladı.

bir gün müzik kulübüne katılmak istedim. kulüple ilgilenen bir hocayla konuştum ve enstürüman odasına geçip yalnız başıma gitar çalmaya başladım. bir kaç şarkı söyledim. tek başıma bu işi daha iyi yaptığımı düşünüyordum. ama amacım içimde bir parça rahatlama hissetmekti. bir şarkımın ortasında kapı çaldı ve içeriye Adem girdi. Adem e göz ucuyla baktım fakat şarkımı kesmedim. bitirdikten sonra da hiç bir şey demedim. söyleyeceği şeyi onun söylemesini nbekledim ve
"nasılsın kardeşim" dedi.
gülümsedim ve "iyiyim" dedim.
geçen günkü tartışmamız için özür diledi. 15 dakika kadar yüzeysel konuştuktan sonra, olay hiç yaşanmamışçasına kapandı. ve onu affettiğimi düşündüğü zaman sohbet samimileşti.

"biz dışarda oturuyoruz ve seni almaya geldim ben aslında." dedi.
çekinmek istemedim. olayın onun açısından yanlış anlaşıldığını düşünmemesi için kalktım ve onlara katılmak için dışarıya çıktım. karşı masa da merve mervenin iki kız arkadaşı Adem i bekliyordu. belki de beni de...

masaya oturdum.
"merhaba" dedim.
masadaki hepsi karşılık verdi. merve ise öylesine bir "merhaba" çekti.
Adem ben masaya oturduktan sonra masadan kalktı. onu bekleyeceğimi hiç düşünmüyordum. masadan kalktığı zaman merve ve diğer arkadaşlarıyla ne konuşacağım konusunda kararsız kaldım. bundan dolayı ben sustum ve herkes sustu. Adem gelmeliydi konuyu o açmalıydı.

Adem elinde bir çayla geldi. benim önüme koydu. sohbete başladık. havadan sudan konuşuyorduk ki konu nazife ile aramda olan bağa geldi. Merve bu ana kadar hiç soru sormadı. önündeki meyve suyuyla ilgileniyordu. zamanı gelene kadar soruyu sormadı. ama zamanı gelince nazife konusunu o açtı.
"Nazife ile nasılsın?"

reserved

bu soruya aslında şaşırdım. daha doğrusu soru ne olursa olsun merve den geldiği müddet şaşıracaktım. şaşırdığımı belli etmerdim. yüzümde hafif bir tebessümle
"iyiyiz" dedim. "Asıl siz nasılsınız nazifeyle?"
başını umutsuz umutsuz salladı merve.
"iyi değiliz aslında."
alaycı bir şekilde gülümsedim.
"bu konuda yapabileceğim bir şey olsaydı keşke. ama benlik bir problem yok gerçekten bu konudan dolayı üzgünüm."
Buna merve nin yeterince inandığını düşünmüyordum.

Adem den emindim. öyle bir his ki bu Adem benim merve ile konuşmamı hem çnemle dinliyor hem de kıskanıyordu. kıskanması da normaldi belki de.
çünkü eski sevgili olduğumu biliyordu. bir zamanlar onun yerinde benim olduğumu biliyordu. kıskanması normaldi. normal olmayan tek şey benim durumumdu. ben bu durumun ortasından içim milyonlarca parçayla dağılırken nasılda bir bütün olarak durabiliyordum. anormal olan işte buydu.

mervenin yanındaki arkadaşlarla da tanıştım. aslında merveyle sevgiliyken ikisinden de bahsetmişti merve. ama tanışmak böyle bir durumda bugüne kısmet oldu. birizi tuğçe birisi arzu...
ikisi de mervenin en yakın arkadaşları ve benimle ayrılırken merve ye tam destek olmuş kişilerdi.

merve nazife ile olan diyologlarını anlatmaya başladıktan sonra merve yi dinledim. içim titriyordu. bu ortamı binlerce kez hayal etmiştim ama gerçeği farklıydı. kalp gerçekte daha başka atıyordu bunları yaşarken ve şu cümleyi ilgisizce söylerken kalbim öyle bir yanıyordu ki:
"sana yenge dememde bir sakınca yoktur umarım."
mervenin yüzü kızardı. başını "yok" manasında salladı. adem şaşkın şaşkın bana baktı ve başını indirdi. burada benim mervenin eski sevgili olduğuumu bilen herkes o kadar şaşırdı ki ben kadar profesyonel değillerdi. oynayamıyorlardı. hemen belli ediyorlardı.

öyle bir cümleki merve bile onun işçin gelmediğime inanmıştı o günden sonra. Adem bana tamamiyle inanmıştı. merve nin korkusunu normal bulsa da benden çekinmemeye başlamıştı. o günden sonra her şey değişmişti. o günden sonra bu ortamın tam merkezine girmiştim ve herkesin benim üzerimdeki kuşkuları kalkmıştı.

bir gün yurdun bahçesinde arkadaşlarımla voleybol oynarken ismim anons edildi. bu arada buraya geldiğimden beri telefon kullanmıyorum. telefon görüşmelerimi kontörlü telefonlardan yapıyorum. nazifenin de bana ulaşamama ihtimalini düşündükten sonra yurdun girişine doğru gittim. ama gelen kişi beni çok şaşırtmıştı. neden gelmişti ki buraya.

yanına gittim. gelmesi normalmişçesine oturdum ve
"Hoşgeldin merve" dedim.
yüzüme bakmadan
"Hoşbulduk" dedi.
"Galiba bana söyleyeceklerin var değil mi?" dedim soğukkanlılık ve samimiyetle. " bana karşı güveni olmayan bir kişinin son çaresi olmalı bu"

--spoiler--

--spoiler--

"son çarem değildi. sana söyleyeceğim çok fazla şey de yok. galiba sana inanıyorum. inanmadığım için bir çok hata yaptım. ve bundan dolayı özür dilemeye geldim."
"nelerden dolayı özür diliyorsun."
"sana geçmişte yaptığım hatalardan dolayı özür dilemek için gelmedim. Bunu yapmam çok anlamsız olur. Sadece buraya geldiğin zamanlardan sonra, sana karşı hatalarım oldu ama bunda açıklayabileceğim bir durum var."
"gerek yok! beni yanlış anladığının farkındayım."
"çok anlayışın gerçekten.Bu anlayışının hiçbir zaman değişmeyeceğini bilmeliydim. Seni de basit insanlar gibi düşündüm. Seni de ben gibi düşündüm. Buraya beni rahatsız etmeye gelmeyeceğini bilmeliydim. Artık sende anldıbını yitirmiş bir kişi olduğumu bilmeliydim. Senin duygusal konuda ne derece güçlü olduğunu biliyordum ve artık ben gibi bir insanın senin gibi karakteriyle beni satın alabilecek bir insan yanında yerim olmadığının farkına varmalıydım. Benden nefretini bile esirgeyeceğini anlamalıydım. Ben bir hiçim Murat, bunu sende biliyorsun ve bundan dolayı hata yaptım. Geçmişteki durum için özür dilemiyorum çünkü sende artık hiçbir anlamı yok. Şimdiki yaptığım hatalar için senden çok özür dilerim."

gözleri yaşarmıştı. bunu izlemek beni huzursuz etti. içim sızladı. fedakarlık buydu galiba. geçmişte kaybettiğim benden bir parça bulmuştum adeta. fedakarca seviyordum sanki. oysa nefret etmem tiksinmem gerekiyordu ama gözleri yaşarmış, iki duygusal laf etmiş benim dengemi bozmuştu.
"Gözlerinde bahardan fazlası var dedim" yaşlı gözlerine bakarak. neden dedim bilmiyorum. içim acıyordu bunu birazcık hissedip daha fazla pişman olması için belki de...
ve devam ettim.
"Keşke yalan olmasalardı."
ne düşünür ne anlar umrumda olmadan söyleyiverdim. tam pişman olacaktım ki:
"Yalan değildi" dedi.
alaycı alaycı tebessüm ettim.
"Yalan olmasaydı bu bakışlardan şüphem olmazdı."
"Her şeyim yalandı Murat. Senden önceye kadar... ” dedi. Ve: “Senden sonrası da öyle… benim hayatımda tek gerçek sendin ve ben bu gerçeği taşıyamayacak kadar aciz bir aptaldım. Kaldıramadım.”
içim titriyordu ama bu duruma düşmemdeki tek sebep olan bu kızdan bir yandan da nefret etmek istiyordum. üzmek, ağlatmak istiyordum.
"gerçek olsam neye yarar. senin içindeki sevgi yalandı. benim gerçeğimi yalan edecek kadar yalandı."
o ise inkar ediyordu.
"Sana karşı herşeyim temizdi, bembeyazdı."

bir sigara çıkardım yaktım.
"Sana bir hikaye anlatmak istiyorum" dedim. yüzüne bakmadan başladım anlatmaya.
"çocuğun birisi güzel bir kızın peşine düşmüş. Saatlerce gözünü ayırmadan kızı takip etmiş. Yaklaşacak kıza yaklaşamıyor. En sonunda yanına kadar gitmiş ama seslenememiş kıza. Biraz daha yürümüş ardından ki artık kız bundan sıkılmış. Dönmüş arkasına ve “Neden beni takip ediyorsun diye sormuş?” çocuk bakmış kızın gözlerine. Ve gözlerinin içine baka baka: “ilk görüşte aşka inanır mısın?” demiş. “Ben seni görür görmez sana aşık oldum.” Kız cevap vermiş. “Ama ben güzel değilim ki. Sen çok yakışıklısın. Sana göre bile değilim. Arkamdan ablam geliyor bak o benden çok daha güzel. Sen ona git.” Çocuk dönmüş bakmış arkasına çirkin bir kız görmüş. Ve tekrar kıza dönerek “Neden bana yalan söyledin?” demiş. kız ona alaycı bir şekilde sırıtmış ve “Asıl yalanı sen söyledin.” Demiş. "
Ve merveye baktım.
"gerçekten sevsen arkana bile bakmazdın" dedim.
merve nin gözlerinden yaşlar inmeye başladı. ve kalktı ayağa, gitti. istediğim bu muydu peki bunu düşünüyordum ben.
Ağlarken gördükçe daha da fazla harcanıyordum adeta. kendimi öyle bir dünyaya kaptırmıştım ki içim içimi yiyor ama dışarda serin bir hava varmışçasına rahat rahat geziyordum etrafı.