burada, yazar;neye inanırsan onu yaşarsın demiş .

Benim tanrım yok la nolacak simdi

tanrı öldü

niçesim var

yok öyle bir şey sen yanlış biliyon
insan tanrıyı kendinden üstün gördüğü için (üstün göremezse tanrı olmazdı) bu teori sadece tanrının ufak belirtileri var şekline indirgenmiştir.

kölelerime yaptırdığım kulenin tepesine elimde ok ve yayla çıkıp gökyüzüne doğru oku fırlattım. sonra indim dedim ki; noldu şimdi musa ? hı ? noldu şimdi ? tanrını öldürdüm hı noldu şimdi ?

evet beyler tanrıyı öldüren benm

Bende çizgi roman okuru olarak şuraya bi entry gireyim. Marvel evreninden yüksek kozmik güce sahip Galactusun bir özelliği onu gören canlı kendine benzer bir yapıda görür.

benimkisi çok berbat la ozaman

Tanrı öldü. Tanrıdan geriye bir ölü kaldı. Ve onu öldüren biziz. HâӀâ gölgesi beliriyor uzaklarda. Kendimizi nasıl avutacağız, biz katillerin katilleri? Neydi bıçaklarımızın altında ölümüne kan döken, dünyanın sahip olmuş olduğu bu en kutsal ve en kudretli şey: bu kanı kim silecek üzerimizden? Hangi su var bizi temizleyecek? Hangi teselli şölenlerinı, hangi kutsal oyunları icat etmek zorunda kalacağız? Fazla büyük değil mi bize bu davanın yüceliği? Buna layık olmak için birer tanrıya dönüşmeli değil miyiz?

Aallahsızlar detected

panpa kaynak tak senin. M.Ö. 570 yıllarında yaşamış Ksenofanes'in tezidir bu. insanlar kendilerine bakarak tanrılarını yaratmışlardır. ama bu daha çok eski çağlardaki dinler için geçerli bi tezdir. çünkü adamın yaşadığı çağdaki tanrılar insanlar gibi yaşar. Tanrıların biz insanlar gibi vücutları olup bizim gibi giyindiklerine ve konuştuklarına inanmışlardır. Siyah derililere göre tanrılar siyah derili ve basık burunludur; Trakyalılara göre ise mavi gözlü ve sarışın. Ve evet, eğer öküzler, atlar ve aslanlar resim yapabilselerdi, tanrılarını öküz, at ve aslan gibi çizerlerdi kuşkusuz!