Yengeç misin

gibtir deli.

Anlat hemen inşallah gerçektir ve prim değildir seri up up up up

kimden gelmişti bu ses biraz korkak birazda ne yaptıgını bilmez şekilde döndüm kimsecikler yoktu arkada beynim bana oyunlar oynuyordu sanırım gaipten sesler duyuyorum diye iç geçirdim. Tam yürümeye devam edecekken bir anda karşımda belirdi korktum geriye dogru sendeleyerek düştüm.
Gülerek elini uzattı ve sanki beni bu bitkin hayattan çekip çıkarır gibi düştüğüm yerden kaldırdı.
Gerçektende öyle olmuştu beni bu vasıfsız hayatımdan söküp almıştı tabi bilmiyordum o zamanlar bunu.

Amk suan klavye basinda elinde sigara ile yaziyorsun cugu

Ateşin var mı diyerek konuşmaya başladı. Va va var diyebildim anca. Kimdi bu adam nasıl bu kadar rahat olabiliyordu ve benden ne istiyordu.
Tüm cesaretimi toplayıp benden ne istiyorsun.
Yine gülerek baktı sadece ateş istedim.
Çok tuhaf birisiydi ve tavrı güven veriyordu.
Bu adam yeşil gözlü orta boylu siyah saçlı ve inanılmaz soguk kanlı birisiyiydi.

Panpalar sırf yazmak için yazıyorum seri şekilde elimden geldigince işte. Okuyan olursa ne ala ama biri okusun diye yazmıyorum illa. Beğenip okuyan olursa arada ses versin yeter yok begenmeyen olursa gibtirsin gitsin. Okunsun diye bir gayem yok.

Ben ben ise çok korkak biriydim. Kimseyle konuşmayan konuştuğum oluncada iki günde bozuşan manyak bir tip. Çakmağı verip uzaklaşmaya karar verdim yine başıma öne eğip bir an önce gitmek istiyordum. O ise umursamaz tavırda sigarasını içiyordu.

Yine kaçıyordum yine hemen uzaklaşıyordum ordan. Konuşsam ne olacaktı sanki evde tak mu vardı. Ölüp gitsem kimsenin ruhu bile duymaz kimsem yoktu ki merak etsinler.

bu düşünceler ile eve tekrar geri geldim yürümekten yorgun düşmüş kanepede uyuya kalmıştım.

Yarın erkenden uyandım işe gitmem gerekiyordu. Zaten bu dünyada yaşadığıma dair tek kanıt çalışmaktı. Hayatımı geçinmek için çalışmak zorundaydım. Bu dünyada yapabildigim en iyi şey köpek gibi çalışmak.

Ama o gün gitmedim istemiyordum artık kokuşmuş insanların altında çalışmak, sıkılmıştım ne vardı normal insanlar gibi olsaydım. Onlar gibi hergün işe gidip gelsem birkaç arkadaşım olup eğlenseydim. Ama yapamıyordum işte. Bütün gün evde oturdum hiçbir şey yapmadan sadece boş boş oturdum.
Akşam yine yüzünü göstermişti karanlığı ile hapsediyordu insanları içeriye. Sanki herkes emre uyar gibi eve girmek için koştururyordu bir an önce eve gitmek için.
Tekrar yürümeye karar verdim yine dışarı çıktım öylece sebebsiz nereye gideceğini bilmeden yürüyecektim yine. bir an aklıma o adam geldi belki yine görürüdüm onu o adamda tuhaf birşey vardı beni kendine çekiyordu anlam veremiyordum. Ayaklarım istemeden ona zütürüyordu. Yine oradan geçerken durdum baktım kimsecikler yoktu sokak köpekleri ve ben yapayalnız. Tam yürücekeken yine o ses.

Ateşin var mı. Bu sefer korkak çocuk gibi kaçmayacaktım konuşacaktım keşke yapmasaydım başıma bu kadar bela açacağını bilmiyordum ama.
Bir sigara yaktı bende ona eşlik ederek kendini anlattı. işi evi olmadıgını bahsetti. Birden evime davet etmek geldi içimden zaten gün aydınlanmaya başlamıştı. Beraber yola koyulduk kafamda ise tanımadım birini eve nasıl davet ettiğimi bunu neden yaptıgımı sorup duruyordum. Eve gelmiştik biraz daha oturup sonra yattık. Yarın iş vardı ama yine gitmeyecektim. ikindine dogru uyandık. Kahvaltılık bir şeyler hazırlayıp çağırdım. Hoş adını bile sormamıştım adın ne bu arada benim ahmet senin ne diye sordum gülerek ali dedi. Yemek yerken hiç konuşmadık sonra yine bir sigara yaktı ve sen ne iş yapıyorsun diye sorular sormaya başlıdı. Epey konuştuk saat 22.00 geliyordu. Telefon çaldı arayan patron işten çıkarıldıgımı söyledi. Umursamadım zaten anlaşamıyorduk. Durumdan bahsettm yarın iş aramaya gideriz dedim. O da gülerek bir yer soyarız işe ne gerek var dedi. Hemn atladım olmaz öyle şey diye. iş bulur çalışırız ne gerek var böyle şeylere diye çıkışmıştım. Tamam tamam dedi. Ama gerçekten demiş o gün soygun yapmıştı tabi bunlar daha başlangıçtı

Sabah erkenden kalktım yatağınds yoktu çok şaşırmıştım nereye gittiki neden gitti ki diye kendimi sormaktan alıkoyamıyordum bir çocuğun oyuncağı kaybetmisi agladım evet ağladım kimse hayatımda yoktu gelen ise hemen kaçıp gidiyordu ali de gitti hemen diye kendimi suçladım. Yaşamak nefes almak benim gibileri için fazlaydı. Boşa yaşıyor bir gün bir kenarda tek başıma öleceğim diye düşünüyordum. Biraz kendimi toparlayıp sigara yaktım akşama kadar yine boş boş oturdum. Birden kapı çaldı açtım baktım ali geri gelmişti elinde bir poşet koluda kanlar içinde ne oldu ali diyebildim sadece. Üzüntüm bir anda kaybolmuş yerini endişe kaplanmıştı. Ali ise çok rahat şekilde bir şey yok ufak bir sıyrık dedi ve başından geçenleri anlatmaya başladı.
Ali gerçekten soygun yapmıştı bir petrol soymuş o esnada yaralanmıştı.
Sormaya cesaret edemiyordım Birini öldürmüşmüydü acaba. Soygun yaparken birini vurmuşmuydu. Tüm cesaretimi toplayıp sordum. Yine gülerek cevap verdi yok be olum katil yanım var mı hiç dedi. inanmak geliyordu içimden ama inan mıyordum.

Rezervuar