Rezleri alin, bakarsiniz degerlenir buralar

Okul hayatim babamdan sonra da hep sorunlu oldu. Zaten ihtiyarlarin durumunu söyleyemiyorum bile. Babamin acisina dayanamadılar. Dedem kalp krizi gecirerek vefat etti. Babaannemse ondan sonra. uykusundan uyanamadi..

Bir aksam dedemlerdeydim. Evin telefonu çaldı, dedem telefonu cevapladi.
-Alo..

alo demesiyle yere yığılması bir oldu. Babaannem koştu hemen yanina ben ise donup kalmistim. Beler olduğuna anlam veremedim ev tefona kostum hemen. Telefondaki ses babamin yakin arkadasi ahmet amcaydi. "Baban"dedi, o an gözümden yaslar akmaya başladı. "Askeri konvoyda pusuya düşürüldü, Basimiz sağolsun " gozumu actigimda hastanedeydim. Biran için hepsinin rüya olmasini istedim. - ama değildi- Üvey annem basimdaydi sanki zorla agliyodu. "Timsah gozyasi"diyebilecegniz türden bi ağlama.

Neyse beyler okuyan olmasa da cukulara ragmen yazıyorum.

Babam albaydi. Çelik harekatinda çok onemli isler yapmis bi askerdi. Askerlerine çok önem verirdi. Ama teröristler tarafindan da taninirdi. Bu yüzden babamdan ayri yasadik yillarca. Babam doğuda catisirken,biz antalya da yasiyoduk. Güvende olmamiz için, ki bi oğul babasından ayri ne kadar güvende olabilirdi.. Annem ben küçük yaştayken ölmüş, babamsa annemden sonra bir evlilik daha yapmisti. Ve ben o kadinla yasiyodum. Ne ben onu severdim,ne o beni

Babam hayatta olsa benle çok gurur duyardi eminim. Ama artik buna alismaliydim. Babam bedenen benim. yaninda değildi..

Okul baslamisti. Artık yeni bir hayat beni bekliyordu. Ama bu yeni ortama alismam hic zor olmamisto. Zaten askeri hayata babam sayesinden alismistim. Ama arkadaslarimla aram bu zamana kadar iyi olmamisti. Taaki Yunus ve Ahmet le tanisana kadar. Bu adamlarin hayatim boyunca yanimda olmasini istiyodum. Zaten ayni şehirden gelmistik ama benim dünyadan haberim yoktu o zamanlar. Ahmet ve yunusla sürekli beraberdik, derslere beraber giderdik, sürekli beraber gezerdik. Bu şekilde liseyi bitirdik. Harp akademisine basladik. "Çakı gibi delikanlı dedikleri biz olmaliydik. babamin intikamini almak için hazirloyodum kendimi. O muallaklarin korkusu haline gelecektim..

Üvey annemse babamdan çok kucuktu yas olarak. Ben çoğu zaman babaanem ve dedemin yanina kalmaya giderdim tatillerde. Babamsa askerlerinin basindaydi. Üvey annem öğretmendi. Ama bi öğretmen çocuklardan ne kadar nefret edebilirdi ki!? Benle çoğu zaman ilgilenmezdi. Ve ben yattiktan sonra evden ciktigini biliyordum. Babam eve geldiğindeyse gayet melek yüzlü gayet naif ilgili bi insan haline geliyordu. 360derece donuyodu anlayacaginiz.

Cenazesi geldi. Ama göstermediler tabiki. Ben hayatimda bu kadar kalabalık insani bi anda görmemistim. Medyada ordaydi. Soyledigim gibi babam tanınan bi askerdi. Cenaze namazi kilindi ve ardından toprağa verdik.. Üvey annem! tabiki terketti evi. Babam vasiyetin de herşeyi bana biraktigini belirtmiş. Ama para pul umrumda değildi. Ben sadece babami istiyodum

15yasina giricektim öksüz yetim kimsesiz kaldigimda. Hic akrabam yoktu varsa da ben bilmiyordum. Devlet beni himayesine aldi,ama yetimhaneye değil. Lise zamanim geldiği için direk askeri lise sinavlarina soktular, kazanmam zor olmadi. Evet! Bende asker olmaliydim,ben de babamin izinden gitmeliydim. Ve babamin intikamini almaliydim..

Yüksekova. Tanriya şükürler olsun ki Yüksekova ya yerleştik. Derecelerle okulu bitirdigimiz ve babamin hatri sayesinde ahmet ve yunusla berabeToprak istik..

Terör eskisi kadar sık olmuyordu. Apo bini ölmüştü. Ama onun yerine daha bin daha acimasiz otoriter ve zeki birisi olan 'Kuytu'lakapli Şehmuz Toprak gelmişti. Bu adam çok kanlı eylemler yapmisti. Ve birçok yurttasimizi, askerimizi şehit etmişti. Özel timler Kuytu yu yakalamak için çok ugrastilar ama bütün denemeler basarisizlikla sonuclandi. Bu adami yakalamayi kendime misyon olarak belirlemistim

Zaten bir kişi okuyo. Kardesim sende kusura bakma telefondan yaziyorum yazim hatasi çok oluyo

Canlılık belirtisi verin la

Ağlamaçlı hikaye alıım bi dal

Göreve baslamistik. Artik hayatimi orduya adamistim. Özel timlerle cok basarili operasyonlar gerçekleştirdik. Birçok eylemi olmadan engelledik. Bir çok muallak öldürdük. Ama bunlar bana yetmiyordu. Ben dahasini yapmaliydim. Daha önemli operasyonlarda yer almak istiyordum. Bir gün bi zarf almistim . Operasyonlardaki basarim ve hirsim dikkat çekmiş olmali ki 10kisiden oluşan bir time alindigimi öğrendim. Zarfta timin isminin koyulmadigini ve ismi bizim belirlememiz istenmişti. 1gun sonra birligimden ayrilip sivasa geçtim. Toplanma merkezi sivas olarak belirlenmişti. Karargaha gittiğimde herkesin orda hazir bulundugunu gördüm. 10kisilik timimiz artik biraradaydi.

Uzun tut yazıları iyi gidiyosun.

Hepimizin çok basarili operasyonlat yapmistik. Ama ortak yanimiz "kimsesiz"olmamizdi. Bunun sebebini anlamak ise zor değildi, arkamizda kimsemiz olmadigi için daha emin hareket edebiliyorduk. Birbirimizin ailesi olacaktik. Öylede olduk. Kisa bir eğitimden sonra, misyonumuz aciklandi. Bizzat genelkurmay başkanı gelmişti . Amaç Kuytu Ahmeti ölü yada diri ele geçirmekti. Ama bu operasyondan ve birliiğimizden çok az insanin haberi vardi. Biz ise görevin ciddiyetinin farkindaydik. içimde tuhaf bi mutluluk olusmutu. Sanki "hayallerime" bir adim daha yaklasmistim..

Artık babamin intikamini alabilecektim . Timimize Börtecine adini koymuştuk. Kuytu Ahmetin Irakta olduğu istihparatini aldık. Ve sabahin ilk ışıklarıyla ıraka giriş yapmistik. Yerel halk gibi giyinip onlar gibi hareket ediyoduk. Mehmet yuzbasi kurtce biliyordu. Bütün konuşma isini o hallediyordu. Iraka daha önceden özel timler yerleşmişti bile. Kürtçe ve arapça bilen arkadaşlar koordinasyonu sağlıyordu. Kuytunun yerini belirlemiştik. Hava desteğinden fotografları aldık. Gecen 3günün ardından gecenin çökmesiyle operasyon başlayacaktı

i was here

Gerisini duruma göre yazicam beyler

Ben biliyorum üvey anneni giberek öldnürdün

Sorun değil dostum. Yaz sen okunur illa ki