Aksama gelirim beyler. Zaten az kişiyiz sallama gibi bi durumum yok sizi *

helal sana ağlattın :(

Göreve baslamistik. Artik hayatimi orduya adamistim. Özel timlerle cok basarili operasyonlar gerçekleştirdik. Birçok eylemi olmadan engelledik. Bir çok muallak öldürdük. Ama bunlar bana yetmiyordu. Ben dahasini yapmaliydim. Daha önemli operasyonlarda yer almak istiyordum. Bir gün bi zarf almistim . Operasyonlardaki basarim ve hirsim dikkat çekmiş olmali ki 10kisiden oluşan bir time alindigimi öğrendim. Zarfta timin isminin koyulmadigini ve ismi bizim belirlememiz istenmişti. 1gun sonra birligimden ayrilip sivasa geçtim. Toplanma merkezi sivas olarak belirlenmişti. Karargaha gittiğimde herkesin orda hazir bulundugunu gördüm. 10kisilik timimiz artik biraradaydi.

Hepimizin çok basarili operasyonlat yapmistik. Ama ortak yanimiz "kimsesiz"olmamizdi. Bunun sebebini anlamak ise zor değildi, arkamizda kimsemiz olmadigi için daha emin hareket edebiliyorduk. Birbirimizin ailesi olacaktik. Öylede olduk. Kisa bir eğitimden sonra, misyonumuz aciklandi. Bizzat genelkurmay başkanı gelmişti . Amaç Kuytu Ahmeti ölü yada diri ele geçirmekti. Ama bu operasyondan ve birliiğimizden çok az insanin haberi vardi. Biz ise görevin ciddiyetinin farkindaydik. içimde tuhaf bi mutluluk olusmutu. Sanki "hayallerime" bir adim daha yaklasmistim..

Canlılık belirtisi verin la

Artık babamin intikamini alabilecektim . Timimize Börtecine adini koymuştuk. Kuytu Ahmetin Irakta olduğu istihparatini aldık. Ve sabahin ilk ışıklarıyla ıraka giriş yapmistik. Yerel halk gibi giyinip onlar gibi hareket ediyoduk. Mehmet yuzbasi kurtce biliyordu. Bütün konuşma isini o hallediyordu. Iraka daha önceden özel timler yerleşmişti bile. Kürtçe ve arapça bilen arkadaşlar koordinasyonu sağlıyordu. Kuytunun yerini belirlemiştik. Hava desteğinden fotografları aldık. Gecen 3günün ardından gecenin çökmesiyle operasyon başlayacaktı

i was here

bir hikaye daha öldü...