hikayemi anlatıyorum hazırlayın sigaranızı

millet anlamıştı sanki amk. zeynepse farkında değil gibiydi. onla konuşmaya utanıyordum. beni rencide etmesinden korkuyordum.
ne tak yiyeceğimi bilmiyordum beyler.
zehra konus diye ısrar ediyordu ama kararsızdım. yani ne konuşacaktım amk
ne anlatacaktım ki kıza?
ulan ender gibi binler bu işin ustasıydı
bizse birini seviyorduk ve bi şey diyemiyorduk. böyle hayatın dıbına koyim.

neyse beyler geldim gaza. sınıfta otururken konuşmaya karar verdim.
yanımda yunus var onun yanında kimse yok

zeynep dedim

o enderin yüzüne bi daha vursaydım diye dertlenip durdum. zaten gözü iyice morarmıştı. gelsin bi daha dalaşsın bakalım görürdü yine yumruğu. zeynebi tanımaya baslamıstım azda olsa. babası bi bankada müdürmüş. annesi ev hanımıymış. taşşaklı aileydi beyler. iyi para kazanıyordu babası belliydi apartmandan falan.
zeynebe içimi döküyordum ama hiç ailevi sorunlarımı anlatmıyordum. hülya hocayla konustuklarım kadarını ona da anlatmıştım.
şimdilik bunları bilmesi yeterdi. zeynep evin en büyük çocuguymus. bide kız kardeşi varmış.
gittikçe birbirimizi tanıyorduk

ender olayından 1 hafta sonra falan okul çıkışı enderin bin abileri gelmiş. beni dövdürtecekti.
eve yalnız gelir giderdim beyler. dayağı tek başıma yiyecektim belliydi. bi tak yapamazdım bu kadar adama karşı. neydim boyka mıydım lan ben?

dönemin bitişine doğru hala hafızamdan silemediğim bi olayı yaşamıştım. o gün benim tekrar doğduğum tekrar nefes almanın önemli olduğu bir gündü. yine tek başımaydım okulda. yunus sevgilisiyle dolaşıyor zehra arkadaşlarıyla konuşuyor bense bahçede tek başıma geziyordum.

sigara içmem lazımdı. biraz bahçede oturduktan sonra ve nöbetçi hocalar da gözden kaybolduktan sonra okulun arkasına doğru yürüdüm
sessizlik vardı. okulun arkasında sevgililerin kahkahaları geliyordu. kankalar volta atıyor okulun serserileri ise sigaralarını içip sınıflarına doğru yürüyorlardı.

sigaramı yaktım beyler ilk dalı içtikten sonra bi sigara daha yaktım.
ikinciyi yaktıktan sonra biri geldi.
o kişi beni ben yapan kişiydi
yaşamanın önemini konuşmadan anlatabilen
bi bakışıyla beni susturabilen
gülümsemesiyle beni benden alan bir melekti sanki

zeynep gelmişti yanıma

günlerimiz böyle geçiyordu. arada yazılıya falan giriyorduk. bi taklar yapıp çıkıyorduk. nasıl oldugunu anlamıyordum beyler
çok çalışmazdım ama başarılı biöğrenci olmuştum hep. o kötü günler geldi beyler sonunda

hayatımda yaşadığım en kötü günlerdi. kendimi asmak öldürmek istiyordum. ama sınavlar bitmiyordu.
hayır yani bu bi dersse nasıl dersti amk. dayanamıyordum beyler. günlerim güzel giderken birden taka dönüyordum tekrardan.

şuat ayında annemi kaybetmiştim.
dünyam başıma yıkılmıştı. ama o sonunda bizi, kendisini aldatan heriften kurtulmuştu
benim ilerideki başarılarımı görememişti ama.
her neyse beyler.
hayat yüzümüze her zaman gülmüyordu işte anlayacağınız

eve gidiyordum. ablam dışarda okuyordu beyler. o zamanlar tıp öğrencisiydi. kardeşimse büyüyordu işte yavaş yavaş.
babamla konuşmuyordum fazla. hatta hiç konuşmuyordum. annemin yokluğu çok belliydi. kardeşime komşu bakıyordu. ben geldimde de yapıyorduk işte bi şeyler.

veli toplantısına zeynep le bizde gitmiştik beyler. hülya hoca babamla konusmus. müdür falan da başın sağolsun falan demiş.
zeynep o gün babasıyla tanıştırdı. veli amca mükemmel biriydi ama sanki kızını kıskanıyordu beyler. gerçi her baba öyledir ya.

annenin vefatını zeynep söyledi. başın sağolsun evlat. bi ihtiyacın olursa haber ver

teşekkür ederim..

muhabbet bu kadardı işte. ilk tanışma. ilk heyecan.

hocalar babama bayağı bi övmüşler başarılı falan diye. hülya hocaysa başarıdan çok evdeki geçimsizliği söylemiş

eve gittiğimde azar işittim beyler. evde olan evde kalır hikayeleri işte.
ulan senden çok onların emeği geçmişti bana
sen kimsin amk?

ayrılanları hiç anlamıyordum. ulan siz ayrılmak için mi seviyorsunuz? birlikte oluyorsunuz? hatta gibişiyorsunuz.
aşk farklı bi şeymiş ama beyler. inanın her türlü şeytanlığa engel oluyordu. hepinizin acısıyla tatlısıyla bu şeyi yaşamanızı temenni ederim.

doğum günü faslı da bittikten sonra zeynebimle vakit geçirmeye devam ediyordum
bu arada maçlar da yaklaşıyordu. grubu geçmiştik beyler. fatih hocanın bir numaralı adamıydım artık
basketbol sayesinde boyumda uzamıştı tabii.
okulda neşeyle karşılanmıştık. havaya atıyorlardı. ulan neydik ne olduk dedim.
zeynep de yanağıma bi tebrik öpücüğü çakmıştı. her şey güzeldi

bi annemin ekgibliği kendini belli ediyordu o kadar. mezarlığa gidip duruyordum
bazen zeynep benimle geliyordu

bak işte anne gelinin diyordum

bu partta zeynebi anlatacağım beyler.

zeynep hafif sarışın ay yüzlü ela gözlü birisiydi. 170 boyundaydı canım ciğerim
okulun en güzel kızları arasında gösteriliyordu. ama ben bunu bi erkekten duyduğumda cevabını veriyordum zaten.

zeynep yokluk içinde büyümemiş beyler. anası babası onu mükemmel yetiştirmiş.
yani zamane kızları -kezbanları- gibi bi konuşması yoktu.
hocalara saygılıydı. zenginim diye de bi üstünlük yapmıyordu.

daha önce de dediğim gibi özel günler umrunda değildi.
acayip kıskançtı ve yazdığım şiirleri çok severdi

bu işte benim aşık olduğum kız (:

çok mutlu olmuştum amk. ama inanın beyler hep böyle günlerde annemi arayıp dururdum. onunda şahit olmasını isterdim.
arkadaşlarım, sevdiklerim çevremi iyi bi şekilde kurmuştum. ender ve binleri gibi değildik en azından
dıbına koduklarımın takluları...

hülya hoca bi saat vermişti beyler.
zeynebimse bayağı fiyakalı bi çakmak almış bana.

sigaralarımın hepsini bunla yaktım beyler. hala da yakarım. anca gaz doldururum çakmağa.

her neyse bu hediyeler ömür boyu saklayacağım şeylerdi.
en değerlilerimden gelmişti.
eve gittiğimde babam beni hatırlamıyordu bile amk
onun için benim doğum günüm kara bi gündü

yine yalnız günlerim başlamıştı. ne zaman mutluluğu tatsam hemen bi taklar oluyordu. mutsuzluğa alışmaktan mutluluğu da unutmuştum amk
zeynep acayip kıskanmıştı belliydi. bu ender gavatı yıldırmıştı artık beni. zeynep e tam önceki sene bu zamanlar aşık olmuştum beyler.
zeyneple konuşmalıydım. anlamalıydı beni. bu arada bu enderin bağırdığı kız bana yavşayıp duruyordu.
ulan okulun en güzel kızlarından birisin. gelip niye yavşıyon bana? benim neyimi seviyon amk diyordum.
zehra zeyneple konuş diye diye öldürmüştü beni.

bende asosyal zamanlarımda her şeyimi danıştığım dervişi aradım beyler.
bu arada derviş adamın dibidir. keştir. berduş gibi gezse de ortalıkta acayip iyidir. iyidir lan işte anlayın

-alo dervişim naptın?

oo sen arar mıydı bizi lan?

-niye ara mıyım oğlum?

bilmiyom artık..

-derviş bi kıza aşık oldum amk. bayadır birlikteyiz. benim hayatımı değiştirdi. şimdi de huurnun biri yüzünden küstük.
gidiyim mi lan kıza?

senin birini sevmen hayra alamet değil. git değerini bil kardeşim. bu arada başın sağolsun

annemi kastediyordu beyler. ah annem sen yaşasaydın be

biraz kardeşimle oynadım. uyuttuktan sonra dışarı çıktım. zaten babamın gibinde değildim her zamanki gibi.
zeynepin apartmanının oraya gittim. odasının ışığı yanıyordu amk. uyumuyor muydu bu saatte?

gerçi bende uyumuyordum ya. neyse aradım dışarı gelsin diye. açmadı. mesaj attım camdan çık da yüzünü görüyüm bari diye.
5-10 dk sonra gerçekten orada mı acaba diye çıkmıştı dışarı
konuşmadı yine. susuyordu sevdiğim.

beni görünce şaşırmıştı.

ne işin var senin burada?

-güzel bi kızla randevum vardı da.

kızarmıştı yine. o ufacık kızarıklığını seviyordum beyler. o utanmasını seviyordum.

burada olmaz. sonra konuşalım ahmet

-yarın bak ona göre iyi geceler seni seviyorum.

diyip gittim eve

okula gittiğimde acayip heyecanlıydım. sevdiğimi özlemiştim. onun gülüşünü görmeyi özlemiştim.
direk sırama oturmuştum. zaten önümde oturuyordu. zeynep diye seslendi. arkasını dönmüştü

-ne var?

ne ne var? dün niye ağlıyordun?

-bi düşün bakalım niye?

zeynep niye ya vallaha bilmiyorum

-o kızdan sanane ahmet? enderden sanane ne tak yiyorlarsa yesinler sanane ya?

zeynep sadece endere gününü göstermek istedim. anlasana beni.

-bi süre yalnız kalalım olur mu ahmet? buna ihtiyacım var.

ne saçmalıyosun sen zeynep? biz bunun için mi sevdik birbirimizi amk?

amk yoktu tabi orada beyler (:

-senden sadece bi şey rica ediyorum. izin ver bize biraz.

peki zeynep peki nasıl istiyorsan.

bu neyin tribiydi amk?

ender ve bin tayfası yine bana takmıştı. gibecektim bunun feriştahını da amk daha ne gibiyim? iki kere dövdüm
baskette dıbına koydum. daha anlamıyordu bu gavat. zaten bunun babası da zengin ya hani? koyuyorlardı parayı cebine sonra ilgilenmiyorları. vay amk zenginlerin de işi zordu.

beyler önceden enderin doğum gününe gittiğimi söylemiştim. çoğunuz nedenini sormuşsunuz

zeyneple cicim aylarındaydık ve gezmek istiyorduk bi nedeni buydu. birde belki bu gavat adam olur diye gitmiştim
ama uslanmadı tabi. tam olarak bende nedenini bilmiyordum beyler. ama gitmiştim işte.
belkide asosyallikten kurtuldugum için bi kutlamaydı benim için

onlar konuşuyorlardı. bense kafamı dayadım cama. düşünüyordum amk.
zeynep niye böyleydi ki? napmıştım? sadece ender gavatını düzmüştüm. ne vardı bunda yani.
hülya hoca en önde oturuyordu. onunla konuşmaya ihtiyacım vardı. onun yerine taktım kulaklığı uyudum amk.

1-2 saat uyuduktan uyanmıştım. yunus diyordu molaya niye gelmedin amk. sigara da içemedin zaten

vay amk adam sigaramı düşünüyordu. kardeşim diye boşuna demiyordum beyler.

ben bu otobüsü durduracaktım amk. zaten zeynepsizlikten kafam ağrıyordu. sigara içmem lazımdı
fatih hocayla hülya hoca birlikte gidiyordu.

-hocam ben acayip sıkıştım

lan oğlum mola verdik ya. kalkmadın mı?

-uyuyormuşum hocam

ahahahah vay amk. 4 tane otobüsü durdurmuştum. ilerde bi mola daha verdik.
indim doya doya içtim cuaralarımı. biraz da ben kötü olacaktım amk.

sessiz bi yere doğru gitmiştik beyler.

-geldin ya. çok özledim seni ahmet. ama gidip o kız için öyle bi şey yapınca napıyım yani sen ne düşünürdün?

empati kurunca haklıydı beyler. bu kızlar hep haklıydı amk.
öptüm gamzeli yanaklarından. şimdi gülüyordu yüzü

gamzesi gülünce çıkmak için vardı amk. bu kız bi daha ağlamayacaktı
o ağlayınca dayanamıyordum lan.

istanbul bizimdi artık. boşa geçen günlerin telafisi gelmişti
yalnız değildim artık.

molada sigaramı içtikten sonra otobüse binmiştim tekrardan. zeynep tuvalete gitmişti.
geldiğinde sigara kokumdan nefret ettiğini söyledi. vay amk dedim.

rahatsız olduysan eğer başka bi yere oturayım ha?

-olur mu aşkım? sigara umrumda değil sen ol yeter

vay amk ne tatlı dilliydi öyle

el ele gittik beyler. indiğimizde ondan ayrılmak istemiyordum. ama mecbur veli amcaya emanet edecektim onu.
zeynep gittikten sonra hülya hocanın yanına gittim.

-bana bu güzel günleri yaşattığınız için çok teşekkür ederim hocam. ama bu şeyin ezikliğini hep hissedeceğim

zamanı gelince ödersin kardeşim

kardeşim demişti amk. ne kadar güzel bi duyguydu.

artık hoca öğrenci ilişkisinden çok abla kardeş gibiydik. tabi ender gibi torpilden derslerimin iyi olduğunu da söyleyen binler yok değildi.

eve yalnız gidecektim yine amk. karşılayanımız yoktu. kimsem yoktu beyler. yani sülale de yoktu. babamın sülaleyle arası bozuk oldugundan dede nine amca dayı hala teyze sevgilerinden yoksundum.

eve doğru yürüyecektim. amk taksiye mi atlasam sigara mı alsam diyordum. sigara alacaktım tabi.
aldım bi lark. tüttüre tüttüre evin yolunu tuttum. kardeşimi komşudan aldım.
babam içerdeydi. yanına çağırdı beni

-ahmet gel konuşalım senle

ne konuşacaktık amk. neydi yani?

-ahmet ben birisiyle evleneceğim..

ee bana bunu niye diyordu amk. banane lan. zaten bi sürü kadınla evli gibiydi. ama annemin ölümüne daha yıl olmamıştı.

annemi çabuk unuttun demek. gerçi umrunda da değildi.

kardeşim nolacak. sungur nolacak? ben yine bi şekilde idare ederim

-gelecek olan kadın ona bakar sen merak etme

yalan a.m.k inanmayın şu bine

neyse dedim kızı dedim olur böyle şeyler dedim. napıyım amk kadına kafa mı tutuyum?
hem ilerde validem olacaksa kötü bi anı yaşamak istemezdim.
zeyneple biraz daha dikkat ediyorduk artık. okul bitmişti beyler. çalışmamama rağmen takdirlik öğrenciydim amk.
babam da o kadınla evlenmişti. eve fazla gitmiyordum. kardeşimi görmek için gidiyordum o kadardı sadece.

kadına hiç yüz vermiyordum o konuşmaya çalışsa da ben konuşmuyordum
birgün geldi yanıma

-niye benimle konuşmuyorsun?

yok öyle bi şey ben kimseyle konuşmam

-sevgilinle konuşuyorsun ama baban anlattı. birde hocam varmış

doğrudur.

ulan baba sanane amk ne anlatıyon

sahi sen niye evlendin babamla? sana başka koca mı yok?

-aşk işte

dedi. gülüyordu birde

aşkını gibiyim senin dedim içimden

halile orada sesli bi şekilde el hareketi çekerdim de.. yemedi tabi amk. ne bekliyonuz yani?
neyse bu ender bininin sınav zamanıydı. gerçi o binin sınavı falan taktığı yooktu. para taktu amk.
yine de benimle fazla uğraşmaz diye düşünüyordum. uuğraşırsa da allah ne verdiyse girerdim amk.
yeter da 11. sınıf olmuşum. beyler bu arada bu yıllar benim asosyallikten tam olarak kurtulduğum yıllardı.

zeynebimle birlikteydik yine. veli amca beni yemeğe davet etmiş.
bu nasıl bi olaydı amk? bi yabancı dizilerde, filmlerde şahittim böyle olaylara.
neyse..

-gideriz babamızın yanına tabi gülüm

--babamız mı?

-e evliyiz biz güzelim unuttun mu?

--haaa

-aklında çıkıyor mu yoksa?

--çıkar mı hiç canım??

vay amk

--bu şeyi saçma olarak görmüyorsun di mi zeynep?

-neyi?

--evliliği işte.

-hayır niye böyle düşündün ki?

--ne biliyim zeynep. ama bunun benim için ne kadar önemli olduğunu bilmelisin. babam gibi olmak istemiyorum

burada daha uzun duygusal bi şey konuşmuştuk beyler. ama ikimizinde ağlayacağı cinsten bi şeydi.

-iyi ki sen çıktın karşıma ahmet. ama emin ol hiçbir zaman saçma bulmadım. ve hep bununla mutlu oldum ben. istanbuldayken hep bu günleri düşündüm.

çok güzel bi anıydı beyler. yani zeyneple böyle duygusal konuşmalarımızı seviyordum.
lokantada çalıştığımı bilmiyordu.

beyler maddi açıdan nasıl krizde olduğunuzu bi siz bilirsiniz. tamam bi dostunuz varsa veya bi kız arkadaşınız tahmin eder ama...

ne denli zorluk çektiğinizi bi siz bilirsiniz. derdinize biri derman olur ama

o derdi en iyi siz bilirsiniz