hadi diyelim ki tanrı var

hani, evrenin yaratılmamış olabileceğine kafanız basmıyor diyelim. "öteki taraf"ta cennetin cehennemin olduğuna nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz?

mallar doldu hemen başlığa.

bilim insanların zamanında gönülden inandığı birçok hurafeye açıklama getirdi. ki bugün stephen hawking gibi sayısız bilim adamı evrenin oluşumuna ilişkin çalışmalar yapıyor. her sene onbinlerce makale yayınlanıyor akademik dergilerde. deneyler yapılıyor, cern örneğinde olduğu gibi. yaratılışa ve öte dünyaya inanmayanlar bunları referans alıyor.

bunlar çürütülmez, aşılmaz diye birşey yok elbette. ama inananlar sadece birkaç kutsal kitaba gönderme yaparak konuşuyor. bilim insanları kendilerini bununla sınırlayamazdı. sınırlasalardı ne dünyanın yuvarlak olduğu ortaya çıkardı, ne de yerçekimi teorisi tanımlanabilirdi.

bilimle inancı kıyaslamak doğru olmayabilir. isteyen inanabilir istemeyen inanmaz. ama inancı bilimin yerine geçirmek gerçekleri çarpıtmaktır, ilerlemeye karşı durmaktır.

özet: biraz ufkunuzu açın, okuyun binler

@15 bir de bunun gibi mallar var. güzel kardeşim, bilimin herşeyi tesadüflerle açıkladığını nereden çıkardın? asıl cehalet senin yaptığın.

hem diyelim ki herşey yekvücut bir irade tarafından kutsal bir amaç için yaratıldı. peki o yaratıcı nasıl ortaya çıktı, onu hangi koşullar var etti? işte burada gerçeğin tersyüz edilişi ile karşılaşıyoruz. bir an için insanın tanrıyı yaratmış olabileceğine ilişkin kafa yorsanız çok daha farklı bakacaksınız olaylara. madem bu kadar muktedir ve hiçbirşeye ihtiyacı olmayan bir tanrı ezeli ve ebedi olarak vardı. o zaman bizi yaratmaya, sonra da yoketmeye niye ihtiyaç duydu, bunu niye istedi? hiç yapmayabilecekken niye yaptı? tanrıya bu dürtüleri, istekleri ve emirlerinin gerçekleşmemesi halinde üzerimize yönelteceği laneti, intikam duygusunu kim verdi? sakın bunlar özünde insana ait olgular olmasın? sakın biz kendi yükümüzden kurtulmak için bu duyguları ona atfetmiş olmayalım?

@19 verdim şukunu bin