hepimiz anormaliz dimi lan

her gün, gece buraya girip bi şeyler yazıyoruz. depresif hallerimizden kurtulmak için, belki de sırf birazcık neşe için.

tanımadığımız insanların analarına, ecdadlarına sövüyoruz. hikayelerimizi anlatıyoruz. korkunçlu, hüzünlü, romantikli.

aslında açılan her başlığın ardında bir yara var. bir terkedilmişlik, bir yalnızlık, bir asosyallik, bir fakirlik.

dertlerimizden birazcık arınıyoruz burda dimi. yüzleşemiyoruz onlarla. baş edemiyoruz. birikiyorlar içimizde. burda atıyoruz onları.

giblenmiyoruz çoğumuz açtığı başlıklarda. üzülüyorum lan. o kadar şey yaz başlığa cevap yazan olmasın . ayıp yani.

şarkılar dinleyip alkol, sigara kullanıyoruz. hiç bir zaman istediğimiz şeyi bulamadık hayatta. inanın şu satırları yazarken gözlerim doldu binozlar.

heh ne diyordum. hiç bulamıycaz lan aradığımızı. aradığımız gibi eş, istediğimiz gibi bir baba, biraz refah, huzur.

neden lan ? biz bu kadar mı kötü çocuklarız tanrının gözünde ? bu mu imtihan ? hayattan gram zevk almıyorum artık.

her gece aynı rüya, her sabah kalktığımda gözümü açtığımda yatağın yanındaki duvara bir yumruk.

acıyorum boşa geçen günlerime. elimden de bir şey gelmiyor. çıkıp biraz hava alıyım diyorum. takıyorum kulaklarımı, yürüyorum kordonda.

mutlu insanlar görüyorum binler. onlar mutlu, yanlarında aileleri, eşleri, sevgilileri belki de çocukları var. çekirdek çıtlıyorlar.

bi biz mutsuzuz galiba. canım sıkılıyor 11 den aşağı kalkmaz oldum. uyanıyorum, kalkınca ne yapacağım sorusunu soruyorum kendime.

ve yeniden uyuyorum. bir süre sonra gına geliyor tabi mecbur uyanmak durumunda kalıyorum. ne yapıcaz lan biz ?

hep böyle oturup hayatımızın kadınının kapımızı çalmasını mı bekleyeceğiz ? bir iki arkadaşım var ara sıra görüşüyorum onlarla.

ama hiç tadı yok olayların. hep aynı sıkıcı şeyler. bıktım aq.

özet: sanırım ağır depresyondayım beyler. biliyorum bir çoğumuz öyleyiz. napıcaz biz ? bir şeyler önerin. geçsin bitsin şu hayat artık.

insan okucak bunu soyunu gibtiğim

karşim yaşın kaç senin 20 civarı birşey dimi?

lan sen daha ne gördün? haline şükret. emin ol herkes dertli. birtek bana oluyo kimse anlamıyoooğğ dediğin şeyleri yaşayan zilyar tane insan var dünyada.

hiçbir dediğimi giblemesen de şunu unutma: 1 sene sonra bugun kafana taktıgın seni üzen hayattan sogutan şeyler sana şaka gibi gelicek. bunları mı düşünüyormuşum amk diceksin. dünyanın değişmez kuralıdır bu.

hadi gömdüm

saat 7 civarı uyandım telefonun sesiyle. necati ilk kez arıyordu beni. genelde mesajlaşırdık. uyku sersemi açıp he ? dedim. he değil alo denir öküz dedi. ya tamam noldu işte uzatma dedim. hayırdır senin canın neye sıkkın gene dedi.

bişey olmadı nolsun öyle gittim kursa yatıyordum şimdi, uyku sersemliği kusura bakma.

hee deyip bir pekekent gülüşü attı. nasıldı kurs ?

fena değildi ya..

iyi iyi, bi ara denize gidelim. mesaj atarım ben sana .

olur uyar bana. hadi görüşürüz deyip kapattım daha fazla konuşmasına müsaade etmeden. kafa ütülüyordu lan.

yemek yerken şeytan dürttü sanki. bu bin beni niye aradı falan diye. amacının deniz olmadığı bal gibi belliydi. bi muallaklik vardı ama hadi bakalım.

ve tahmin edebileceğiniz gibi tuğçe aklımdan çıkmıyordu. yatıyorum kalkıyorum o. doğru düzgün yemek yemeden kalktım sofradan. facebookda aratmama rağmen bulamıyordum. teknoloji özürlüsüydü resmen. telefon numarasını da bulamamıştım.

neyse beyler kurs perşembe günleriydi. her perşembeyi iple çekiyordum. onun dışında ot gibi yaşıyordum bütün gün pc, yemek, kilo almıştım iyice. bi iş bulayım kafama göre çalışayım diyordum.

ama şöyle bir huyum vardır. kimsenin bana emir vermesine katlanamam. hele bana bağıran biri olsun. dünyayı yıkarım o an. kendi işimin olması şarttı. e tabi 17 yaşında nere iş kuruyon amk.

sonuç olarak bi kaç yere girip çıktım. anlaşamadık falan. perşembe günleri öyle böyle geçiyordu. kızla hiç muhabbetimiz yoktu. necati irtibatı kesmiyordu. bi kere denize gittik . arkadaşı vardı yanında ona da batuhan diyelim. batuhan iyi çocuktu . efendiydi. oturup kalkmasını biliyordu. necati gibi patavatsız değildi rahattı. bunla baya samimi olduk biz. necatiyi giblemiyordum o da deliriyordu amk. saçma sapan hareketler yapıyordu.

neyse az kalmıştı yol verecektim ona. ama öğrenmem gereken bi kaç şey vardı...

dedeler ziker kardeşimin iyi niyetini hoş görerek ayarladığım uyarlama.umarım kızmaz.özentilik için değil bugünler de bende böyleyim

http://gokefil.blogspot.com/

ya bi gibtirgit amk şizofreni bu satte bu kadar şey yaziyo bide hepimiz anormaliniz diyo amk anormalsensin

çekirdek değil çiğdem

yannan kafası aşağıda özet yazıyor

necati senin kızı mı avuçlamıştı yoksa

kitap özeti ararken nereye geldim amk

http://www.youtube.com/watch?v=rDG_UedDgns

bu şarkıyı düşünmüştüm beyler. ben söyleyecektim. biliyordum tuğçe şarkı söylemekten zaten hoşlanmıyordu. o ritm olarak çalar diye düşündüm.

ve bu mini konserden sonra ona anlatmaya karar vermiştim her şeyi. daha 1 ay vardı olsun kafamda iyice oturtabilirdim olay sırasını.

necatiyle konuştuk o hafta olan biteni anlattım. artık daha samimimiydim bu binle. her söylediğimi onaylamasından olsa gerek. hadi bakalım kanka dedi. yine yavşak ses tonuyla.

kendime güvenim tamdı. göğsümü gere gere kursun yolunu tuttum perşembe günü geldiğinde.

gittiğimde yoktu her zamanki gibi . temmuz ayındaydık kursun 2/3 ü bitmişti. ve hiç bir zaman ben gittiğimde orda olmadı. geç kalırdı biraz.

onun geç kalışlarını bile severdim. ta ki o olaya kadar...

beyler, hepimiz bir kere aldatılmışızdır. kandırılmak, umutlar verilip yok edilmesi en acı hislerdendir. o yaz bunun acı bir örneğini yaşayacaktım.

o gün bu olayın ilk adımıydı.

tuğçe gelmemişti, hocayla görüştüğümde o bıraktı kursu cümlesi dudaklarının arasından süzüldü. ve bir ok olup kalbime saplandı sanki.

insanoğlu plan yapar, tanrı güler

bitmişti. oradaki varoluşum, o yaz, benim için sonlanmıştı. artık ikimiz grup oluruz dedi hoca. olur hocam bakarız diyebildim sadece.

ve kursa o günden sonra gitmedim. iyice eve gömüldüm. pc, bira, yemek, uyku . hayatım bunlardan ibaret olmuştu.

necatiyle konuştum, gel içelim dedi. yok sağol diyerek geri çevirdim. bir de onla uğraşamazdım bu olayın hemen sonrasında.

beyler.

bahsettiğim mini konser olayı biteli 1 hafta olmuştu. ve kurs hocası olarak tabir ettiğim denyo, o fotoğrafları facebook'a yüklemişti.

uzaktan dikkat etmesem de, fotoğrafı açtığımda orada olan bir gerçek canımı yakmıştı. kapının cdıbını kırıp bileğime 4 dikiş atılma nedeni gibi bir gerçek...

http://www.youtube.com/watch?v=TamLeNA5Zy8

beyler biraz dinleneyim, sağolun yorumlarınız için. biraz sıkıntımı attım. yarın devam ederim *

aynen amk bitsin artık ölelim cennet mi var reankarnasyon mu var ne gibim varsa bi taka yaramıyomuşum sanki hiç önemli değilmişim gibi hissediyorum bazen görünmez olduğumu düşünüyorum hani ölsem gitsem kimsenin umrunda olmıcakmışım gibi düşünüyorum giberim böyle hayatın bacısını

http://www.youtube.com/watch?v=ghLyfCa_BqE

balkonda duramadım, yağmur çiseliyordu. içeri girip bir koltuğa oturdum gitarın akordunu yaptıktan sonra yaslandım arkama. düşündüm. konuşmalı mıyım gerçekten ?

anlatmalı mıyım sel gibi aklımdan, kalbimden geçenleri. anlatmalıydım. korkaklığın, kaçmanın bir faydası yoktu.

kurs başladı, bazen geç kalırdı o yüzden çok meraklanmadım. evi biraz uzak ve yağmur da yağıyor. gelir 10 dakikaya dedim. kafamda anlatacaklarımla ilgili son rötuşleri atıyordum.

10 dakika oldu.

15 dakika oldu.

20 dakika oldu.

gelmedi. onun bu gelmeyişleri canımı sıkmaya başlamıştı. haftaya kalmıştı tüm planlar lanet ettim bir kez daha tanrıya. ve beni duyduğuna eminim. bu hayatın başka bi açıklaması olamaz aq.

neyse konu bu değil.

o gün moralimin yerine gelmesini sağlacak bi haber vermişti hoca. bir etkinlik olacaktı ilçe çapında. gruplardan 2 şer kişi çıkacak şarkı söyleyeceklerdi. duruma göre biri çalıp biri söyleyecek ya da her ikisi de çalıp söyleyecekti açık havada sahnede.

malum arkada oturduğumuzdan öndeki herkes eşleşti. bu şu demekti. ben tuğçe ile eş olup orada şarkı söyleyecektim. ve bu şarkıyı o gün orada sadece ben olduğum için ben belirleyecektim. haftaya hocaya şarkıyı bildirip çalışmalara başlayacaktık.

bir söz vardır beyler. insan plan yapar, tanrı güler.

planladığım hiç bir şey yolunda gitmedi o yaz. işin acı tarafı bu sadece başıydı.

beyler bu tarz dinlemem genelde. ama iyi olmuş. yiğidin hakkını vermek lazım http://www.youtube.com/watch?v=ZlGhE_GHSo4

kalktım. napıyorum ben dedim kendi kendime. napıyorum ulan. elimden kayıp gidiyor hayatımın aşkı. belki de çocuklarımın annesi olacak kadın .

biraz daha gayret oğuz. biraz daha. iki bira alıp geldim evin karşısındaki tekelden. içiyordum boş boş bakarak bilgisayara. yazdığım şiirlere.

neyse, dıbına koyayım ta dedim. nolacak sanki alıp konuşsam karşıma. ama birine danışmam lazımdı. aklıma ondan başka isim gelmiyordu.

sevmiyordum bini ama bu bişeyleri aydınlığa kavuşturacaktı. belki de hayallerim sadece bu konuşmanın ardındaydı.

aradım necatiyi. birader konuşalım mı bi ara,

olur hacı neredesin.

yok lan şimdi değil, yarın akşam mesaj atarım sana.

okey

telefonu kapattım. kulaklıklarımı takıp yattım.

ertesi akşam, buluştuk bunla. oturduk kayalıklara. birer şişe bira. hayırdır aramazdın böyle gel dertleşelim içelim diye başına taş mı düştü.

yanlış hatırlamıyorsam böyle bir cümle kurdu . yok lan ne alakası var, bana zaman bol olm asıl sen aramıyorsun.

biraz daha ergen muhabbeti yaptıktan sonra, hadi çıkar ağzındaki baklayı,

aramızda kalsın bunlar necati.

ayıpsın.

anlattım olan biteni. uzağa daldı biraz. git konuş kanka. ne zarar gelir. konuş erkekliğin mi eksilecek ?

tam olarak aklımdan geçeni söyledi. eyvallah içime su serptin dedim. biraz daha konuştuk .

senin işler nasıl yok mu konuştuğun biri dedim. yok be kanka vardı bir tane çok yamuğu oldu. 3 ay oldu ayrılalı.

niye bahsetmedin olm.

boşver kanka canını sıkmak istemedim.

eyvallah.

...

beyler benim hakkımda bilmeniz gereken bir şey daha var. hayatım boyunca bir kez bile kanka lafını ağzıma almadım. almam. nefret ederim bu laftan çok yapmacık gelir. genelde kardeşim, hacı, moruk, usta kullanırım. daha samimi amk.

neyse o gece böyle bitti. bütün hafta planlamakla geçti beyler, tam olarak nasıl duracağım, ne diyeceğim, gözlerinin içine bakışım, aynanın karşısında prova yaptım lan gerisini siz düşünün artık.

perşembe günü geldi. o gün hava bayağı kapalıydı. gökyüzünden anlamam gerekirmiş olacakları.

adam haklı amk

http://www.youtube.com/wa...R=1&feature=endscreen

kursdan insanlar git gide azalıyordu. sebebini bilmediğim bir şekilde. kurslara gelenlerin sayısı azalıyordu. tek isteğim tuğçenin çekip gitmemesiydi. başlarda her ne kadar onu istemesem de sanki o kursu bırakırsa içimden bir parça kopacakmış gibi hissediyordum.

tahmin edeceğiniz üzere, bıraktı. ama oralara daha sonra gelicem.

neyse kursta en son 8 kişi kalmıştık. sıralar azalınca cidden sınıf ferahlamıştı. sıkış tepiş olmuyordu. gitarın sapı birinin kıçına giricek diye korkuyordum.

sınıfın azalması bir yandan tuğçe ile olan yakınlığımı arttırdı gibi hissettirmeye başladı. arada nadir de olsa birbirimize bakıyorduk dersin ortasında. hadi kalabalık olunca vücudumu onun olduğu yönün aksine çeviriyordum. fakat 8 kişi olunca yapamıyorsun çok belli oluyor. mecbur yüzüne bakıyorum.

o da arada bakıyor farkediyorum daha da heyecanlanıp vuruyorum gitara. sanırsın led zeppelin aq

neyse bir perşembe günü yine balkondayken yolu izliyordum kursun başlamasına 5 dakika kalmasına rağmen hala ortada yoktu. canım sıkılmıştı içeri girdim.

o gün gelmemişti beyler. değil gitar çalmak, oturmak bile istemiyordu canım. gibtimin dersi bitsin de gidip yatıyım diyordum. farketmiştim ki;

tuğçe benim gitara olan aşkım olmuştu.

o hafta çok umutsuz geçti. hiç bir şey yapasım gelmiyordu. hoca çalışalım diye ev ödevi verirdi. her seferinde tuğçenin gözüne girebilmek için sıkıca çalışır giderdim. şarkılara geçmiştik hoca çalardı mesela biz topluca söylerdik. tuğçe katılmaz köşede bizi izlerdi. o perşembe tuğçe gelmişti. biraz huzur bulmuştum.

lakin onda da bir tuhaflık vardı yüzünden düşen bin parça...

hoca bana seslendi. dalmış olan ben hocaya doğru döndüm. buyrun hocam. şarkı söyleyelim mi dedi. olur hocam . sonradan ayıktım ikimiz mi ? dedim. ben çalıyım sen söyle işte olmaz mı dedi.

beyler sesim çok iyi değildir ama ortam neşelenir belki diye olur hocam farketmez dedim.

neyse, kenan doğulu - aklım karıştı da karar kıldık. söyledim. şarkının %60 ını tuğçeye bakarak okudum . o ise sadece yere bakıyordu. moralim iyice bozulmuştu. kurs sonrası hocayla bir şeyler atıştırdık konuştuk havadan sudan. sonra eve gittim. uyuyup kalmışım yine.

valla panpa , aynı durum bendede var ne kız var ne uyku düzeni var ne de adam gibi bir hayat var. ne yapacağımı bende bilmiyorum amk 3 ten önce kalkamıyorum asosyalliğin dibine vurdum resmen

bir perşembe günü daha gelmişti. kursun balkonu tuğçenin evinin olduğu bölgeye bakıyordu yani o yoldan geliyordu hep. bir kaç kere yaptım bunu beyler. ister inanın ister inanmayın çok büyük şizofrenlik anılarım oldu.

çıkıyordum balkona. yaslanıyordum demirlere o yolu gözlüyordum. tuğçe yavaş sakin adımlarla gelirdi içeri girerdim görmesin beni diye. şimdi yanlış falan anlar. ki durumum da yanlış anlaşılmaya baya müsait yani. sırf o yola dikiyorum gözlerimi. biri görse hasta der.

o yoldan gelirken ben sınıfa geçiyorum erken geldiğimden sınıfta bir ya da iki kişi olurdu. sınıftakileri pek takmıyordum ama iyi insanlardı. öyle havaları yoktu zengin züppeler gibi.

bi kızla tanıştım kurstan ama baya bi yanlışlıkla oldu. bunun akordu bozuk. yani baya baya kulağımı gibiyor çıkan ses. ben de yeni yeni öğrendim gibi bişey. akord ayarını yapalım istersen dedim gülümseyerek .

aa olur ya valla ben beceremiyorum dedi. aldım gitarı yaptım. sağol cidden yaaa

önemli değil dedim. beyler açık söyliyim yaaağlı yuğğğlu konuşan kızları hiç sevmem. ağızlarına iki üç tane vurasım gelir. ama kız şirindi lan.

o yüzden kızamadım. ismim ilayda dedi kısa süren bir sessizlikten sonra.

oğuz dedim ben de. öyle ufak bi tanışma oldu. çok da samimi olmadık kızla. ama muhabbetimiz tuğçeyle olduğundan çok daha fazlaydı.

tuğçeye merhaba cümlesini kuramıyordum beyler. ağzım kilitleniyordu sanki. sıralara karışık olarak otururduk örneğin o gün tuğçe soluma oturmuşsa hep sağa doğru bakar vücudum sağa dönük olurdu. sağa oturmuşsa aynı şekilde. bildiğiniz eziyet çekerdim. kurstan bir iki kişi ile daha tanıştık bu akort olayı sayesinde. ulan bi benmişim hocayı dinleyen demek ki. millet akordunu ya bana ya hocaya yaptırırdı. ama çoğunluk bana yaptırırdı.
sanırım hocanın kızacağı endişesiyle ufak bir ün kazanmıştım 14 kişilik grubun içersinde. neyse konu bu değil beyler.

Lan huur gibtir olup gittin sahip cik lan basligina