hayatıma şöyle bir dönüp bakıyorum da

dönme noktanı açıkla yeter

kaç dönüm mehahahahahahh

yıl: 2007
yer: siirt- güres caddesi arka sokakları

2007 senesinde, ailemin görev yeri malesef güneydoğu'nun züt deliği sayılabilecek bu şehir olmuştu. orta 2'ye yeni geçmiştim. o şehirde hayatın aktığı yer, 4. katında oturduğumuz apartmanın kapısından çıktığın an karş

bu meşhur caddenin arka sokaklarına ilerledikçe bir şeylerin ters gitmeye başladığını farkettim. etraf ıssızlaşıyor, güneş adeta oraya gitmemem için bana yalvarıyor, ışıklarını yavaş yavaş üzerimden çekiyordu. hava yavaş yavaş kapandı, ve o anda sakin, sessiz bir düzlüğe çıktım. her şey normal gözüküyordu, bigibletimle durdum. şöyle bir önümü taradım. arkadan gelen "yanlış yerdesin." sesiyle irkildim. 13- 14 yaşlarında 160 cm boyundaki bir hobit, ve arkasında bigibletli öküzlerden oluşan bir ordu.

tam çıkıyodum amk senin e anlat dinliyorum.

edit:adam liseli çıktı amk iyi mi

kaçın beyler

2008 senesi orta 2 ye yeni geçmiştimden sonrasını okumadım

seri ol ittttt

ellerinde sopalar ve bıçaklar olan bu huur çocuklarını gördüğüm gibi bigibletle fırladım. önüm resmen kapalıydı, ama tellerin ardındaki küçük rampayı görmüştüm. tek şansım o rampaydı, bütün kuvvetimle pedallara yüklendim, rampadan adeta uçtum ve arka taraftaki yola fırladım. bigiblet zeminle buluşur buluşmaz feci şekilde yuvarlanarak düştüm. bigibletin arka lastiğindeki fren, bacağımda derin bir kegib açmıştı. kollarım feci haldeydi, acımayan sızlamayan yerim yok gibiydi. yukardakiler tellerin ardından bana bakıp "bekle orada huur cocugu" deyip harekete geçtiler.

birkaç dakika öylece yattım. sonra kalkmam gerektiğini düşündüm, bigibleti toparladım. bindim. sürebilecek gücü henüz bulamadan arkamdan çıkageldiler. liderleri olduğunu düşündüğüm 160 cm boyundaki bin bağırdı: "yakalayın!" korkudan ne yapacağımı bilemedim ve nerede olduğumu bile bilmeden pedallara yüklendim. arkamdan vızır vızır 3 bigibletli geliyordu. bigiblet kullanma kabiliyetim çok iyi olmasa orada ölebilirdim.
ilk evvel bir ara sokağa girdim, oradan küçük bir kulübenin arkasına çıktım. ufak toprak patikadan ilerleyip dar bir yola çıktım. bu arada arkamda patırtılar- kütürtüler gerçekleşti. sanırım birkaçı düşmüştü. düşünün, o kadar keskin ve kıvrak sürüyordum ki arkamdakilerin üçü düşmüş. dar yolun başına çıktım, geniş bir anayolla karşılaştım. aşağı tarafa doğru sürmeye başladım. arkamdaki bin, elinde sopayla hızla bana daha da yaklaşıyordu. cidden çok yorulmuştum ve kan kaybından ölmek üzereydim.

son gücümdü. arkamdaki öküz bana hızla yetişiyordu. o anda kurtarıcımı gördüm. babam üst rütbeli bir asker olarak buradaki asker bölgesinde çalışıyormuş. hemen askeri kartı çıkardım, kapıdaki erle konuşup içeri girdim. arkamdan kovalayan bini şikayet de ettim, asker abi buna bir tekme savurdu. yere yuvarlandı, kalkıp kaçtı bin.
nizamiyeye girdim, sonra öğrendim babamın orada çalıştığını. çok büyük bir askeri alan beyler. üniversite kampüsü kadar geniş. bizim tuzla kampüsü kadar bir yer. (itü'de okuyorum. gerçi hazırlıktayım, maçka'da. 18 yaşındayım.)

kolda bacakta bişe varmı onu söyle sen

bu eşsiz macera, beni babamın çalıştığı askeriyeye zütürmüştü. ve o yollardan geçmem, o seçimleri yapmam bana tanrı'dan bir armağandı. hiç unutmam hiç.

bir diğer dönüm noktasına geçiyoruz. beklemede kalın.

reserv reklam

@13 ' babam üst rütbeli bir asker olarak buradaki asker bölgesinde çalışıyormuş.'
babani yeni mi tanidin oc,

14, nizamiyedeki uzman çavuş beni bir askerle birlikte babamın çalıştığı kısma zütürdü, babam o zamanalar yarbaydı. direk askeriyedeki küçük hastaneye zütürdüler. pansuman yapıldı. bir şey olmadı.

17, babamın çalıştığı yeri bilmiyordum. nizamiyedeki uzman çavuşa xxx'in oğluyum deyince karşımda selam durdu zaten.

reserved

adam x+y=z beyler dagilabiliriz