Şimdilik bu kadar beyler, geldiğimde sizleri daha kalabalık görmek istiyorum. iyi geceler, iyi yorumlarınız için herbirinize teşekkürler, dediğim gibi daha fazla uyumam lazım .

-Bölüm 6-

Sigaram yine bitmişti, hiç olmadığı kadar erken bitmişti ama bu sefer. BüfBüf'e gitmek istemiyordum, ne insanları mahçup etmek ne de yaaa ne gereği vardı, biz onu zaten içimizden geldi diye yapmıştıkk muhabbetlerine girmek istiyordum. istediğim tek şey, yandıkça karamel aromasını damağın en üst noktasına bırakan, ve dumanı üflerken is kokusunu burnunuza ihtiva eden bir paket Kırmızı Marlboro. Evin yakınlarında zincir marketlerden biri olacaktı, ve sigaraya satıyor olmalıydılar, gerçi çok uzun zaman olmuştu Migros, Carrefour gibi yerlere girmeyeli, belki sigara satmak yasaklanmıştı, kim bilir. En azından iki insan görürüm bahanesiyle yola koyuldum.

-Bölüm 9 -

Kumral Kız

Abi iyi misinnn ? diye tekrarladı, pek ısınmadığım sakallı değişik bir tipti. Aslında yüzünede bakmamıştım, hatta hiç bir şey söylememiş olabilir, hiçbir şey duymuyordum, tek gözüm açıktı, o da kumral kıza bakıyordu zaten.

Arada uyumuş olmalıyım, gözlerimi açtığımda ortam karanlıktı. Odada kimse yoktu, ayağa kalktım, elimi kapalı olan gözüme zütürdüğümde baya şişmiş olduğunu anladım. Susamıştım, su içmek için mutfağı bulmaya çalıştım, kimin evindeydim, ne tak yemeye beni evlerine aldığına dair bir fikrim yok, bunu onlardan istemediğim için işim bittiğinde teşekkür bile etmeyecektim. Mutfakta sigara içen birisi vardı ışık yanıyordu. Görür görmez onun kumral kız olduğunu anlamıştım.

Up up up up, beklediğim gibi oldu, troll başlıkların yarısı kadar giblenmeyen bu hikaye , bittiğinde okuyanlar çok üzülmüş olacak, ama geçecek. Çünkü hayat onları bekliyor .

Bu geceninde sonuna geldik, yarın sandıkta hepimize iş düşüyor, erken kalkıp erken kalkalım ki, kimse hile hurda yapamadan seçim sonuçlarını gönül rahatlıgıyla inceleyelim. Hadi iyi geceler, devam ederiz kaldigimiz yerden.

Yaptigi saka her ne kadar komik olmasa da yanımda kahkahalar atıyor olması uzun zamandir bana iyi gelen tek şey olmuştu. Barmenle tartistiniz, bir elin bardagi o kadar gibmisti ki bardak kirilip paramparca oldu, obur elinle barmenin bogazini gibiyordun, yumruk atmasaydi oldurecektin onu. bizim cok takildigimiz bir mekandir gibayetci olmamasini istedik. burasi bizim evimiz 6 kisi kaliyorduk eskiden simdi 5 kisiyiz, ben selin alper can ezgi burada kaliyoruz 2 yildir dedi. Sahi Alper kimdi ? merak etmistim iyice. Sevgilisi olmasindi da ne olursa olsundu, Deniz yillar sonra aradigim mutluluk hayat enerjim olmustu bir anda. Sahi alper kim dedim. Erkek arkadasim dedi. Sanssizdim, bu kadar olmamaliydi, birileri benimle alay ediyordu artik. Sabrim tasmisti, sevgilin mi erkek arkadasin mi ? dedim. sesim sert ve sinirli cikmisti. Sigarasindan bir duman alip, karigib demekle yetindi. pek mutlu degildi bu durumdan farketmistim.

Aşırı nazik bir ses tonuyla bakar mısın ? dedim. Ne vardı ? dedi, aşırı giblemeyen bir ses tonuyla. Anlam veremedim, önceden hiç gelmediğim bir yerdi burası, neden böyle bir tepki aldığımı çözemedim. Sinirlenmiştim. Fazlasıyla.

''Bana bak gerizekalı, şu anda aşırı hassasım, ağzından çıkan tek yanlış harf ( bu sırada elimde tuttuğum bardağı sıkmış olmalıyımki birden paramparça oldu. ) bu bardak gibi paramparça olmana neden olabilir, ya şu gibtiğimin votka'sını getir, yada o rafta duran J&B şişesini zütüne sokarım.''

Sokarım dememe kalmadan ilk yumruk barmenden gelmişti. Aslında korkutucu olmaya çalışmıştım ama işinin verdiği tecrübeden dolayı her gün benim gibi yüzlerce insanla uğraşmış olmalı ki, tek yumrukta Knock Out.

Eve girene kadar sabretmiştim günlerdir özlemini duyduğum nikotini ciğerlerime göndermek için. Kartonu açtığımda içinde sigara olmadığına emin olduğum şeyler vardı, önce tedirgin oldum, Betül uyuşturucu satmayacak, çevresinde bulundurmayacak kadar terbiyeli bir kızdı. Halıya döktüm kartonun içinden çıkan şeyleri, Beyaz bir zarf. ve 2-3 deste para. Anlamamıştım mektubu okuyana kadar. Sonra yine bir şeyler oldu, bir acı girdi birden. Ben anlamamıştım ama o anlamıştı.

Hep ben yazıyorum ama, sizde yorumlarınızı yazın ki burada yaptığımız iş okunuyor diye düşünelim dimi ama ?

Okuyan yok mu ?

7 Numaralı dairenin önüne gelince duraksadım, burası benim dairem değildi. Kadın haklıydı 7 Numarada kimse oturuyor gibi değildi, sahiden benim kapı numaram neydi ? Yabancılaşmak, bu kadar olmamalıydı, bu kadar kopmamalıydım hayattan. En üst kattan başlayarak benim kapıma en çok benzeyen kapıyı aramaya koyuldum, 11 Numaralı dairenin önüne 13-14 yaşlarında bir genç oturmuş sanki beni bekliyordu, ayrıca 11 Numara benim dairem gibi duruyodu, denedim açıldı.

Gözümü açtığımda, bara girdiğimde 4-5 kişilik yeni üniversite bitmiş gibi bir halleri olan grup tepemdeydi. Abi iyi misin ? diye sordu bir tanesi, yani duymamıştım ama bence öyle demiştir, Hacı baba naber muhabbeti çevirecek bir halde değildik çünkü. içlerinden dikkatimi o kumral olan çekmişti, çok masum bir güzelliği vardı, tek gözümle ona bakıyordum, öbürü ya kör olmuştu, yada pansumandan dolayı karanlık'ti, her ikiside eşdeğerdi, kör olmuş olsam da üzülmeyecektim, bir gözüm kumral kıza bakarken diğergözüm hiçbir şey görmese de sorun değildi. Aşık oluyordum, rezil bir şekilde, çok yanlış zamanda, çok yanlış insana. Yapmamalıydım. Belki uyanırdım ? Uyanmayı beklemeliydim. Çocukluğumdan beri yapardım bunu, hiç işe yaramadı, kötü giden bir şeyler olduğunda, öylece durup uyanmayı beklerdim, hiç uyanamadım biliyo musunuz ? Hepsi gerçekti. Ve olmuştum. Kumral kız hayatımın geri kalanını gibmek için yeterli olacaktı.

ve ben şiirlerimede tarih atmam dostum.
zaman denen zımbırtının içinde başsız ve sonsuz şekilde kaybolmuş durumdayım

Burada mısınız beyler ?

Eskiden çok mutluydum, bunu nasıl yapıyordum, nasıl başarıyordum o kadar mutlu olmayı, bunu hatırlamam gerekiyordu. Hiçliklerin en derinini tatmış bir insan yeniden mutlu olmak istiyordu, bunu nasıl yapmalıydı. Mutsuzluğumun temel sebebi günün birinde ölecek olmamız ve tak vardı o kadar güldük, bak hepimiz öldük sonunda, pek te eğlenceli bir yer değilmiş dünya diyecek olmamıza dayanıyor. Bu algıdan kurtulmam gerekiyordu en azından, tamam sevgi pıtırcığı saçan bir kelebek olamazdım ama en azından bu gibik idea'dan uzaklaşmalıydım.

Alper dedi. icini cekerek. Cocukluk arkadasim, urladan tanisiyoruz buraya kadar beraber geldik, yillarimiz beraber gecti, beni sevdigini anlamistim ama, bir gun amfide beraber ders calisirken beni opecegi hic aklima gelmemisti. Basta sevmiyordum onu, napiyosun sen de desem, karsilik verip bende opsem hicbirsey degismeyecekti. aslinda cok sey degisti ama verdigim tepkiler herseyin degisecegi gercegini degistirmeyecekti. eve geldigimde deniz artik hicbirsey eskisi gibi olmayacak degil mi dedi, suclu hissediyordu, abartilacak bir olay yoktu ortada, cocukluk arkadasimi beni sevdigi icin uzemezdim dedi. Daha fazla devam etmesine izin veremezdim anlattikca canim aciyacakti cunku, Deniz dedim sadece. Ne var anlaminda yüzüme baktı o da, öpmek istiyordum, daha fazla uzatmanın manası yoktu, yapismistim dudaklarina. bekledigim tepki Denizin imdaaaat diye bagirmasi, alperin uyanip diger gozumu morartmasi ve gecenin bir yarisi sokakta kalacak olmamdi. Olmadı, devam etti, elleriyle yüzümü sıkıca tutmuş bırakma beni dercesine öpüyordu, ellerim belindeydi, sıkıca kavrayıp bırakmak için öpmüyorum dercesine tutmuştum onu. Dudaklarının yumusaklıgi, teninin kokusu, nefesinin sıcaklıgı, hepsi benimleydi, sabah birisi lavaboya gitmek icin uyanana kadar o sekilde devam ettik. uyanan Alper'di. O mutfaga girmeden coktan kalkip masaya iki medeni insan gibi oturmustuk.

Eve ilk adımımı atmaya kalkmadan çocuk Melih abi. diye seslendi.
Hiç umursamadım, zaten bana seslenmemişti. Bana seslenmiş olamazdı, bu ihtimal milyonda bir bile değildi, yoktu. Eve girip kapıyı kapattım, kapı çaldı. Aynı çocuk kapıdaydı, abi ben Cenk BüfBüf'te çalışıyorum geçen gün Betül abla seni takip ettirdi, bu gün kesinlikle seni bekliyorlar, gitmessen işimden olucam, yemin etti akşam bize gelmesse kovarım seni diye, ne yap ne et ikna et onu dediler. dedi. Mükemmel bir fikir arıyordum ama yoktu, kimseye yardım edecek durumda da değildim, Ooo koçum sana kim karışabilir ya aslan gibi delikanlısın sen, ver adresi gidip biraz kızayım onlara kimi korkutuyolarmış onlar dedim. önceden yazdığı kağıdı verdi, çok sağol abi diyip sevinç çığlıkları atarak uzaklaştı, eve girince ilk iş olarak kağıdı çöpe attım. Tabi ki de gitmeyecektim. Hem benim böyle boş işlere vaktim yoktu, daha fazla uyumalıydım.

Dostum eline, edebiyatına sağlık çok soyut gidiyorsun böyle devam et; inşallah bozmazsın. (Buraya yazıyorum böyle devam edersen efsane olur.)

Oooo uyanmışız, diyerek ben daha ağzımı açmadan söze girmişti bile. Evet. ne oldu ? neden buradayım ? burası neresi ? gibi gibik sorular sormamaya karar verdim. Vardı bir açıklaması ama bunu direk sormama gerek yoktu, ilerleyen günlerde öğrenecektim zaten.

- Bölüm 8 -

Güneşten kopup odama kadar gelen ışığın yüzünden uyanmak zorunda kaldım. Sabah olunca uyanmak isteseydim kendime bir çalar saat alırdım. Birden gözümün önüne kızgın güneşi, üzerine dev bir sürahiden döktüğüm suyla söndürdüğüm geldi, dünyaya dönüp Haydi, herkes yatağına! Uyuyoruz! demek için.

Sonra pişman oldum. Bu hayat benimdi, öyle yada böyle bitecekti, eskiden olduğum gibi mutlu olmayı deneyecektim artık, çok mutlu olduğum zamanlara dönecektim, yataktan kalkıp perdeleri açmak istedim, perdeleri yıllardır açmamış olmalıydım, artık hiç kapatamayacaktım, bu güzeldi, yırtıldı yada koptu diyemiyorum, tüm perde elimde kaldı. yırtılmadı, yırtılsa yarısı yukarıda kalırdı. hayır bütün perde elimdeydi.