sardi lan guzel hikaye devam panpa

Sordum, beyler neden kabul etmiyonuz, niye yanlız bırakıyonuz beni diye. içlerinden en adam akıllı konuşanı sadece cigaraya bulaşmış bora konuştu.

Bu tayfa eskiden her gün okul çıkışından akşam ezanına kadar top oynar, eve döndüğünde feriştahı gibilmiş gibi terlerdi, şimdi titrediğimiz için terliyoruz, ya soğuktan ya maddeden. Bu semt bataklık oğlum, Ogün üniversiteyi bıraktı bu tak yüzünden sen de bize torbacı ol diyosun, kimseyi zehirleyemem ben aga. Hayatımız zehir oldu zaten bize, başkalarınınki olmasın.

Şuan düşünüyorum da, Bora çok haklıydı ya keşke zamanında onu dinleseydim ama güç ve para tutkusu gözümü döndürmüştü, gibtir çektim ve diğerleriyle birlikte gitti.

rez alayımda sonra okurum

Ogün eee kardeşşşş gidenle gidilmiyo yani kaldık başbaşa hadi bişiler ver de başlayak biz demişti. Ofisime geçtim ve malları verdim, artık büyük adam sayılırdım niye dağıtımı ben yapıyorum diye düşünüp Ogün’e sordum

Kanka güvenebileceğimiz kurye varsa yolla bana çalıştırayım. Tamam dedi, birkaç saat sonra bir lavuk geldi, 15 yaşındaymış.

cümleye başladım “Yaşın çok küçük... ” bitiremeden “Hayat şartları.” dedi. Ses etmedim. Hergün saat 13.00 olmadan herhangi bir saatte gel al malları dağıt dedim, tamam dedi çekti gitti.

Şimdi zeytinburnunun kralı benim ya, gözüm yükseklerde ama...

“Alo Kazım abi?”
“Matbaacı kardeşim? Sıkıntı mı çıktı?”
“Yok abi ya sana şey sorucam bu yedikulede kimler çalışıyo neler dönüyo, pazarı genişletmek istiyorum.”
“Bekle oraya gelicem akşam.”

Akşam çöküp, Kazım abi geldiğinde bana 2 çift laf etti, ne yapmam gerektiğini söyledi ve gitti. Cevap bile veremedim...

“Bak şimdi, bir doktor olduğunu düşün matbaacı, sana çok sadık bir ekibin var, asistan doktorların var, terfi bekliyorlar. Ameliyatta yapmaman gereken bir hata yapıyosun ve sağlık bakanlığı müffeftiş yolluyo. Önce asistanlardan biri ötüyor, sonra diğerleri. En sadık köpek bile zorunda kalırsa, yaşamak için sahibini yer. Burası farklı bir dünya. O Ogün bini sana saldırdığında zütdüğüm yerde geberteceğim dedim. Çünkü ben sizin abinizim, elimde büyüdünüz ama burası farklı! Seni sokakta infaz etseler Necati benim adamımdı falan demez, öldürene hürmetlerini sunar. Yayılmak istiyorum diyosun. 3-5 torbacıyla keşle olmuyo o işler. Farklı bir seviye. Ayık kafalı adam lazım, eli silah tutabilen. Köpekten daha sadık köpek ordusu lazım. Kimse sana itaat etmez! 18 yaşındasın daha!”

içimden Fatih istanbulu 19 yaşında fethetmişti ama! diye düşünüyordum...

Bu sırada diğer işleri anlatayım, Suriye’den göç dalgası başladığı için çoğu gün uyuşturucudan daha fazla para kazanıyorduk, silah ticaretine de başlamıştık kaçakçılığa da. Necati abinin söylediği Doğubeyazıtkı bi kaçakçıyla çalışıyoduk, ne gelirse aklına, mücevher, ot, eroin, sigara, alkol, silah... hatta söylediğine göre küçükbaş hayvan bile kaçırabilirmiş...

Güçleniyordum yavaş yavaş... ama otorite sahibi değildim. Mahallede tanıyan çok yoktu, umursanmıyodum. Ogünün yolladıklarıyla bi ekip kurdum yolladım semte, koruma parası alıyolardı esnaftan, direnene bıçak...

Bi grubum da olmuştu artık koşulsuz güvenebileceğim. Harekete geçmemek için hiçbir sebebim yoktu...

Yedikule pazarını elinde tutan adam: Tuncay Doğan, her cumartesi yedikulede meşhur Safa meyhanesinde tek başına içermiş.

Bizim çocukları toplayıp üç araba 15 kişi gittik mekanın önüne çektik arabaları. Dedim burda bekleyin, adam zaten tek.

Buldum kendisini, oturdum karşısına. Yaşlı başlı bi adam bekliyodum ama, 30’lu yaşlarda uzun saçlı, tişörtlü bi lavuktu karşımdaki -yolda görseniz zeytinli festivallerine katılan aidsli penise sahip bi lavuk dersiniz-

geçtim karşısına dedim ben matbaacı. zeytinburnunun kralı benim. sen de Tuncay’sın burası da senin çöplüğün.

Bişey demeden mezesinden tıkanmaya devam etti, fondip yapıp benim çolukla çocukla uğraşacak vaktim yok diyip fırladı, kapıya yöneldi.

Oğlun varmış, Bilal. Hastaymış, geçmiş olsuna geldim.

Arkasını döndü ayağa kalkıp kapıya doğru yürürken karşısından geçtiğim anda arkam dönük şekilde konuşmaya devam ettim.

Bazen sevdiklerimizi korumak için bazı şeylerden fedakarlık yaparız Tuncay bey. Bu bir kadın olabilir... kapıyı açtım ve “ya da bir semt. iyi akşamlar... ” diyip çıktım ve arabaya atladım.

Ofise girer girmez Tuncay’ı aradım. “Teklifimi bir düşünün isterseniz Tuncay bey zira annenizle aynı semtte yaşadığımı öğrendim, kaza kurşununa kurban gitmesin kadıncağız... Imm şey... Ben sana teklifimi söylemedim... ”

“Ne istiyorsun çocuk! Ailenin yanına mı postalıyım seni?”

“Yedikule’yi bana vereceksin. Yoksa anneciğine girdiğimde nefes nefese kaldığımızda heyecandan ölür kadıncağız. Olay basit, yedikuleyi bırak Beykoza git. Oralar daha bakir. Sen inşaa et.”

“gibime kadar yolun var huur çocuğu! Seni öldürdükten sonra içine bomba koyup havada patlatıcam seni aptal huur evladı. Hayatını gibtim senin.”

Bu pek beklediğim bi yanıt değildi Ogün... Şunun adresini bulun, hemen gidip kafasını uçurucaz. ÇABUK!

bu arada fantezi hikaye olduğu için senaryodaki açıklıkları ogün karakteriyle kapamaya çalışıyorum beyler. Ogün adamdır...

yok beyler iyi başlamıştım da sıçtım şuan. toparlamam lazım yarın devam

rezerved

ilk başta ciddi sandım huur çocuğu neyse suku

Bunu okuyacağıma cin hikayesi okurum daha iyi. En azından güldürüyor. pekekentler bile torbacıdan daha şerefli

up gelcem birazdan

rezeeeeeeeeeeeeeee

Samatya mı? Aga beee...

Bu niye trendde amk

Rezervasyon

Rezerve

Ogün bügün