güven adıgüzel

ccc on numara anarşistiz işte güzelim ccc

--spoiler--
gel içimdeki uranyumu zenginleştir sevgilim!
starbaksları kundaklayalım istersen!
yeşilay derneği başkanından ateş isteyelim sigaralarımıza,
kahveden adam toplayalım apar topar bir akşam aniden,
gökyüzündeki tabelaları değiştirelim.
gel içimdeki uranyumu zenginleştir sevgilim!
emperyalistlere küfredelim istersen, kapitalistlere nasihat edelim, modernistleri en yakın hastaneye sevk edelim.
doğayı sevip, yeşili koruyan bir çocuğa çok masallar anlatalım sonra…

gel içimdeki uranyumu zenginleştir sevgilim!
bir gece tüm duvarlara -belki bir gün yeniden- yazalım.
kaşhuş’tan şarkılar patlatalım ve tüm liberalleri vuralım sonra… gel içimdeki uranyumu zenginleştir sevgilim!
dianar’dan ala dergisi alalım;
sen o neo-müminelere uyma sevgilim,
gel polemiğe girelim tüm gücümüzle ekmeğimizi çalanlarla,
kudüs’ü özlerken çaresiz,
ceket değil kafa tutalım bu akşam…

10 numara anarşistiz işte güzelim!
bu dramatik finalin son kaybedeni ya da
bu faça dağılmaz sen bana bakarsan
sen bana bakarsan ben devletten maaş alırım
devlet sponsordur bu aşka,
sen bana bakma

bir romantik gibi ölelim ama mutlaka;
aleyküm selam, haydi bir bardak daha.
köpekler yesin ciğerini ey dünya!
--spoiler--

süper bir şayir.

nasıl boş bıraktınız la bu başlığı.

--spoiler--

teşekkür ediyorlar, çok yaşıyorlar, işe geç kalmıyorlar

çeyrek altını önemsiyorlar, küresel ısınmayı ve beş çaylarını

ortadoğuyu ihtiyaç halinde seviyorlar, gökdelenleri her haliyle

eve geç gelmeyi borsaya bağlıyorlar, geriye kalanları astrolojiye

konuşan tartılardan korkmuyorlar bir de,

-ben bazen korkuyorum-

artis diyorlar erken ölenlere bir akşamüstü her yer kalabalık

her yer kalabalık, üzgünüz yeteri kadar ve rimbaud mahkemelerde sanık

sırayla ölüyor kumbarası kırılmış çocuklar, tez konusu bile değiller

içinde ortadoğu geçmeyinde şiir de olmuyor, bir şeyler kahrolsun!

-işgal edilmiştir inandığımız tüm çiçekler!-

stratejik bir aşk yaşıyorum devlet görmesin, keşişleri hemen sobeleyin

bu saklambaç bizden uzak, kavimler göçü konumuz değil, seni seviyorum!

ideolojiler söylüyorum dünya kurtarmak isteyenlere ve çok rüya görüyorum

insanı anlamakla meşgulüz, üstelik görünürde hiç ipucu da yok

ben bazen korkuyorum, annem duruyor hemen kalbime

beni hep yanlış öldürüyorlar anne diyesim geliyor

sonra cihad geliyor aklıma, cihadı çok seviyorum

-ama bunları coğrafi keşiflerle açıklayamam-

çocuğu okula yazdırıyorlar, merkez sağı ve dedikoduyu çok seviyorlar

üniter yapı diyorlar, uluslararası toplum, en az iki yabancı dil

minareler gölge ediyor, başka ihsan da istiyorlar

akşam ezanında eve giriyoruz, üzgünüz yani gereği kadar

demokraside ısrar ediyorlar bir de, ben rahatça ölsek diyorum.

yemeklerde sonra pişman oluyorlar, kravat takıyorlar, az seviyorlar

aşık olamıyorlar, çok şişmanlıyorlar ve hiç gülmüyorlar

-manavlar da şiire inansın diye kırmızıydı belki elmalar-

elmalar deyince aklıma annem geliyor ve taksitli sancılar

bir yanağın elma oluşunu,

devrik cümlelerle düşünüyorum

-sigortalı bir işe girmeden aşık olunmuyor-

--spoiler--