hikaye var papiler toplanın hele

Part 4
Bir ormanın güzelliği karşısında secde ebelirdim. Veya bir gök gürültüsü beni birşeyler yazmaya itebilirdi ancak aşk... Bu ruhumun derinliklerinde bir esinti bile yaratamazdı. Islak güzel bir dudak gördüğümde aşk denen şeyin bu dudaklar için yapılmış düzmeceler olduğunu düşünürdüm. Herkes bir gün aldatacaktır. Bir kadınla senelerce sevişmek hep aynı ritimde, hep aynı pozisyonda, aynı bedenlerle çocuk yapmak. Aynı olan herşey beni zaten korkutmaya yetiyordu. Çocuklarımı parkta gezdirmek. bÜYÜTTÜĞÜM göbeğimle onlara öğütler vermek, Hafta sonu piknikleri, tELEViZYON karşısında birbirini giblemeden konuşulan ay sonunu nasıl getirecez ? muhabbetleri. Bunlar yeterince korkutucu olmaya yetiyordu. Artıyordu da bile.

Part 3
Panpalarım ben çoğu zaman mantıksal çizgide düşünürüm. Duygular belediyenin çevre düzenlemesi gibi gelir bana. Aşksal bir düzenin varlığını her zaman gibtirlerle yolcu ederim. Bu karıyı da duygusal olarak ele almadım. içimden en ufak bir vicdani muhsabe süzgecine tabi tutmadım kendimi. Sadece gibim varsa ve bunlar olabiliyorsa önüne hiç bir engel konamaz kafasındaydım. Beynimin en ücra köşelerinden duygu kırıntılarının cereyan ettiği oluyordu elbet ama inandıramıyordum kendimi. Samimiyetsiz gibişken huur çocuklarının şiirleri beni tatmin etmiyordu. aşk adına yaşamadım. ama aşkı çok kullandım bunu itiraf etmeliyim.

rezerved devam

part 2

Bu antrenör karı dışında yediğim başka karılarda var tabi. Bu arada toplu mesaj gibertmesini bitirdikten sonra karıya dönüyorum. Hala anlatıyor dıbına koyım. Yer yer onu yürekten anlayan mimikler yapıyorum ki yüreksiz huur çocuklarından sanmasın beni. Bazen söylediklerinden yola çıkıyorum sindiripte soru sormuş gibi falan yapıyorum.

tmm tşk

yazıya devam etmemi isterseniz rezerv alın part kaç olur bilmem yazacam olan biteni.

Hikayenin gerçeklik oranını derecelendirecek olursam %89 derim. ister istemez %10 civarı bir kurgu olacaktır. hikayeyi okuğunuzda beyin kanallarınızda sübliminal gibişler cereyan edebileceğinden. Uyarımı yapmak isterim panpalarım. Benim aşkla tanışma hikayem sonunda sizleri mutluluğa boğma garantisi de veriyorum. belki capste olabilir.

part 1
Sabah gibindirik şerif edalarıyla yürüyordum. Deniz kumları parmak aralarımla ön sevişmesine devam ediyor. Kulaklarımdaki dayanılmaz ağrı hala devam ediyordu. Genetik bir orta kulak iltihabı, babam gibi çekiyordum sızısını. Trenin, otobüsün veya herangi bir gibim aracın gittiği istikamete sırtı dönük oturamıyorsunuz. inanılmaz bir baş dönmesi gibertiyor sizi. Böyle gibik bir rahatsızlık bu işte. Biraların tadının reklamlardaki uyduruk ballar gibi olduğu zamanlar. Yürüyordum, koşarcasına, içimde anlamsız bir kinetik enerjinin kırıntıları. Bir antikor misali omuzlarımı gere gere yürüyorum. Hayatımın galasının bugün olabileceğini aklımın ucundan bile geçirmeden. Büyük zütlü, buruşuk yaşlılarla bezeli bir emekli kasabası burası. Hayatı boyunca istemediği işlerde çalışıp, emeklilikten gelen toplu parasıyla inzivaya çekilenlerin mekanı. Bir tansiyon hastası için biçilmiş kaftan, Her gün kalan 35 IQ'suyla yarım yamalak anlatılan Alzheimer hikayelerini dinlemek dışında aktif bir sosyal hayatınızın olduğu söylenemez. Arada bir yurt dışından gelen torunlarıyla yaşadığım günü birlik cinsel deneyimler dışında başka hiçbir şey yok. Bir antrenörle tanıştım burada bayan voleybol takımını çalıştırıyomuş. dıbına kodumun yerinde bula bula bu sahil kasabasını mı buldun antrenör olacak. dıbına kodumun karısı diyecektim de demedim. Arada bir onunla yiyişiyoruz o yüzden. Atletik bir vücudu var. Spordan kaynaklanan, afrodizyak etkisini atabilecek genç delikanlıların olmadığı bu buruşuklar kasabasında, onun için biçilmiş kaftanım. Aslında pilot olmak istediğini söylüyor. Babası da bir pilotmuş, Talim uçuşunda şehit olmuş. Onu dinler gibi yapıyorum. Tek gözümle cep telefonuma gelen yarak kürek okumadan atılmış toplu mesajları siliyorum.