hergün bu başlıkta yazıyorum

bir kahve falı

önce bir ses gelir sonra o koku ve sanki yıllardır tanıdığım bi yüz
dünyaya farklı bi ışık geliyor o an inandıramıyorum insanları
tam 21 senedir susuz kalmış dudaklarım daha da kuruyor gözlerinde
aramızda bir metre var yok gönlümüzde ise kalmamış sanki hic mesafe
ve zoruma gidiyor bir gözlemeci de yaşanan soğuk dakikalar
insanların suçu, ketumların, kenafirlerin, ve gönül huurlarının
bir sigara yetmiyor içip seni üzmek istemesem de
görüyor musun korkumu yollar ayrılıyor ve bir tramvayın acı kornası
bir kahve içiyoruz ayaklarının ayaklarıma değmesinin verdiği mutlulukla
korkuyorum bir yandan üzüyor muyum seni gitsem mi acaba
sonrasında kapanıyor fallar, bir korkuluktan hesap sorma dinliyoruz
bir fallar kalmıştı karşılaşmadığımız orda buluşuyor yürekler
gülüyorum haylice çaktırmıyorum sanki hiç bıyık bırakmamış gibiyim
anlatıyor nasıl tutuyosun kendini şaşıyorum korkaksın kendini aş diyor
ben değil korkuluklarımız söylüyor duymuyo musun
aslında bende olsam güvenmezdim bana
seni arayıp öpüp nolcak şimdi sorusuna cevap veremeyen bi adam
benim de hosuma gitmezdi ama niye dökülüyor bu diller burada
sorma bana yüzyüze gel oku burda, ya da bırak hayata
o bizi bir modern zaman pidecisinde, bir falda ya da bir kütüphanede
elbet karşılaştıracak, gözlerimiz çarpısacak, bulutlar ağlayacak
tıpkı bu sabah ki gibi
merak ettin mi her gece hava soguyup neden her gündüz güneş acıyor
cevabı acık Allah bile bulusmalarımızda arkaplanı güzel ayarlıyor
ben olsam bana güvenmezdim başta ama ben buyum bilirsin aileler
etkilidir insanların karakterinde, konuşmasında, ya da yaptıklarında
ben kendimi rahatça ifade edebilen bi adamım doğrudur ama bu konuda
bana öğretilen hep maske takmak, insanlara sert, dengesiz davranmak
bilirsin tutarım sözümü ama sende bi dur da düşün allah aşkına
beni bırak falı dinle bak ne diyo sana
bi adam var korkma git onunla hersey cok güzel olacak
bana ne diyo sabret gelicek ve dönüm noktası olacak
korkuluklarımız diyo duymuyo musun hadi itiraf edin mutlu olun
bırakın numara yapmayı, gizli buluşmayı, elele tutuşun
falımı gördün ben konuşamam ama bi kere güvenirsen eğer bana
bu güvendiğin son adam olur Allahın izniyle ve peygamberin kavliyle
e bizde yorulduk artık biraz mutlu olmak bizimde hakkımız haliyle
biliyorum yüzyüze konuşamıyorum güven veremiyorum belki ama
sen okuyabilirsin yazımı benim yada yaklas tekrar dudaklarıma
sessizliğimiz konuşsun, yaslandığın tarafımın sesi anlatsın sana
ne kadar sevdiğimi, neleri göze aldığımı, neler yapabileceğimi
bu bencillik değil bitanem duymuyor musun diğer sesleri
onlar bile mutlu olmak senin hakkın diyor artık bi korkma diyor
görmüyor musun bitanem karsında zar zor duran bu adam git gide eriyor
şu yeşiller yeşil olmuyor, gökyüzü mavi değil, güvercinler ucmuyor
sen gidince.
ve her gündüz mutlu olup her gece ayrılan biz yıpranıyoruz yok yere
şimdi mantıklı düsünmekse bize düşen ve doğru olanı yapmaksa
çift baslı yılanları hayatımızda cıkarmaksa örneğin
önce verdiğimiz sözleri unutalım, edilen yeminleri sıfırlayalım
milyonlarca pilan yapıp bi yandan anı yaşıyalım mutlu olalım
gelecek kuralım kendimize en lüks evleri düşenelim belki de
sonra gidip bi simit bi nargileyle en varoş kesimde sarılalım
gel biz iyi insanlarla iyi bi hayat yaşıyalım ve koruyalım
kendimizi kavgalardan, hüzünlerden, apocanlarla danstan
ya da o kafasında karga olan karısık saclı zebaniden
biliyorum sende istiyosun ama dur be bitanem yetmez mi
kendini bu kadar feda ettiğin geleceğini insanlara harcadığın
bi dur bi bak gökyüzüne bi derin nefes al bi ilk öpüşmemizi düşün
sonra çektiğin sıkıntıları kimseye anlatmadığın seyleri
sonra adalet terazisini düşün kendine verdiğin hayatı
bi de yasaman gereken mutlulukları düsün
gram zerre belcilsem allah canımı alsın şu an ama
dayanamam ben bu düzene senin tek bir gözyaşına
insanlara değmeyen üzüntülerine yalnız kalmana üşümene
ha gene de kendin üsümek istiyosan eğer git diyosan
emin ol seni zor durumda bırakmak istemiyorum kan kaybederek giderim
ama ben asıl yarayı o andan sonra ki her üzülmen de alır, eririm
korkma da bitanem bi kendini doldurasa getirdiğin her senaryoyunun dışında
bi de şunları düşün mesela
biz bi yola cıkıcaz, önce çevremizdekilere bunu açıklıycaz
Allahın gizemi nasıl sinirlerimizi bozcak iki laf sokup haha diye masadan kalkıcaz
cemre aslı büsra gamız yüzümüze gülcek belki biraz arkadan konuscak ama
büşra yapmaz öyle sey gör bak ilk o şaşırmıycak bu işe
cemre aslı gamız ketumluk yapsa da başta
bu grubun lideri sensin unutma kimse sensiz bişey yapamıycak
Allahın arkadan konusan kendini dünya zekisi sanan cemresi
sütten cıkmıs ak kasık mı sanki bana züt lalesi
aslı gönül huursu oldu cıktı aldığı ahları kendi bile itiraf ederken
artık doğru insan umuduyla cıkıyorum insanlarla desin dursun
gamze mi hani şu her gördüğü erkeğe, Allahın orhan velisine yavsayan
kantinin ortasında sevismediği kalmıstı hani, o di mi
sadık sonra, o hep yanımızda olcak, destekcimiz olcak
herkes konuscak, milletin konusması en fazla bir hafta sürcek
e sonra kalan zamanda ne yapmak istersin minik güvercinim
nargile içelim mi, sinemaya da gitmiyoruz bayadır ya da
su 10D sinemada oynadığımız oyunu oynarız, kafamı kırarsın belki
ya da tango yapmayı ögretirsin sonra dalga gecersin benle
ne biliyim belki herkese en iyi rol yapabilen insan olmana rağmen,
beraber oynadığımız oyunlarda gülmene engel olamazsın ya da
herkese cok iyi laf yapan ağzın, sacmalar gene beraberken,
sonra tekrar aşık edersin kendini, bana, o halinle, doyasıya
en iyisi sen iç, bu sefer de sen sarhos olursun
sonra ben kendim yürüyebilirim tamam mı, diye atar yapıp,
önden önden yürürsün hafif çakırkeyifim ben, diye olay cıkarırsın
belki tüm cantaları ben tasırım, sende cantama dikkat et, dersin
muhafazidle özge bile güldürür bizi, kaplanmıs kitaplarıyla
serdivana gitmem söyleyim, ama doyuran güzel şimdi hakkını ver
ne diyosun bak müzikle ilgilencekmişim zaten bi kursa mı yazılsak
sen keman cal diyorum, bende belki ney üflerim bu sırada
piyano calmayı hep istemişimdir, benle dalga gecsende aslında
fotoğraf çektirmediğimiz tek bir alan olmasın isterim ben mesela
cok gezcek zamana ihtiyacımız var ben merak ediyorum örneğin,
pariste bundan daha ışıl ışıl olabilir mi gözlerin,
saçlarından daha güzel kokan bi şehir var mı dünyada
yada kafanın sağ tarafındaki saçların bile engel olamadığı
bi öpüşmemizi de en işlek amerika caddesinde yapsak
daha fazla mutlu olabılır mıyız acaba
hayal edemıyorum bundan fazlasını, dusunmek bıle icimi ısıtsa da
artık diyorum bitanem, direnmesen kendine de su kısacık süreci
bi an önce atlatıp daha güzel görmeye baslasak mı dünyayı
5 gün sonra 1 ay olacak sana acılalı bense yıllardır senle ayrı gibiyim
bir yanda durmadan yazmak isteyen ellerim, bir yandan külü düşmek üzere olan
sigaram ve
durmadan aklıma gelen dudaklarını bana dogru uzatmıs, hayalin
şimdilerde hepsi burada, hepsini, herseyi bırakabilirim
sadece geleceğini biliyim.
bir kahve falı kalmıştı mutlu olup gülmediğimiz
bir de hayalini kuramayacağımız bizi bekleyen fırsatlar,
şimdi hep mantıklı, olgun, saygılı davranmıs iki insan olarak,
sorarım sana,
bunca güzel şeyin olma ihtimali diğerlerinin oldukca fazla katıyken,
simdi su saniye
kaybettiğimiz tek bir dakika bile
saçma değil mi?

güven bu adama
güven çünkü bu adam sana yalan soylemedı, herseyı anlattı olan, olmayan
güven bu adama çünkü o senin aynın bi baksana
sadece dış görünüşler biraz farklı.
hem tecrubesi var geçmişten, tıpkı senin gibi o da,
zor zamanların üstünden gelir.
ha bi de
güven kendine önce, sonra güven bana
sen de aştın sıkıntıları, biliyorum hayli yıprandın şimdi ama
yalnızdın hep bende öyle aştım çünkü iyi bilirim
ama şimdi ikimizinde bi fazlası var;
biz.
birbirini haketmeyen onca insan beraberken
mutluyken
ya onlar beraber uyuyabilirken
bitanem
bizim suçumuz ne?

ben yazmıycaktım aslında ama ne uyuyabılıyorum, ne yemekten tad alıyorum, ne gülebiliyorum, ne de bu yaşımdan sonra olur olmaz yerlerde gözyaşlarımı tutabiliyorum.
yazmayacaktım susacaktım aslında gibtir edicektim o gün neler yaşadığımızı nasıl ayrıldığımızı sonra neler olduğunu insanın ömrünün nasıl törpülendiğini ayrılığın ölümden nasıl zor olduğunu ama duramadım
ben buraya bunları yazmayacaktım aslında saçma sapan duygularım ortaya çıktığından beri durduramıyorum kendimi
merak etmek, istemsiz düşünmek, her karanlık sokaktan senin çıkmanı beklemek, bunca yıldır seyahat ederim arkama bakmadan otobüse binerim şimdi gelir diye beklemek gibi duygular örneğin.
ben 4 senedir ağlamıyodum aslında. o gün benim eğitimimin son günüydü. annem beni o güne kadar elinden geldiği kadar iyi büyütmeye çalışmıştı şimdi son rötujdu.
o gün ben en büyük kavgamı ettim. yaşıtımla ya da genç biriyle değil. bir yaşıtımın yaşayabileceği gibi değil. babamla kavga ettim ben. yumruk yumruğa.
işte o gün annem bana artık ağlamamayı duygularımla hareket etmemeyi üzülmemek için üzmeyi öğretmeyi bitirmişti.
beni doldurmuştu. insanlar iki yüzlü olcak, hepsi üzerinden prim yapcak, seni kullanmak isteyecekler, bazıları duygularınla oynayacak, kimine anlatıcaksın kendini sonra ihanet edicek sana.
cogu da oldu ama annemin bana bahsetmediği bi konu vardı ki bunu ben hiç kendimde görmemiştim.
fırsatımda olmamıştı o duyguyu yasamaya. duymustum bişeyler, insanlar anlatıyordu ama bana sacma gelirdi hep. sonraları duydum ki herkesin başına gelirmiş o, dedim ki madem doğru kişi olsun tam olsun.
arayıslarım sabredemeyişlerim oldu. ama ben hic işte bu duygusunu yasamadım kimsede.
sonra seni tanıdım ki sana yemin ederim şimdilerde düşündüğümde mutlu olduğum anıları, hep bu andan sonra baslamıs. ben hic gülmemişim. güneş hic bu kadar parlak olmamıs. gökyüzünün maviliği hic bu kadar tatlı gelmemiş.
su dilenci su manav su günes gözlükle insanlar hatta hic bu kadar tatlı görünmemişti sanki.
sen geldin. ben sana güvendim. en özelimi en kendime saklanacak seyleri ister istemez konusmak istedim. ben o kız bi söz verdiyse tutar dedim. delikanlıdır dedim. rahattım bir kere bile ihanet düşünmedim.
olmadı da zaten. bi kere üzmedin beni.
sahi ne cok yasadık di mi senle.
inciyle beraber dalga gectik şimdi beraber disipline gittik.
ilk kez içkili mekana girdim senin için. bu pek önemli değil ama monte de oynadığımız önemli simdi.
kiviye su cekmiştim sahi.
mehmetlere geldiğimi o konusamadığım günü hatırlar mısın.
sacma sapan yerlı yersız atarlarımı seni paylasamayıslarımı.
ne cok sorun cıkarırdım.
öyle coktu ki sevgin ilk dakkadan beri. adı yoktu sorgulamadım salak gibi
ama öyle bi sevgi öyle bi içtenlik öyle bi samimiyet öyle bi anlasma görmedim ben.
bir pazar sabahı sana kitap getirişim.
bir ders cıkısı hasta oldugun icin seni gormeye gelişim aklıma gelir.
rango izleyişimiz.
sahi ne cok sey yaptık de mi.
doktorlarda ben kendim yürüyebilirim diyişin gözümün önünde suan.
aslının dogumgunu var.
ne anılar ya hepsı fılm serıdı gıbı gecıyo aklımdan.
sey vardı hatırlıyo musun
zafer de hanı termodınamık calısıyoduk bir pazar.
sen omzuma yattın ben gene sıkıca sarıldım.
sonra sen bana bakıyodun.
ben donersem senı opecegımı bıldıgım ıcın anlatmakta dırenıyodum.
sen hala bana bakıyodun hıssedıyodum.
sonra dayanamadım dondum hani hatırlıyo musun.
aslının montu.
hatırladın de mı.
ben onu feray yıllar gecse unutamam unutmak ıstesemde unutamam hafızamı kaybetsem belkı yıne unutamam.
ben kendımı bıldım bılelı bıseyler yasadım sıktır et onemlı degıl.
ama sunu ıstedım hep bırı cıksın gelsın, guvenıyım ben ona, guvensın o bana, gulelım ota taka, anlayalım bırbırımız, ben cumleye basladıgımda o tamamlasın, o özledim dediğinde benim ertesi gün yanında oldugum biri olsun istedim hep.
seviyim istedim, sevileyim istedim, gözüm kapalı, sonunu dusunmeden, hep mutlu olarak.
kendimi bildim bileli ben hep kendimi bunu isterken buldum feray.
ve bu insanın basına ya bi kere geliri ya gelmez birseydi bunu da biliyordum.
kendimi sansız hissettiğim icin bunun beni bulmayacagını dusunurdum hep.
ve sonra sen geldin.
ben güldüm.
sen bana kız cocugusun dedin.
beni bu kadar tanıyan daha yoktur.
sen geldin ben unuttum
sahi neydi sen önce benim yasadıgım.
ben seni 18 mart 2012 tarıhınde optum feray.
bana sadece sunu soyle.
bunca zaman gulememıs mutlu olamamıs belkı de bıraz ugrasmıs cogu ısı bı arada yurutmek zorunda kalmıs isyan etmemek icin ugrasmıs sonra da boyle mutlu olmus bı adam
bu kadar anı yasamıs gülmüş eglenmiş o kadar ihanet yanısıra sana büsbütün sırtını yaslayabılmıs.
senin dizinde yatmıs.
omzunda seni yatırmıs.
bi adam
şimdi kalkıp nasıl hic bisey olmamıs gibi her sabah kahvaltı yapar her gun okula gıder ders dınler ders calısır mutlu olur ınsanlara normalmıs gıbı davranır.
bana bunun bı yolu varsa soyle yapıcam.
hele öyle bi ayrılıktan sonra varsa söyle bitanem durma söyle
o gün ki ben o her aklıma geldiğinde insanların icinde evde arabada
ben ki o zamana kadar hıc kımsenın yanında aglmamıs adam
sert gorunmus ınsanlara oyle tanıtmıs olan adam
bır cocuk gıbı hungur hungur aglıyorum.
o oyle bı gun kı bız o gun sevgılı olduk yıllardır bırbırını seven
sonra sevıpte kavusamayan ıkı asık gıbı ayrıldık
bana o gunden sonra dik durmamın bi yolunu göster
bana kavga etmememin yolunu göster
benle konusmamanın verdıgı sınırle bıcaklı adamlarla kavgaya gırerken
bana bı cozum goster kı onu yapayım bende hadı durma bısey soyle
unutabılırsın emre de soyle soyle yap de
dudagımda kı ızını sılemezsın artık da neyse
su guldugumuz anıları al bı once
hadı durma su zaferı bı al adaları esparkı odunpazarını hatır kahvesını spor salonunu havuzu barları doktorları carsıyı leonu ya nereyı sayıyım kı eskısehırdekı sokaklarının yarısını hadı yıktır bu sehrı tekrar yaptır
ben de unutuyum o zaman.
aklımdakılerı nasıl yıktıracaksan.
hasan ali de ki o günümüzü bitanem nasıl ağlamadan hatırlayım ben
nasıl gözyası dokmeyım her yazdıgımda her aklıma geldıgınde
ne kadar zor bılıyo musun hayat sensızken
sankı ben hıc yasamıyodum senden once yemın ederım
sokaklardan sen cıkıcaksın gıbı gelıyo
emre dıye seslenceksın ıkı dakka yuruyelım mı dıyeceksın sankı
sonra duruyorum beklıyorum gelmıyosun
kendımı suclu hıssedıyorum senınle aynı havayı almadıgımız bı sehıre geldıgım ıcın
konusmuycam artık dedın dıye sonra ınsanlardan cıkarıyorum hırsımı
yutkunamıyorum yemek yıyemıyorum tat almıyorum
sureklı aklıma bulusmalarımız ve dudagının tadı gelıyor bıtanem sonra
kızıyorum
anne dıyorum senın sucun senın hatan sen yaptın
neden ogretmedın bana ask acısını
neden onu gunduz saatlerce gorsende geceler ozlemınden uyuyamıyacaksın
merak edıceksın ıcınde fırtınalar kopup sessız kalmayı bıleceksın demedın
neden sımdı gozyaslarımı sılıyosun anne
neden ogretmedın
sen yokken oyle kotu ki hersey dayanılmaz akıl almaz
dunyanın en mantıklı ınsanı olsan sacmalarsın
ellerım acıyo ellerının verdıgı guc yok uzerımde
senı kaldırıp gunlerce bırakmayacak kadar gucluyken kollarım
sımdı krıstal hastası kadar dayanıklı ancak
susmaya calısıyorum sen yokken bırbırmızı ozlerken kavurusuruz dıyorum
ama aklıma dans ederken hıc sarkı sozu hatırlayamayıslarımız gelıyor mesela bıtanem
durduramıyorum kendımı ıste
gene o parka gıtme deyısın
sonra o parkta bıle anımız var dıye o parkta saatlerce aglayısım gelıyo aklıma
dayanamıyorum
dön.
tek kelıme konusmayalım.
sadece dön.
gel elimden tut bi tatlı yiyelim sonra gidelim arkadaslarımızın yanına onları bı atlatalım bı sure.
sorun degıl beklerım.
sadece bılıyım ne olursa olsun gerı geleceksın benımlesın
o gulusunu hıssederım ıste o zaman hep
dön bitanem gerekirse 2 yıl bekleriz sonra yasarız hayatımızı
ben dondum de bana sonra haber verme
sormam senı bunaltmam gelıcem bekle de gıt omur boyu beklerım
ama boyle gıtme
dudaklarım catladı hasretınden
gozlerım senın gıbı tanıdık bırını arıyor sımdı
en ufak hareketımden sınır oldugumu anlayıp benı gıcık etmeye calısmalarını öyle özledım kı
don ellerım kanıyor
yuregım kaldıramıyorum bıtanem don
ha eger sen mutluysan bıtanem senden son bı ıstegım olcak
son bı bulusma
ama yanında bıcak getır.

senı çok seviyorum.

günlerden perşembe.
19 nisan 2012
bugün de göremedim seni.
sahi aklıma gelmişken sorayım dedim bu mu senin iraden?
bu mu senin sabrın, bu mu senin akıl almaz müthiş pilanın?
evet önce mutlu olalım bolca.
birbirimizi tamamlayalım bir yap-boz gibi
5000 parçalı bi yapboz ama
herkesin uğraştığı hani parçalarını aradığı
sonra çabucak pes edip yarıda bıraktığı var ya
biz onu yapalım bunca sabırla, gayretle
sonra mutlu olalım
yollarda asfalt olmasına örneğin
yada kaldırım taşlarına bile bi bahane bulup
kahkalarla gülelim
anılar bırakalım parsel parsel her yerde
yer gök kıskansın bizi, biz inadına anlaşalım
bırak yaptıklarımızı şimdiye dek
gözlerimize bakalım öyle uzun uzun
öyle konuşalım
susarak konuşmamız, konuşulur olsun insanlarca
ve bu kadar mutlu olmuşken biz
karşılık seni seviyorum cümleleriyle
birbirine canını verecek güvenle
bir saçma sokak lambası ısığının bozduğu
o güzelim karanlıkta
ayrılalım
bu muydu senin müthiş pilanın
nolacak şimdi?
ben sana benden bahsedeyim biraz
o gördüğün güçlü adam vardı ya hani
tek koluyla seni çeviren hiç yorulmadan
ve en kral eskişehir soğuğunda 3 numara saçına
şapka takmasada senin yanında üşümeyen
o sadece birlikte yaptığımız o yap-boz daki
bir parçaymış
şimdilerde o adam yaz ortasında üşüyor
o senin yanında kahkaha atan senin yanında kendi olan adam varya
o adam artık gülmüyor, kavga ediyor sürekli, ölmek için
senin yanındayken dersleri iyi olan bi adam vardı bitanem
o adam yalnız kalamıyor ki ders çalışsın
yemek yiyemiyor örneğin
küçücük yaşlarda arkasına bakmadan uzaklara gidip gelen bu adam
tren garında kendini uğurlayacak bi çift göz arıyor
ve ağlıyor düşünebiliyo musun?
dersin ortasında, bazen bi kaldırımda, bi parkta, tramvayda yada
bu gördüğün adam herkese nasihatler dağıtan evet
şimdilerde bu kalp ağrısına bi çözüm bulamıyor
günden güne eriyor ve uykusuzluktan gözleri
git gide içeri doğru göçüyor
utanarak evet açık söyleyim utanarak
ama başka bi çare bulamayarak
hergün 2 paket sigara içiyor
seni görmek için bomantinin yerini internetten arastırıyor
yanlıs bomantiye gidip saatlerce senin gelmeni bekliyor
sadece bi kere olsun görebilmek için.
yada o seni 2 saat beklediği parka gidip saatlerce bekliyor
belki yurda girip çıkarken görebilirim diye
kafayı yiyo bu adam bitanem hayır senin yüzünden değil
senin canın sıkkın bunu görüyor ve senin yanında olamıyor
senin gözlerine 10 saniyeden fazla bakarsa sana sarılmasına kimse engel olamaz
bunu bildiği için gözlerine bakamıyor senle insan içinde konusamıyor
evet düsün bi de sana kötü davrandığı icin bi kez daha ölüyor
kafayı yiyo bu adam çünkü böyle bi hasret yaşamadı hic bi zaman
anılar, şiirler, şarkılar ve senin üzgün halin
bu adamın ömrünü git gide kısaltıyor
şimdi şu an evet şu an
beni görsen ki gördüğünde nasıl engel oluyorsun bilmiyorum ama
kahkahalarımız hic aklına gelmiyor mu
şimdi cıksan gelsen yeter bu hasret desen
ve biz bi yola cıksak
yaptığımız yap-boza insanlar hayretler icinde baksa
ve bulutlar bile gökyüzünde bulutlar bile çıldırsa
bizim birleşmemizle artık güneşler açsa
ve ben seni öpsem
bir daha hiç bırakmasan şu aranan ellerimi
sonra birbirimize bakıp
"ne bakıyon" desek
yüreğim kanıyor bitanem
ve sabrım git gide tükeniyor
kendimi öldürmek sorun değilde
senin üzülmenden korkuyorum.