Ebu Ömer der: "Ömer Ali'nin kızını almak isdəyirdi, ama Ali (a.s) dedi ki, o henüz çok gençdir (çocukdur), fakat Ömer ısrar ediyordu. Ali dedi ki, ben kızı size gönderirim, eğer onu beğenirseniz söyleyin:" Ben razıyım ". Ali kızına bir parça verdi ve: "Bunu Ömere apar ve söyle:" Bu ben size dediğim aynı parçadır. "O, Ömer'e bu sözleri iletti ve Ömer dedi:" Babana söyle, ben razıyım. "Sonra Ömer elini kızın beline koydu. Ve kız dedi ki: "Siz bunu bana mı yapıyorsunuz? Eğer halife olmasaydız burnunuzu dağıdardım. "O eve gelip babasına her şeyi konuştu. Dedi ki, beni pis bir insanın yanına gönderdiniz. Ali (as) dediki: "O senin kocandır." ( "Esad El Keybah fi marifatil-Sahabe", c.5, s.367.)

"El-isabe", cilt: 4, s: 492-de ise bu haber küçük bir fark ile şöyle nakledilmişdir: "Ümmü-Gülsüm Ömer'e der:" Eğer halife olmasaydız ben sizin yüzünüze tükürürdüm. "

Ayrıca "Tarihi-Hamis", cilt: 2, s: 384, "Zikri-Ümmü-Gülsüm" ve "Zexairul-ukbâ", s: 168-de şöyle nakledilmiştir: "Ömer Ümmü-Gülsüm ile evlenmek istediğini Ali'ye bildirdi. Ali (as) dediki: "O henüz buluğa ermemiş." Ömer dedi: "And olsun Allah'a bu böyle değil, siz istemiyorsunuz ki, ben onunla evleneyim. O buluğ çağına ermediyse onu bana gönder de bakayım. "Ali (as) 'da kızına bir elbise verdi, onu Ömer'e gösterek" bu ne içindir? "- Diye sormasını istedi. O Ömer'in yanına geldiğinde Ömer onun elinden tutup zorla kendine doğru gerdi. Ümmü -Gülsüm onu ​​rahat bırakmasını istedi. Ömer ona dedi: Sen çok çekici bir kızsın. Git ve babana de ki: Sen çok güzelsin ve O, senin hakkında bana gerçeği söylememişdir. Bundan sonra Ali (a.s) kızını Ömer'e verdi. "

Hatib Bağdadi "Tarih-i Bağdat", cilt: 6, s: 182-de şöyle anlatıyor: "Ali (as) kızına dedi ki, O, kendisine iyi baksın. O kızını Ömer'in yanına gönderdi, Ömer Onu belinden sarıp öptü. Sonra dedi: "Git babana söyle, ben çok mutluyum". Ümmü-Gülsüm eve geldiğinde babasına: "Ömer beni zorla sarıp öptü ve size haber gönderdi ki, o çok mutludur." dedi

Ayrıca "Tarihi-Bağdat", cilt: 6, s: 182-de şöyle nakledilir: "Nikahdan önce Ali (a.s) Ümmü-Gülsüm'e emretti ki, kendisine süs vurup, süslenip-düzenib Ömer'in yanına gitsin. Ömer onu görünce hemen ona doğru gelip elini onun baldırına sürüp dedi: "Babana söyle, ben razıyım." Ümmü gülsüm Ali (as) 'ın yanına gelince, Hazret (a.s) Ona (kızına) sordu: "Ömer ne dedi? "dedi ki:" Beni yanına çağırıp öptü, durdum ayağımdan tuttu. "

"Ali (as) dedi ki, Kızımı size göndereceğim, beğenirsen galiba razıyım", kız Ömer'in yanına gelince, Ömer ona namahrem olan bir kızı zorla sarıyor ve öpüyor, bu yetmezmiş gibi topuğundan tutarak eteğini kaldırıp eteğinin altına bakıyor, kız ise rahatsız halde bu olanları babasına haber verince, babası: "Kızım ben seni ona verdim." - diyor.

Henüz bu rivayetlerin bazısında Ali (as) 'ın kızına "süslenerek" Ömer'in yanına gitmesini emrettiği, bazısında kız Ömer'in yanına geldiğinde, Ömer kızın ayağını açıp okşadığını, bazısında bağrına bastığını, bazısında öptüğünü nakil etmişlerdir. Oysa, tüm kaynaklar, o anda henüz nikah akdinin gerçekleşmediğinde ittifak !!!

Eğer Ömer'e, O'na yabancı olan bir kadına karşı yaptığı bu hareketleri yakıştırıyor musunuz? Eğer "Ömer böyle bir şey yapmaz" diyorsanız, o zaman bu rivayetlerin işinize yarıyan bölümünü kabul etmiş, işinize yarımayan kısmını ise inkar etmiş olursunuz !!!

Odur ki? Ünlü Ehl-i Sünnet alimlerinden olan Sibt bin Cevzi şöyle der: "Allah'a and olsun ki, bu iş çok kötü iştir, eğer kendinizde olsa bile! Ayrıca tüm Müslümanların kabul etdiyiği meseledir ki, yabancı namehreme el atmak caiz değildir. O zaman nasıl bu işi Ömer'e nisbet verirler ?! "" Tezkiretü'l-Havass ", s: 288

Ey vicdan sahipleri! Ali (as) gibi haysiyet ve gayret kültürel olan birinin kendi namusu hakkında böylehafif davranmasına inanıyor musunuz ki, (haşa) kendi namusunu başkalarına peşkeş çeksin ve henüz şerii nikahı okunmadan namusuna karşı böyle davranılmasından göz yumsun ve hatta buna vesile olsun ?!

Eğer kendi namusunuz karşı bu tür davranıyorsunuz mu ki, takva sahiplerinin önderi olan Emir Muminin Ali (as) 'a bunu layık görüyorsunuz ?!

"Ali (as) Ömere dedi: Onu (Ümmü-Gulsumu) sana gönderecem, eğer beğenirsen onu seninle nikahlarım."

Bizim inandığımız dinde bu şekilde kız isteme ve bu şekilde kızı vermek yoktur! "Kızını bana gönder beğenirsem alırım" - diyen bir kimseye, kızınızı (bu şekilde) beğendirmek için gönderir misiniz?

Bu davranış tarzı, günümüzdeki büyük insanların değil, en cahil insanların bile yapmayacağı bir iştir.

Öyleyse, normal bir insanın kabul etmeyeceği bir davranış tarzını, siz kendinize bile reva bilmediğiniz ve yakıştıra bilmediğiniz halde, nasıl olur müminlerin emiri Ali (as) 'a bu tür davranış tarzını yakıştıra biliyorsunuz ?!

Ali (as) "Nehcül-Belağa" -de "şıkşıkiyye" adı ile meşhur olan hutbesinde buyuruyor: "Allah'a and olsun ki, Ebu-Kuhafenin oğlu (Ebu-Bekr) benim halifelik için değirmenin orta kutbu gibi olduğumu bildiği halde, halifeliği gömlek gibi giydi. Bilim ve maarif benim feyz bulağımdan sel tek çağlar, bilim ve bilgi semasında kanat çalanların hiçbiri zirveme ulaşamaz. Sonra (Ebu-Kuhafenin oğlu halifelik gömleğini haksız yere giydiğine ve cemaat onu tebrik ettiğine göre) halifelik gömleğini çıkarıp, ondan kenara çekildim. kendi işlerim hakkında düşündüm ki, kesilmiş elim ile (ordu ve taraftar) hücüm mu edeyim? (kendi hakkımı mı talep edeyim?) Yoksa yaşlıları helak eden, gençleri solduran ve yaşlandıran, müminlerin ölünceye kadar acı çektiği kör karanlığa sabr mı edeyim? Sabır etmenin daha doğru olduğunu görüp, gözlerimde diken, boğazımda ise kemik kaldığı halde sabrettim. Mirasımın tarac olduğunu görüyordum. (Resulullah'ın vefatından sonra halifeliği haksız gasp ederek halkı sapıklığa sürüklediği zaman, islâm'ın korunması, iç devrimin yaşanmaması ve düşmanların ondan kötüye isdifade etmemeleri için Halifeliği çekinerek katlanmayı tavsiye bildim). Öncelikle Ebu-Bekr kendi yolunun sonuna ulaşıp (iki yıl, üç ay, on iki gün sonra öldü. Ölmeden önce) halifeliği kendinden sonra ibn Hattab'ın (Ömer'in) boynuna attı. Çok heyretamiz ve şaşırtıcıdır ki, sağlığında halktan biatinin geri zütürülmesini istiyot. Ancak ölümüne birkaç gün kala halifeliği Ömer'i vasiyet eder. Bu iki gaspçı hilafeti devenin iki memesi gibi kendi aralarında böldüler (devenin bir memesini Ebu-Bekr, diğerini ise Ömer kendi eline alıp sağdılar, devenin sahibini ise bundan mahrum ettiler). Böylece Ebu-Bekir hilafeti pürüsüz olmayan, sert yerde yerleştirdi (Ömer'i kendisinden sonra halife yaptı), oysa Ömer sert ve acıdil idi, onunla görüşme acı vericiydi ve (dini konularda) hataları, (verdiği yanlış fetvalara göre) yaptığı mazeretleri sayısız idi . Onunla iletişim (hem imamın, hem de başkalarının onunla iletişimi) dizginini sıkı utunca burnunu yaraladı dağıtan, dizginini boş tutup kendi başına bıraktığınızda ise süvarisini helak eden zorba, itaatsiz deveye binmek gibiydi. Vallahi, onun zamanında cemaat zora girerek hata etti ve doğru yola girmeden haktan uzaklaştı. Ben de bu uzun sürede (on yıl altı ay) dayandım ve ağır möhnetle, kederle arkadaş oldum. "