düşünün bakın birden karşınıza birisi çıkıyor ilk önce size asla ama asla yalnız olmadığınızı hissettiriyor ki siz aslında biraz sorunlusunuz öncesinde çok değer verilmemiş hep üzülmüş kırılmış birisiniz ve o kişi size bi daha asla bunun olmayacağını söylüyor sonra sizi çok sevdiğinden bahsediyor her şeyden herkesten çok sevdiğinden, sizi öyle seviyor ki siz kendinize aşık oluyorsunuz ya ben ne sevilesiyim diyorsunuz, böyle olunca karşınızdaki insana karşı samimi duygular oluyor içinizde, daha önce kimseye karşı olmamış gibi, o size içini açıyor siz ona, aşk falan değil hani değişik bi şey bu bağlanma gibi de değil kesinlikle yalnız olmadığınızı hissettirecek bi şey bu, ondan başka sevecek güvenecek kimsenin olmadığını anlıyorsunuz, çünkü herkes bencilken o sizi dinliyor sizle konuşuyor ve siz onun sizi sevdiğini düşünüyorsunuz, ve onu ne isterse yapmaya başlıyorsunuz onu mutlu etmek için her şeyden çok çabalıyorsunuz onun mutluluğu kendi mutluluğunuzdan önce geliyor her şeyde ilk önce onu düşünüyor oluyorsunuz, ve o da sizi kullanmaya sömürmeye başlıyor kalbinizi kırıyor ama tabi ki de sizi asla kaybetmeyeceğinin farkında ve hatta bunu kullanarak size istediği gibi muamele ediyor, şikayetçi değilsiniz bundan çünkü o mutluysa bunu daha fazla sorgulamaya gerek yok, aslında sizi de seviyor böyle kullandığına bakmayın zaten sizi sevdiği için siz dünyanın en mutlu insanısınız. sonra bi gün size içini ferah tut seni hep severim ben diyor, tam 1 hafta sonra da sizi tamamen siliyor hayatından sebebi yok mu deyince de yok diyor ve o gün sizin doğumgününüz ve en berbat doğumgününüz bu oluyor saatlerce ağlıyorsunuz evde tek başınıza, ondan başka gidip yanına ben çok kötüyüm diyebilecek kimseniz yok, ve ondan da tam 1 hafta sonra sizi her yerden engelliyor. günlerce uymuyorsunuz. sadece çaresizlik. sizi herkesten çok düşündüğünü sandığınız insan sizi herkesten çok üzüyor. ve en ufak bi vicdan sızlaması olmadan nefretle üzüyor sizi. nefret kusarak. siz hiç birisi wp engelini kaldırdı diye mutluluktan ağladınız mı? ben ağladım lan. buraya kadar geldim, engeli kaldırdığı için sevinecek kadar. buraya kadar düştüm. artık saçma sapan şeylerle kafa dağıtmaya çalışıyor hiçbir şeyi ciddiye alamıyorum kendimde bir gelecek göremiyorum hiçbir umut yok gerçek bi mutluluk yok. neden yaşadığımı bile bilmiyorum. ölmek istiyorum sadece. bi çocuk beni terk etti diye ölmek istemiyorum, sadece yalnız ölücem ve bu neden hemen olmuyor. yalnız ve kimse anlamadan. konuşmak bi şeyler paylaşmak aslında sesini duymak istediğim tek kişi ona tek mesaj yazdığım anda beni engelleyecek kişi. Bu yüzden ne anlamı var. tek ihtiyacım olan insan beni ellerinin tersi ile itiyorsa ne yapabilirim ki. şimdi gelip bi şey söylese mesela dese ki 'şunu şunu yaptın o yüzden senden soğdum biraz', Özür dilerim ben de. kendime bu kadar kötü davrndıracak bir şey yaptığım için zilyon kere Özür dilerim. kendimi kullandırıp bi kenara attıracak ne yaptıysam Özür dilerim ayaklarına kapanıp. yalvararak özür dilerim. sonra da seni seviyorum derim. sadece bi açıklama istiyorum bi şey istiyorum bi şey bilmek istiyorum nedenini bilmek istiyorum. neden böyle olduğunu bilmek istiyorum. sen benim her şeyimsin lütfen söyle neden böyle yapıyorsun demek istiyorum. o kadar buna dayanamıyorum ki. ve o kadar çok özlüyorum ki yalnız olmamayı. konuşmasak mesela sadece beni sevdiğini değer verdiğini bilsem mesela, sonsuza kadar mutlu yaşarım. ama abi benden böyle nefret etmesi hiçbi açıklama yapmaması o kadar ağır geliyor ki bana, kendi canımdan çok sevdiğim bir sürü önemli anımın birlikte olduğu insanın bana düşman gibi davranması o kadar ağır geliyor ki. artık gerçekten hayatımın normale dönmesi imkansız. hiçbi şey yok. yalnız ölücem