RADYO (Part 9): Burcu elimi tutmuş, kafasını omzuma dayamıştı. Elimi fazla sıkıyordu. Ama herşeyi anlayabiliyordum. Onun için bir tek ben ve Atakan vardık. Ama bana daha yakındı. Aradan yarım saat geçti ve pencereden etrafa baktım burada hiç insan yiyen olmadığı için Atakan'a arabayı sağa çekmesini söyledim.
ATAKAN: Noldu? Yaralandın mı birşey mi var?
BEN: Hayır. Sakin olmalıyız. Arabaya bindiğimizden beri dişlerini sıkarak kullanıyorsun arabayı. Su iç ve birşeyler ye. 10dk burada dinlenelim. Arabayı da ben kullanırım.
Hepimiz dışarı çıktık ve temiz hava aldık. Su içip, birşeyler atıştırdıktan sonra arabaya geri bindik. Atakan arkaya oturdu ve uzanacağını söyledi Burcu'da yanıma geçti.
BEN: izmir de askeriye de yaşayanlar var. Radyo yayını yapabilirler. Radyoyla uğraş biraz.
BURCU: Tamam.
Aradan 15 dakika geçmiş ve 10 dakikalık bir yolumuz kalmıştı. O esnada radyodan ses geldi ve ani bir frenle arabayı sağa çektim. Atakan da olayın farkına vardı hemen dikkat kesildi.
RADYO: izmir Ege Ordu Komutanlığı konuşuyor. Eğer hayattaysanız askeriyeye gelin. Burada uyuyacak yer, yiyecek ve içecek s--
kapandı.
Hepimiz sevinç çığlıkları atıyorduk. Kurtulacaktık.
BURCU: Memleketimi özlemişim.
BEN: Ne? Sen izmirli misin?
BURCU: Evet. Ayrıca ne soracağını biliyorum. Ve evet askeriyeye nasıl gidileceğini de biliyorum.
Bu cevap karşısında bir anda Burcu'nun yanağını öptüm ve kıpkırmızı kesilip yola bakmaya devam ettim. O da utanmış ve kızarmış görünüyordu. Burcu'nun tarif ettiklerine uyarak yolları geçtim. Birkaç insan yiyen de ezmiş olsam da bir sorun yoktu. Askeriyeye ulaştık. Bir sürü tel örgü ve demir çekmişlerdi. Anlaşılan çok iyi korunuyordu. Kapının önünde durduk. Kamera hareket etti ve arabaya doğru odaklandı. Hemen 4 asker kapıda elleri silahlarıyla bize doğru ilerliyorlardı.
ASKER 1: Yavaşça inin arabadan! Elleriniz başınızda olsun.
ASKER 2: Arkadaki sen en son in.
Dediklerini yaptık ve üstümüzü aradılar. Silahımın şarjörünü aldılar ve silahı bana verdiler. Aynısını diğerlerine de yaptılar ve içeri doğru yürümeye başladık ve o tanıdık yüzü gördüm. Uzun arkadan bağlanmış siyah saçlar, 1.85 boy, zayıf ve kaslı bir vücut. Babam karşımda duruyordu.
BABAM: Cem? Oğlum sen misin?
BEN: Baba? Evet benim.
Ben babama doğru koşuyordum o ise MP4'ünü yere bırakıp beni kucaklamayı bekliyordu. Ona sarıldıktan sonra annemi ve kız kardeşimi sordum. 2'side iyilermiş. Annem de beni bekliyormuş. Atakan da geldi ve
ATAKAN: Poyraz amca nasılsın?
BABAM: iyiyim yavrum. Saol sen nasılsın.
Bu arada babam arka tarafa baktı Burcu'yu gördü. Onu da yanına çağırdı ve onunla tanıştı. Ayrıca bize içeri geçmemizi işaret etti. Ben ise çok mutluydum. En iyi arkadaşım, hoşlanmaya başladığım kız ve ben kurtulmuş izmir'e gelmiştik. Ailem yaşıyordu ve güvenli bir yerdeydik. Bu şartlar altında daha iyi birşey olamazdı. Kafamda bunlar dönerken. Askerler, babam, ben, Atakan ve Burcu içeri geçtik ve derin bir nefes alarak anneme doğru yarı güler yarı ağlar hızlı adımlarla yürümeye başladım.

BURCU'NUN PLANI (Part 8):
ATAKAN: Abi plan iyi güzel ama. Siz kafayı mı yediniz? Öncelikle o kamyonu geriye zütürecez, sonra onu hızlandırıcaz ve arabaları köşeye iterek yolu açıcaz. Ayrıca 2 araba ard arda yolu kapatıyor o 2 araba önümüzden çekilirse yol açılmış ve gitmiş oluruz ama diğer arabanın hazır olması gerekiyor. Diğer arabayı ve kamyonu çalıştırmak için düz kontak yapmamız gerekicek ve bunu yaparken de ses çıkacak. Çok kısa bir sürede bunu başaramayız.
BEN: Başka şansımız olduğunu düşünmüyorum.
ATAKAN: Peki. Başlayalım.
Çantalarımız ağırlık yapıyordu biraz ama içinde herşey olduğu için çanta çok önemli bir rol oynuyordu ve eğer bir sıkıntı olursa çantayı bırakmayı en son çare olarak bırakacaktık. Otobana doğru ilerledik. Etrafta birkaç insan yiyen vardı ama uzaklaşıyorlardı oradan. Burcu'nun güvenliği için onu belirlediğimiz mavi bir BMW'ye yolladık. Benle Atakan etrafı kolaçan ettik ve hangimizin kamyonu yoldan çekmek için gideceğini oylamak için ikimiz taş, kağıt ,makas oynadık ve Atakan kazandı. Bu durumda onla Burcu arabada olacak ben kamyonla diğer arabaları köşeye çarparak itecem ve işim bittiğinde onlara doğru koşacak arabaya atlayıp izmir'e gidecektik. Derin bir nefes aldım ve
BEN: Başlayalım.
Atakan arabaya doğru koştu bende kamyona doğru millet kaçtığı için anahtarları almış fakat arabaları kilitlememişlerdi. ikimizde düz kontak yapmaya başladık. BMW'nin başında Atakan vardı ve ehliyetini yeni aldığı için biraz tedirgindi. Bense ehliyetimi 1 yıldır aldığım için ondan daha tecrübeliydim. Düz kontağı ilk ben yaptım ve geriye doğru yeterince gittim sonra Atakan'ın da düz kontak yapmayı başardığını gördüm. Gazı kökledim ve hızla arabalara doğru ilerlemeye başladım. Sonradan korktuğum için biraz yavaşladım ve bana karşı yan duran ve 2 arka arkaya doğru arabaya çarptım. Sarsıldım baya ama hemen kendimi toparladım ve gazı kökledim. Plan işe yarıyordu arabalar köşeye doğru çekiliyordu ama insan yiyenler çoktan sesleri duymuş bize doğru gelmeye başlamışlardı bile. Atakan arabayı benim olduğum yerin arkasına sürdü ve bekledi. Karşıdan da insan yiyenler geliyordu. Zamanım kalmamıştı. Çok az zamanım kaldı. Kamyona varmalarına 10 metre kalmıştı ve yol açıldı. Atakan hemen kamyonun 10 metre ilerisine sürdü ve korna çaldı. Benim gelmemi bekliyordu. Kamyondan inmemle tam 1 metre arkamda yaklaşık 6-7 insan yiyen ve arkalarında 30-40 önümüzde ise bir o kadar daha insan yiyen vardı. Eğer hızlı gitmezsem arabanın önünü kapayacak bizde hızlanamayacak ve bizi öldüreceklerdi eğer hızlı gidersem kıl payı kurtulacaktık. Koşmaya başladım ama Atakan da yavaşça arabayı sürüyordu eğer yetişemezsem büyük ihtimalle beni orda bırakıp kaçacaktı. Ama burada kalmaya niyetim yoktu bu yüzden son gücümle koştum burcu arka kapıyı açmış elini uzatmıştı. Az kalmıştı çok az son bir çare ve onun yumuşacık eline tutundum ve umut ve yaşlarla dolu gözüne baktım beni içeri çekti ve Atakan gazladı. Sağ sol yaparak insan yiyenlere çarpmadan ilerledi ve bomboş otobanda sıcacık güneşin altında mavi bir araba izmir'e doğru yola koyuldu.